Wałbrzyski Argonauta

Już wcześniej miałem o nim napisać wskrzeszając pamięć z dawnych dobrych czasów, gdy miałem zaszczyt stykać się z nim częściej. Oliwy do ognia dolał „Tygodnik Wałbrzyski” zamieszczając trzyodcinkowy artykuł pod intrygującym tytułem „Kim jest Roman Gileta?”

Autorem wywiadu-rzeka jest jego koleżanka po piórze, Elzbieta Gargała. Ponieważ obydwoje nie szczędzili czasu i miejsca w kolejnych trzech numerach gazety, możemy powiedzieć, że o Romanie dowiedzieliśmy się prawie wszystkiego. Oczywiście prawie, bo jest to człowiek o biografii niezwykle bogatej, a jego aktywność na polu kulturalnym, literackim i dziennikarskim w Wałbrzychu to taki ogrom wydarzeń, których sam nie jest w stanie spamiętać.

„Życiorys Romana Gilety nie prosty, droga poetycka również, nie cierpiąca na szczęście, na megalomanię. Najcenniejszą jest w jego wierszach autentyczność i wiarygodność. Znać, że pisane są z potrzeby, a nie na pokaz. Przyobleczone w prostą, komunikatywną formę narracji dotyczą spraw egzystencjalnych”  -  napisała Zofia Gebhard  o  „Nokturnie domowym”.

Z biegiem czasu Roman Gileta staje się coraz bardziej człowiekiem – legendą. Dobrze, że udało się zapisać sowitą garść wspomnień i osobistych refleksji ukazujących człowieka z krwi i kości, aktywnego i niezmordowanego, pełnego pomysłów i inicjatyw, gromadzącego wokół siebie ludzi podobnie jak on niespokojnych i zdeterminowanych w sprawach lokalnego życia kulturalnego.

Nie mam zamiaru pisać tutaj więcej o jego zasługach i dokonaniach. Zainteresowanych odsyłam do gazety. Z Czytelnikami mojego blogu chcę się podzielić dwoma wspomnieniami z nie tak znów odległych czasów.

Pierwsze z nich, to niezapomniany wieczór w styczniu 2000 roku, kiedy to w kawiarence Wyższej Szkoły Zarządzania i Przedsiębiorczości na Sobięcinie miała miejsce promocja tomiku poezji czterech wałbrzyskich poetek, p. t. „Kareta dam”. Tytułowe damy, to: Elżbieta Gargała, Danuta Góralska, Teresa Misior-Zalewska, Wiesława Raczkiewicz. Spiritus movens tej publikacji był jej redaktor, Prezes Wałbrzyskiego Stowarzyszenia Środowisk Twórczych, właśnie Roman Gileta. Była to pierwsza książka wydana przez Stowarzyszenie, sfinansowana ze środków Urzędu Miasta Wałbrzycha. W wieczorze promocyjnym brała udział sławna już wówczas powieściopisarka, Olga Tokarczuk. Zdobyłem się na odwagę i przeczytałem wówczas napisany przez siebie okolicznościowy wiersz o nieco przydługim tytule: „Apokryf na wieczna pamiątkę publikacji tomiku wierszy „Kareta dam”:

„zamajaczyła w przestrzeni

mojej wyobraźni

kareta dam

niczym cztery błyszczące kola

Wielkiego Wozu

pierwsza gwiazda

- piękna metafora

biedna jak mysz kościelna

w dziurawych butach

i platonicznej rozterce

mrówki

wątpiącej w człowieka

domatorka licząca komary

druga gwiazda

- otwarta dla wszystkich

niewolnica

grzesząca inaczej

dzieło sztuki

korzące się wstydem

przed portretem Mony Lisy

trzecia gwiazda

- różyczka

spragniona pieszczot deszczu

wtulona w ciszę nocy

płonąca blaskiem miłości

poszukiwaczka

niespełnionej przyjaźni

czwarta gwiazda

- złakniona ciała

kanibalka

naga

w akcie tworzenia

apologetka Królowej Śniegu

przemykającej vis a vis nocnego sklepu

zaplątana

w poszukiwaniu straconego czasu

niedoszła samobójczyni

z taka karetą

wyruszył odważnie

w dionizyjskiej wenie

wałbrzyski Argonauta

Romek Gileta

po złote runo

edytorskiej sławy

Drugie wydarzenie miało miejsce w dwa lata później, również w styczniu, w rynkowej piwnicy piwnej, a był to wieczór promocyjny tym razem tomiku wierszy Romana Gilety „Profile”. Była to już czwarta publikacja Stowarzyszenia Środowisk Twórczych Wałbrzycha, a redaktorem tomiku tym razem był najbliższy druh poety, Henryk Król. W jednym z wierszy tego tomiku Roman Gileta napisał:

„Gdy starczy mi sił

wysieję wszystkie ziarna prawdy

czasu nie mm wiele

lecz słów mi starczy na dłużej

dłużej tak nie może być…”

Z tej okazji dokonałem ponownie próby wysławienia Romana wierszem, z uwagi na  autentyzm tekstu przytoczę go w całości:

:Wiem, ze nie wiesz Romku

o jakiej godzinie,

oliwa sprawiedliwa

na wierzch nam wypłynie

wtedy się okaże,

że Ty jesteś szycha,

że nie masz równego

wśród elit Wałbrzycha

Prosimy Cię Romku

z całym sentymentem

odłóż w kąt „Profile”

zostań prezydentem

wówczas dla kultury

miną czasy marne

a poetom staną

otworem piwiarnie

tam trafi z salonów

panisko kultura

już nie będziesz musiał

„żyrować” u Króla

już nie będziesz czekał

jak niechciana psina,

aż Ci groszem kapnie

sam Leszek Gadzina

składamy Ci Romku

przyrzeczenie święte

będziemy głosować

byś był prominentem !

I stało się to, co było naszym życzeniem w przełomowych czasach nowego tysiąclecia. Romek Gileta stał się prominentem na polu wałbrzyskiej kultury, a „Tygodnik Wałbrzyski” to potwierdził w całej rozciągłości. Bo o takich „poetach Argonautach” nie można zapomnieć, trzeba ich hołubić za nieugiętość w dążeniu do celu.

Zdjęcia z internetowej galerii wałbrzyskiej.