Świat się zmienia

 Weekendowy numer „Gazety Wyborczej” wzbogacony został o dwa dodatki: „Jak powstał most na Rędzinie”, „Jak zbudowaliśmy Wrocław”. Oglądam bajeczną pajęczynę mostu nad jakby zawieszoną w powietrzu  nitką szerokiej, ginącej gdzieś na horyzoncie autostrady i nie mogę w to wszystko uwierzyć. Wrocław ma swoja obwodnicę. Prowadzi ona poza miastem przez Odrę, gdzie zbudowano super nowoczesny most, projekt naszego, wrocławskiego architekta. Stało się to, o czym mogliśmy tylko przez lata pomarzyć. Na przejrzystej panoramicznej fotografii widać jeszcze tuż przy autostradzie okrągłą bryłę nowo zbudowanego stadionu , który ożyje w całej krasie  na „Euro 2012”. Czytam w artykule „Nowe Symbole Naszego Miasta”:

„Stadion na Maślicach będzie kosztował miliard złotych. Most na Rędzinie – 570 mln. zł., a cała Autostradowa Obwodnica Wrocławia – 3,35 mld. To największa inwestycja w mieście po drugiej wojnie światowej”.

Mam pełną świadomość tego, że takie inwestycje były nie do pomyślenia w latach mojej młodości i dojrzałego życia w PRL-u.

Dodatek o budownictwie mieszkaniowym we Wrocławiu dotyczy sposobów wykorzystania starych fabryk i magazynów na mieszkania. To obecna moda, wyraz luksusu i prestiżu, zamieszkanie w takich lokalach, bo tzw. loft daje poczucie przestrzeni i oryginalności w stosunku do powtarzalnych i nieomal identycznych mieszkań w apartamentowcach. W części reklamowej dodatku można dostać zawrotu głowy od oferowanych mieszkań – apartamentów (nie mówiąc o cenach) w różnych peryferyjnych dzielnicach Wrocławia i na całym Dolnym Śląsku.

To się w głowie nie mieści, mówię o sobie, bo pamiętam „rewolucję” w budownictwie mieszkaniowym w czasach gierkowskich. Sam dostałem przydział M-4 w nowym bloku mieszkalnym i był to jeden z najszczęśliwszych dni w moim życiu. Po jakimś czasie miałem okazję przejeżdżać pociągiem wokół części Berlina, który przynależał do RFN-u. Z okien pociągu widziałem bajecznie kolorowe, urozmaicone architektonicznie dzielnice Zachodniego Berlina. Niestety, towarzyszom spod skrzydeł Honeckera nie udało się zasłonić tego widoku.

Utkwiło to w mojej pamięci, jak obrazki z bajecznego snu, ale wówczas zrobił na mnie duże wrażenie także Berlin Wschodni. Niemcy NRD-owskie pod względem gospodarczym były jednak wyraźnie do przodu w stosunku do PRL-u. Upłynęło kilkadziesiąt lat. Przeszliśmy niewyobrażalną drogę przemian politycznych i ustrojowych. Jesteśmy w Unii Europejskiej. Polska to dla mnie zupełnie nowy świat. Muszę się uczyć w niej żyć  od początku.

Myślę, że warto pojechać do Wrocławia, przejechać się autostradą i „zaliczyć” most na Rędzinie, zobaczyć po drodze nowe lotnisko i stadion na Maślicach. Do samego centrum Wrocławia nie mam odwagi jechać samochodem. Jeszcze w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych jeździłem tam „maluchem”. Czułem się jak u siebie w domu. Dziś Wrocław to zupełnie inne miasto. Ulice pełne samochodów, nie wiadomo gdzie się zatrzymać, gdzie zaparkować samochód na dłużej. Ciężko by mi było dotrzeć do ulicy Szewskiej, tak ciepło wspominanej  przeze mnie katedry historii na Uniwersytecie Wrocławskim.

No cóż, świat się zmienia, idzie z postępem, w wielu przypadkach to dobrze, czasami jednak żal tamtych czasów. Ale żałuję też, że nie mogłem jeszcze wtedy, gdy byłem młodszy, pojechać na zakupy na Bielany pod Wrocławiem, bądź ominąć Wrocław w drodze na wschód lub północ Polski przez most na Rędzinie.

Nie napisałem chyba nic nowego. Takie sobie rozterki starszych ludzi w związku z przemijającym czasem. Można je znaleźć w literaturze  każdej epoki. Mimo wszystko warto było zwrócić uwagę na gigantyczne inwestycje we Wrocławiu, bo to co się dzieje w stolicy naszego Dolnego Śląska,  wymaga głębszej refleksji.