"Indriana" - polska droga do kapitalizmu. Cz. II

Krotki zarys historii firmy „Indiana” przerwałem w połowie lat dziewięćdziesiątych, kiedy to fabryka została przeniesiona do Kolc i po adaptacji dużego, opustoszałego budynku rozpoczęła  nowy etap  rozwoju.

Rok 1997 okazał się szczególnie pomyślnym dla firmy. Udało się uzyskać duże zamówienia na produkcję – 100 tys. szt. poduszek dla szwedzkiej firmy IKEA. W roku 1998 wielkość produkcji poduszek wzrosła do 1 mln. sztuk. Ale to jeszcze nic. W 1999 roku sprzedano 2,9 mln. poduszek, 102 tys. kołder, a zatrudnienie w firmie przekroczyło 200 osób. Był to rok jubileuszowy, minęło właśnie 15-lecie „Indriany” (od momentu zarejestrowania firmy). Nic dziwnego, że uroczystość jubileuszowa zorganizowana w gospodarstwie agroturystycznym państwa Urbasiów w Sierpnicy zgromadziła ponad 50 osób i pozostała na długo w pamięci dzięki ciepłej, przyjaznej atmosferze, oprawie artystycznej imprezy i gościnności gospodarzy.

W latach 2000 i 2001 pojawili się nowi kontrahenci z Francji i Belgii. Firma zatrudniała już 270 pracowników.

Kolce mimo wieloletnich wysiłków modernizacyjnych nie spełniały wymogów, nie były w stanie sprostać rosnącym zamówieniom ze względu na szczupłość pomieszczeń. W roku 2000 produkcja poduszek wyniosła 4,2 mln. sztuk, a kołder 200 tys. Wymagało to pracy na dwie zmiany i ogromnej eksploatacji osób i sprzętu.

Andrzej Indrian podjął jeszcze jedną „ryzykowną” decyzję – rozbudowy fabryki.

W lutym 2001 roku wydzierżawił, a następnie w rok po tym zakupił nieczynny obiekt po byłej tkalni na tzw. II zakładzie dawnych ZPB „Piast” w Głuszycy. Opustoszała po wymontowaniu krosien, parterowa hala produkcyjna wymagała podobnie jak w Kolcach, prac remontowo-adaptacyjnych od podłóg aż po dach. Ale duży metraż (ponad 5000 m²) stwarzał możliwość urządzenia przestronnej kołdrowni, a w przyległej hali można było umieścić magazyn wyrobów gotowych. Udało się też zaadaptować część obiektu na pomieszczenia biurowe.

I w ten oto sposób „Indriana” w parę lat zagościła już na stałe w centrum Głuszycy, przywracając dawne tradycje włókiennicze w to samo miejsce, w którym pojawiła się ongiś tkalnia mechaniczna Grossmanna, a następnie przedsiębiorstwo bawełniane braci Reichenheim.

Dziś „Indriana” położona w bezpośredniej bliskości neoklasycystycznego pałacyku w Parku Jordanowskim, zdobi tę część miasta, nadając mu charakter przemysłowy. Dzięki szczególnej dbałości o estetykę budynków i otoczenia, pieczołowitemu odremontowaniu i modernizacji dawnej remizy strażackiej, opustoszała część dawnej wielkiej fabryki włókienniczej odżyła. Czy długo wytrzyma na trudnym rynku, zalewanym przez tanią produkcję ze Wschodu? Wszystko zależeć będzie od przedsiębiorczości angielskiej firmy „John Cotton Group”, która w 2007 r. częściowo wykupiła zakład, a w roku 2009 ostatecznie przejęła zarządzanie „Indrianą”. Czy uda się podtrzymać tradycje Głuszycy jako miasta włókienniczego, czas pokaże.

Anglicy zachowali nazw firmy „Indiana”. Ta nazwa jest już znana na rynku krajowym i zagranicznym. Firma funkcjonuje nadal jako jedyny większy zakład produkcyjny w dawnym mieście przemysłowym  -  Głuszycy.  Twórca firmy, jej dawny właściciel, Andrzej Indrian, postanowił iść z duchem czasów. Buduje hotel z restauracją w Sierpnicy (gmina Głuszyca), widząc słusznie w rozwoju turystyki i wypoczynku przyszłość tej położonej w otoczeniu gór miejscowości.