Kalenica wcale nie gorsza

krajobraz w masywie Kalenicy i Słonecznej

wieża widokowa ma Kalenicy

  O Wielkiej Sowie mówi się i pisze dość często. I trudno się dziwić, boć to przecież najwyższy szczyt w Górach Sowich i jeden z najwyższych w Sudetach Środkowych. Wielka Sowa ma swoją bogatą historię, gdyż  przyciągała wędrowców od czasów najdawniejszych, obecnie zaś jest bez wątpienia najliczniej odwiedzanym przez turystów miejscem w tej części Sudetów. Magnesem jest możliwość nasycenia oczu widokiem rozległej przestrzeni Sudetów i Przedgórza Sudeckiego z okrągłej wieży widokowej. Ponadto jest to miejsce dobrze zagospodarowane do odpoczynku i biwakowania. Czynny jest mały punkt gastronomiczny  oferujący foldery, mapki, pocztówki i pamiątki turystyczne. Po drodze na Wielką Sowę spotykamy czynne schroniska górskie, gdzie można się zatrzymać i ugasić pragnienie.

Ale na Wielkiej Sowie przy sprzyjającej pogodzie w sezonie letnim bywa tłoczno i gwarno. Turystów poszukujących ciszy i dobrego nastroju do kontemplacji zachęcam do wybrania nieco innego punktu docelowego pieszej wędrówki w góry.

W bezpośredniej styczności z masywem Wielkiej Sowy znajduje się drugi co do wysokości w Sudetach Środkowych, masyw Kalenicy i Słonecznej. Kalenica, do zdobycia której chcę zachęcić, liczy sobie 964 m. npm. ( 51 m. niższa od W. Sowy). Na zboczach Kalenicy ciągnie się szereg okazałych skałek gnejsowych o nieregularnych kształtach. Największe z nich – Dzikie Skały wyrastają pod samym szczytem ze skalnego rumowiska. Sprawia to wrażenie jakbyśmy byli w wysokich, skalistych górach, takich jak Tatry. Cały masyw porastają lasy świerkowo-bukowe, część z nich stanowi rezerwat przyrody o nazwie Bukowa Kalenica.

Wierzchołek Kalenicy wzbogaca wysoka i zabytkowa już wieża konstrukcji stalowej z dwoma poziomami widokowymi. Wzniesiono ją w 1932 roku, nadając imię feldmarszałka von Hindenburga. Roztacza się z niej widok równy Wielkiej Sowie, sięgając Karkonoszy ze Śnieżką, Gór Kamiennych i Wałbrzyskich, całego grzbietu Gór Sowich,  fragmentu Gór Bardzkich i Złotych po Masyw Śnieżnika, a także Przedgórza Sudeckiego, Kotliny Kłodzkiej i Dzierżoniowskiej i Masywu Ślęzy. Słowem, jest co oglądać i podziwiać, zwłaszcza przy dobrej pogodzie. Atrakcję stanowi samo wspinanie się po schodach strzelistej wieży i ten lekki dreszczyk u samej góry, kiedy spojrzymy w dół, czując wrażenie zawieszenia w wolnej przestrzeni. Pod wieżą jest miejsce do biwakowania, są też pozostałości dawnej wieży triangulacyjnej.

Ścieżki piesze na Kalenicę dwoma szlakami turystycznymi (czerwonym lub żółtym) nie są wcale zbyt forsowne. Najlepiej dojechać samochodem malowniczą szosą łączącą Nową Rudę  z Pieszycami, trzeba jednak zatrzymać się po drodze na Polanie Jugowskiej przy schronisku „Zygmuntówka”. Stąd możemy wyruszyć na pieszą wycieczkę i w godzinę czasu dotrzeć na Kalenicę. To bardzo interesujący spacer nie tylko dla miłośników przyrody, ale także zwykłych zjadaczy chleba.

Jeśli już wspomniałem o „Zygmuntówce”, to parę słów o tym schronisku, choć wiąże się ono z Przełęczą Jugowską, którą zamierzam zainteresować moich Czytelników w jednym z  następnych postów.

schronisko "Zygmuntówka"

wyciąg narciarski obok "Zygmuntówki"

"Zygmuntówka" to kolejne przedwojenne schronisko górskie, które udało się uratować i dzięki temu nadal spełnia swą ważną rolę. Położone na wysokości 805 m. npm. na stoku Rymarza, nieco niżej Przełęczy Jugowskiej jest jednym z najciekawszych schronisk sudeckich. Zawdzięcza to znakomitemu położeniu w miejscu widokowym, zabytkowej architekturze budynku oraz temu, że znajduje się u stóp atrakcyjnego wyciągu narciarskiego.

Zmęczeni wyprawą górską na Kalenicę weekendowi wycieczkowicze mogą znaleźć tutaj gościnę i odpocząć po trudach wspinaczki. Nie mówię już o amatorach zimowego szaleństwa. Oni dobrze wiedzą, ze jest tutaj jedna z najdłuższych tras zjazdowych, skutkiem czego i wyciąg narciarski, i schronisko żyją zimą pełnią życia.

Fot. z internetu.