Góra Borowa jak królowa

Jedlina-Zdrój dawniej

Rok 2017 zapisał się złotymi zgłoskami w annałach uzdrowiska Jedlina-Zdrój. Nie jestem pewien, czy potrafimy to docenić, czy mamy pełną świadomość jak ważnym dla promocji miasta  jest to wydarzenie, zwłaszcza że osiągnięte niemałym trudem. Otóż właśnie w tym roku pojawiła się na wierzchołku góry o nazwie Borowa – strzelista konstrukcja wieży widokowej.

Zdecydowanej większości mieszkańców Jedliny-Zdroju, pobliskiego Wałbrzycha lub innych okolicznych miejscowości wydaje się to rzeczą obojętną. Niewiele to zmieniło w naszym zainteresowaniu się okolicznymi górami, zwłaszcza że są one na ogół czymś w rodzaju obrazka na ścianie. Lubimy na nie popatrzeć z okien swojego domu lub samochodu, gdy jedziemy przez Jedlinę-Zdrój, ale wieży na Borowej od dołu nie widać, a sama Borowa gubi się pomiędzy innymi wierzchołkami Gór Wałbrzyskich i Suchych.

Pomyślałem  -  najwyższa pora, by tej górze najwyższej, królującej w Górach Wałbrzyskich poświęcić słów parę.

Najczęściej o tym nie wiemy lub zapominamy, że Borowa licząca sobie 853 m. npm. przeskoczyła o 2 metry buszujący nad Wałbrzychem Chełmiec i ma prawo czuć się najważniejszą. Predysponują ją do tego zresztą jeszcze inne zalety, o których za chwilę.

Zaliczana do Gór Czarnych nosiła niemiecką nazwę Schwarze-Berg. Wyrasta w postaci stromej kopuły, otoczonej przełęczami Kozią i Borową. Jedynie południowe zbocze Borowej  łączy się łagodnie z pasmem Rybnickiego Grzbietu. To właśnie u jej stóp mają swe źródła dwie ważne w tym regionie rzeki  Ścinawka i Pełcznica. Cały masyw Borowej porośnięty jest lasem świerkowym z domieszką buka i innych gatunków drzew, a przyrodnicy odnajdują tu rzadkie gatunki roślin, takich jak wawrzynek wilcze łyko lub buławnik mieczolistny.

Jadąc z Wałbrzycha przez Kamieńsk do Jedliny-Zdroju po wyjeździe na górę z Rusinowa, ukazują się naszym oczom trzy sąsiadujące ze sobą wierzchołki gór. Środkowy z nich to właśnie Borowa.

Przypominam sobie moje pierwsze wrażenie sprzed wielu lat, kiedy od  strony  Rybnickiego Grzbietu znalazłem się na Borowej. Zachwyciło mnie urocze położenie Kamionek, wydawało się wówczas zagubionej, ubogiej wsi u stóp rozłożystej Borowej. Dziś Kamionki, to niezwykłe uroczysko, przystań Edenu, jakim są tereny naszych gór, o czym na szczęście wiemy tylko my, wybrańcy losu.

Na samym szczycie w przerzedzonym lesie znalazłem jeszcze wtedy, nie zarośnięte iglakami miejsce widokowe, które ścinało z nóg. Zobaczyłem jak na dłoni Jedlinę-Zdrój, drogę przez Jedlinkę, którą przemierzałem codziennie z Głuszycy do Jedliny, ówczesnego miejsca mojej pracy, moją szkołę pod lasem, mury zabytkowego kościoła ewangelicznego  i zrobiło mi się na duszy ślicznie i lirycznie. Widok z Borowej był oszałamiający, bo można było oczy nacieszyć rozległą panoramą sięgająca po Karkonosze na zachodzie i otoczenie ziemi kłodzkiej na południowym wschodzie, a nieco bliżej jak na ekranie Góry Sowie, Kamienne, a nawet Masyw Ślęzy. No i wreszcie rzecz najważniejsza  -  majestatyczna Jedlina, wspinająca się wzwyż w gęstym poszyciu leśnym, w otoczeniu wierzchołków gór, prześwitujące tu i ówdzie kolorowe elewacje budynków willowych, wieżyczki kościołów i wijące się serpentynami miejskie ulice. Pomyślałem sobie wówczas, że ta góra winna się stać dla Jedliny tym samym, czym Giewont dla Zakopanego, że powinna być zagospodarowana i wypromowana, a ścieżki prowadzące na nią  wytyczone jak ścieżki spacerowe.

Atutem Borowej jest bliskie położenie od Wałbrzycha. Przez jej wierzchołek prowadzi czerwony szlak turystyczny (pieszy i rowerowy) z Wałbrzycha Głównego przez Przełęcz Kozią , a drugi, niebieski szlak z Wałbrzycha przez Niedźwiadki i Przełęcz pod Borową na Przełęcz Trzech Dolin i schronisko „Andrzejówka. Nie potrafię opisać walorów krajobrazowych tych szlaków, przez wielu turystów i wycieczkowiczów uznawanych za najpiękniejsze.

Z Jedliny-Zdroju na Borową możemy iść przez Glinicę do Przełęczy pod Borową i dalej na szczyt Borowej, albo też przez Kamieńsk, gdzie skręcamy w lewo tuż przy dawnej szkole na słynną już Pokrzywiankę, rozkwitające jak bratki na wiosnę osiedle domków jednorodzinnych, położonych w prześlicznym otoczeniu górskim. To właśnie tutaj znajduje się ujmujące swym urokiem i gościnnością gospodarstwo agroturystyczne „Zacisze Trzech Gór”, gdzie warto się zatrzymać w drodze na Borową lub z powrotem.

Na Borową prowadzi też droga przez Kamionkę z wałbrzyskiego Glinika Starego lub z Rybnicy Leśnej, a dalej duktem leśnym na szczyt Borowej, czyli trasa o której wspomniałem już na początku.

Borowa jak przystało na dostojną, dobroczynną królową, przygarnia więc turystów złaknionych piękna przyrody i krajobrazów ze wszystkich stron naszego globu.

Mam nadzieję, że teraz szczyt Borowej stanie się szczególnie atrakcyjny, bo zakotwiczyła się na nim atrakcyjna konstrukcja wieży widokowej. Miejsce to przyciągnie nie tylko turystów, ale zwykłych „zjadaczy chleba” nie tylko z Jedliny-Zdroju, ale w całym Wałbrzychu i okolicznych miejscowościach.

Od przyszłego roku powinno się stać sprawą honoru i dumy – zaliczenie wieży widokowej na Borowej, bo być w Jedlinie-Zdroju, a nie zobaczyć jej z wieży na Borowej, to tak samo jak być w Rzymie, a nie uklęknąć na Placu przed Bazyliką Św. Piotra w Watykanie.

Moje marzenie noworoczne – być na wieży widokowej na Borowej. To marzenie niewyobrażalne, dla mnie to już nieomal Himalaje, bo nogi zaczynają mi odmawiać posłuszeństwa.