Nie ma kobiety bez torebki

Wczoraj zadzwonił do mnie mój znakomity kolega XY (nie mogę zdradzić personaliów, bo nie chcę go zdekonspirować) i powiedział, że dotąd wobec damskich torebek wykazywał absolutne desinteressement. Ale po tym co napisałem w ostatnim poście przejrzał na oczy i dostrzega w tej materii nowe pole doświadczeń. Z jednej strony torebka jako dzieło artystyczne o niewątpliwych znamionach sztuki stosowanej, świadcząca o wrażliwości artystycznej, gustach  i upodobaniach właścicielki,  z drugiej zawartość torebki bez wątpienia rzucająca światło na  wykształcenie, inteligencję i cechy osobowe jej posiadaczki. A gdy się  w nią  z czułością zagłębić  (mowa oczywiście o torebce), poddać szczegółowej analizie każdy znaleziony w niej detal, wiedza o charakterze, temperamencie, światopoglądzie dyspozytorki torebki, jej stanowisku wobec życia seksualnego przed i po małżeńskiego, do aborcji i swobody dysponowania miękkimi twardymi narkotykami jest kompletna i niepodważalna.

Mając na uwadze nieuchronną w czasach dzisiejszych potrzebę ratowania naszej, totalnie dyskryminowanej płci męskiej, która staje się coraz bardziej zabawką w rękach zarażonych ideą sprzecznej z naturą emancypacji kobiet, sprawa staje się nader poważna, stanowi swego rodzaju odkrycie egzystencjalne.

Otóż w czym tkwi sens. – kontynuuje swój wywód mój znajomy. On tkwi w bezkrytycznie spontanicznym i poza umysłowym, a najczęściej wyłącznie zmysłowym podejmowaniu decyzji małżeńskich przez samców. Zanim zdążą oni poznać dogłębnie i obiektywnie swą samiczkę, zorientować się o jej autentycznych walorach ideowych, umysłowych, charakterologicznych, a nie tylko czysto fizycznych, najczęściej jest już za późno. A tymczasem, okazuje się, że była taka możliwość, ba, konieczność, by rozgryźć doszczętnie ten owoc, zanim zapuścimy w jego miąższ  przedniojęzykowo-zębową część szczęki i damy się ponieść zmysłom.

Jaka to możliwość. Oczywiście  -  gruntowna penetracja jej torebki. Tylko tym sposobem jesteśmy w stanie przekonać się eksperymentalnie o faktycznych walorach przyszłej, ewentualnej  współudziałowczyni naszego związku. W jej torebce tkwi sedno dalszego zgodnego współżycia bez fałszu i obłudy, bez podejrzeń, sekretów, wykrętów.

W ten oto sposób ukazuje się mężczyźnie nowa jakość konieczna do poznania u kobiety  - jej torebka. Chcesz poznać dogłębnie miłość swego życia  - poznaj jej torebkę. Ona powie ci wszystko.

Wziąłem sobie do serca ten niewątpliwie super logiczny i odkrywczy dezyderat. Zrozumiałem, że popełniłem błąd w moim życiu, nie interesując się w ogóle torebkami mojej żony, a wcześniej narzeczonej. Być może poznałbym prawdę o jej osobowości już na samym początku i miał jasność sytuacji, a tak robię to już prawie pięćdziesiąt lat i wciąż wiem, że nic nie wiem.  Zdecydowałem więc wziąć się za jej torebkę. W pierwszej chwili wydawało mi się, że nie dało mi to nic. Znalazłem w niej tylko portmonetkę, klucze do domu, torebki foliowe, papierowe chusteczki i to wszystko. Pytam więc, czemu nie nosisz w torebce tak jak inne kobiety obfitości różnego rodzaju drobiazgów (wymieniłem kilkanaście z nich), a ona odpowiedziała: A gdzieżbym wtedy wkładała drobne zakupy z „Biedronki”. Oni tam nie dają torebek foliowych, tak jak w Auchan w Wałbrzychu?

Okazuje się, że nie tylko w torebce, ale w tej odpowiedzi tkwi cała istota mojej żony. Otóż jest to kobieta praktyczna, wiedząca czego chce, traktująca przedmioty codziennego użytku pragmatycznie, a nie efekciarsko. W jej torebce liczy się objętość, wytrzymałość, wielofunkcyjność. Ważne jest by dobrze służyła w wypełnianiu jej rodzinnego obowiązku – robienia i przynoszenia do domu zakupów. Szkoda, że tamta stara torebka już się wysłużyła i trzeba było ją dać w odstawkę, ale gdyby tak policzyć, zmierzyć i zważyć ilość towarów przytaszczonych w niej do domu, samochód ciężarowy , ba, nawet „tir” byłby za mały. I gdy sobie to wszystko uprzytomniłem, zrobiło mi się bardzo żal mojej żony. Chętnie bym jej kupił  na „gwiazdkę” nowoczesny, desingerski detal firmy Burberry, gdyby nie to, że mogła by mnie z tym cackiem odesłać do „wszystkich diabłów”. Ale żona już się urządziła, kupiła na targu dwie nowe pakowne torby, na wszelki wypadek, gdyby jedna „puściła”, to w pogotowiu będzie druga. Przecież wiadomo  -  nie ma kobiety bez torebki. Przynajmiej na tyle będzie nas stać, jeśli po reformach Tuska trzeba będzie pójść z torbami.

 Fot. z albumiku domowego