Niebo jest wokół nas. Przełęcz Jugowska.

  Mamy weekend, za oknem piękna pogoda, wielu z nas zastanawia się, jak wypełnić wolny czas. Jeśli tylko mamy samochód proponuję rodzinną wycieczkę na Przełęcz Jugowską. Może się to wydawać dziwne. Przełęcz Jugowska, a gdzie to jest, no i po co tam jechać? Postaram się odpowiedzieć na te pytania.

A więc po kolei. Z Wałbrzycha na Przełęcz Jugowską jedziemy jedną z najpiękniejszych dróg w Sudetach Środkowych. Wiedzie ona przez Olszyniec, Jugowice, Walim, Rzeczkę, Sokolec. W Sokolcu łączy się ona z drogą noworudzką do Pieszyc i prowadzi przez Przełęcz Jugowską, zasadniczy cel naszej wycieczki.

Jeśli piszę o jednej z najpiękniejszych dróg, to oczywiście nie myślę o jej nawierzchni. Droga jest miejscami wąska, poszarpana i prowadzi licznymi serpentynami. Pięknym jest to co po drodze możemy dostrzec z okien samochodu. To niezwykłe otoczenie gór i lasów, rozległych widoków terenów podgórskich, urozmaiconych i ciekawych wsi, a także coraz liczniej pojawiających się nowych domków z pokojami gościnnymi, pensjonatów, barów, restauracji, utopionych w gęstwinie krzewów ogrodowych i kwiatów.

Nie będę się zbyt szczegółowo rozpisywał  o tym, co możemy zobaczyć po drodze, gdzie się zatrzymać. Myślę, że takie miejscowości jak Rzeczka, Sokolec są już znane. Do Rzeczki jeździmy zimą na narty, z Sokolca prowadzi atrakcyjny szlak turystyczny na Wielką Sowę. Sokolec to pięknie położona w górach wieś letniskowa, niegdyś znana w całej Rzeszy. Po drodze dobrze się zatrzymać w paru miejscach, poczynając od Walimskich Sztolni pod górą Ostrą, na początku Rzeczki. W Rzeczce koniecznie u samej góry, skąd prowadzi ścieżka do niedaleko położonego schroniska „Orzeł” i na Wielką Sowę. W Sokolcu zaraz po zjechaniu serpentynami, na początku wsi, tam gdzie nie tak dawno tętniło jeszcze życie w kilku obiektach wczasowo-kolonijnych nieistniejącej  już wsi o nazwie Sowa.

Najpiękniejszy i moim zdaniem najciekawszy odcinek drogi prowadzi krętą drogą przez Sokolec i wyżej w kierunku Pieszyc. To urzekająca pod względem krajobrazowym przestrzeń sródgórska usłana urozmaiconymi zabudowaniami wiejskimi. Drogą do Pieszyc wjeżdżamy w bogate obszary sudeckich lasów bukowo-świerkowych. Z prawej strony prześwituje pomiędzy drzewami otwarta przestrzeń Obniżenia Noworudzkiego.. W dole kolorowe dachy zabudowań  dużej wsi Jugów, a dalej Przygórze, o którym pisałem w blogu jako miejscu, z którego miał się wywodzić ród Mikołaja Kopernika. Jeszcze dalej Wolibórz i Nowa Ruda. Wszystko w otoczeniu gór.

Na tej drodze koniecznie trzeba się zatrzymać, bo to co ukazuje się naszym oczom jest imponujące. Choć podobnych miejsc w Sudetach jest więcej (pisałem niedawno o Walimiu widzianym po drodze z Przełęczy Walimskiej), to widok ten bije wszystkie inne na głowę.

Właśnie dla tego widoku warto tu przyjechać. Mało się o tym mówi i pisze, tymczasem, tak przynajmniej myślę, w najbliższej przyszłości winniśmy urządzić tu i wyeksponować miejsca widokowe i wypromować je, zachęcając do wycieczek weekendowych z rodzinami, by wykorzystać to oszałamiające piękno, które przynosiła nam w darze natura.

Jedziemy nieco dalej, by zatrzymać się na dobrze zagospodarowanej polanie Przełęczy Jugowskiej. Tędy wiedzie szlak turystyczny Orłowicza, w lewo na Wielką Sowę, a w prawo na Kalenicę. W dole dostrzegamy zabudowania schroniska „Zygmuntówka”. Można tam podejść lub podjechać. Jesteśmy w sercu Gór Sowich, w tej części, która rozdziela wąskim przesmykiem masyw Wielkiej Sowy, od masywu Słonecznej i Kalenicy.

Przełęcz Jugowska , zwana też Krzyżową, znajdująca się na wysokości 801 m. npm. w głównym grzbiecie Gór Sowich, rozdziela najwyższe masywy całego pasma. Otoczenie stanowią lasy bukowe i bukowo-świerkowe z domieszką jarząbu, modrzewia i innych gatunków drzew. Już przed wojną  Przełęcz Jugowska cieszyła się opinią jednego z najlepszych terenów narciarskich w Górach Sowich. Teren został bogato zagospodarowany bazą noclegową. Hotele i pensjonaty znajdowały się w Kamionkach (dziś reprezentacyjnej dzielnicy Pieszyc) i w przysiółkach Jugowa. Bardzo znane były tu gospody „Neue Műhlenbaude” i nieco wyżej „Zimmermannsbaude”, a na samej przełęczy „Kreuzbaude”, a jej nazwa pochodziła od kamiennego krzyża. Po 1945 roku okolice Przełęczy Jugowskiej wyludniły się, a opuszczone i obrabowane schroniska popadły w ruinę. Dopiero w połowie lat 50-tych Oddział PTTK w Wałbrzychu uruchomił po remoncie dawną „Zimmermannsbaude”, nadając jej nazwę „Zygmuntówka” od imienia Zygmunta Schefflera, znanego wówczas działacza turystycznego w Wałbrzychu.

Przełęcz Jugowska stanowi jeden z głównych węzłów szlaków turystycznych w G. Sowich, jest też niewątpliwą atrakcją turystyczną, którą trzeba poznać, by do niej często powracać.

Z Przełęczy wąskim przesmykiem prowadzi dalej  wijąca się serpentynami droga przez Kamionki do Pieszyc. To nadal jedna z najpiękniejszych dróg w Sudetach. Warto podjechać więc dalej do Pieszyc, skąd  możemy powrócić do Wałbrzycha nie mniej piękną trasą przez Rościszów, Przełęcz Walimską i Walim lub przez Lutomię, Bystrzycę Górną, Zagórze Śląskie.

Taka wycieczka przy dobrej pogodzie pozostawi niezatarte wrażenie. To naprawdę dobry pomysł na sobotę lub niedzielę, pozwalający lepiej poznać najbliższe nasze otoczenie, zakładając że taki jest cel naszej wyprawy. Zachęcam bardzo gorąco na taką wycieczkę.

P.S. Dzisiejszego posta ozdobiłem zdjęciami mojego ogrodu. Nie chcę powielać fotografii, które możemy znaleźć w Internecie. Zdjęcia „Zygmuntówki” zamieściłem w poprzednim poście.