Laurka dla Papieża

Zdecydowałem się przypomnieć mój wiersz pisany  po pozytywnych wieściach płynących ze stolicy Piotrowej o poczynaniach nowego papieża. Ułożyły mi się spontanicznie strofy białego jak sutanna papieska wiersza, który dedykuję naszym hierarchom z okazji wizyty Papieża Franciszka w Polsce.

Śpiew motyli

tu w pałacu jest moje królestwo

a przez okno się ściele dal sina

dobrze jest patrzeć z góry

mieć świat u stóp niepodległy

a jednak przecież zawisły

niezdolny ulecieć w przestworza

dobrze jest być motylem

zawieszony w strzelistej framudze

rozpościeram skrzydełka motyle

było nie było polecę

bo czuję tak mocne jak nigdy

fizyczne przyciąganie ziemi

wiem, ona chce mnie przygarnąć,

przyroda umiera bez motyli

to nic, że tu jest mój azyl

siedzę sobie jak władca na tronie

pełzające po ziemi robaczki

zadzierają do góry głowy,

by się kornie mogły pokłonić

nie potrafią oderwać oczu

od mozaiki motylich kolorów

nie, nie mogę już dłużej czekać

czuję -  nadeszła pora

prosto z Rzymu od motyla Franciszka

dość bujania w obłokach pychy

zadufania w swej omnipotencji

gdy na dole zagubione kwiaty

oczekują, by je zapylić

wiem że mogę

motylem jestem !

Pomarzyłem sobie w wyjątkowej aurze Światowych Dni Młodzieży o idei zbliżenia nominatów duchownych do prostego człowieka, choć wiem, że marzenia o hierarchach, którzy  będą zdolni zbliżyć się do ludu, zacząć mówić ich językiem, potraktować jak  równorzędnych partnerów, to tak samo, jak śpiew motyla. Ale Papież Franciszek stanowi wyjątek. Przekonały mnie do niego słowa, które są dla mnie najlepszą ewangelią:

„Nie jest konieczna wiara w Boga, żeby być dobrym człowiekiem. W pewnym sensie tradycyjne pojęcie Boga jest dziś przestarzałe. Można być człowiekiem uduchowionym, nie będąc religijnym. Nie jest konieczne pójście do kościoła po to, żeby dać pieniądze na tacę.

Dla wielu ludzi Bóg jest wszędzie wokół nich. W Przyrodzie.

Wielu najwspanialszych ludzi nie wierzy w Boga, niektóre zaś z najgorszych czynów ludzkości były wykonywane w Jego imieniu…”

Trudno uwierzyć, że te słowa tak oczywiste i mądre wypowiedział sam Papież. Okazuje się, że wśród wierzących w Boga są wspaniali duchowni, którzy mają odwagę powiedzieć prawdę.