Co roku w Wigilię Bożego Narodzenia odbywają się w Betlejem uroczystości
związane z urodzinami Jezusa Chrystusa. Najpierw w przylegającym do
Bazyliki Narodzenia kościele św. Katarzyny odprawiane są Bożonarodzeniowe nieszpory, o północy zaś
Pasterka. Bicie dzwonów transmitowane przez stacje radiowe obwieszcza całemu
światu radosną nowinę: tu właśnie urodził się Zbawiciel, tego świata
Odkupiciel!
Na wiele godzin przed
północą świątynia wypełnia się wiernymi, którzy przybywają tu z różnych stron
świata. O godzinie 23.00 patriarcha łaciński odczytuje proroctwo o przyjściu na
świat Mesjasza w kilku językach, w tym również polskim. Pieśnią „Chwała na
wysokości Bogu” rozpoczyna się Pasterka. Po jej zakończeniu patriarcha schodzi
do Groty z figurką Dzieciątka i składa ją na srebrnej gwieździe - w miejscu narodzenia Jezusa. Diakon czyta
ewangelię według św. Łukasza i zatrzymuje się na słowach: „owinęła Go w
pieluszki i położyła w żłobie”. Przez całą pozostałą noc i w pierwszy dzień
świąt odprawiane są w grocie msze św.
Obok Groty Narodzenia,
znajdują się inne groty: św. Józefa, w której ukazał się św. Jozefowi anioł
nakazując mu ucieczkę do Egiptu, a także grota poświęcona pomordowanym przez
siepaczy Heroda niewinnym Dzieciątkom Betlejemskim, a dalej grota św.
Hieronima, który spędził w niej ostatnie lata swego życia i został pochowany.
Spójrzmy na Betlejem w
chwili obecnej. Myślę, że warto sobie uzmysłowić symboliczne znaczenie tego
miejsca dla chrześcijan na całym świecie, ale także pamiętać o niezwykle
burzliwych jego losach na przestrzeni dziejów.
Co
więc wiemy o to słynnym Betlejem – mieście ? O jakiej grocie
jest tu mowa, skoro powszechnie widomo, że Jezus narodził się w stajence betlejemskiej poza miastem,
a pierwszymi którzy oddali mu cześć byli pasterze pilnujący nieopodal swoje
stada ?
Betlejem,
zwane judzkim, położone jest w odległości ok. 8 km. od Jerozolimy na wysokość 770 m. npm. w sąsiedztwie Pustyni Judzkiej.
Jest to stara, prehistoryczna miejscowość, której nazwę możemy tłumaczyć z
hebrajskiego – Dom Chleba,
nawiązując w ten sposób do tamtejszych upraw pszenicy i jęczmienia. W historii
Izraela Betlejem zajmuje miejsce honorowe i w Biblii wzmiankowane jest parę
razy. Tu urodził się Dawid, a na okolicznych pastwiskach wypasał trzody swego
ojca Jessego. W tym mieście prorok Samuel namaścił Dawida na króla. Z biegiem
lat miasto ufortyfikowane stało się twierdzą. Betlejem zawsze jednak
pozostawało w cieniu pobliskiej stolicy państwa - Jerozolimy, aczkolwiek ma chlubny przydomek „miasta Dawidowego”.
Największą sławę
przyniósł Betlejem fakt narodzenia się w
nim Mesjasza, Jezusa Chrystusa.
Wówczas to było małe miasteczko liczące ok. 2 tys. mieszkańców
zajmujących się głównie uprawą roli, pasterstwem i rzemiosłem.
Betlejem nabiera blasku
z chwilą, gdy opisy ewangelistów o narodzeniu Jezusa zyskują rozgłos, czyli
poczynając od końca I w. n.e.
Szczególną czcią zaczęto otaczać jaskinię, gdzie według miejscowej tradycji
narodził się Mesjasz.
Decydującym był moment
przyjazdu do Palestyny w 324 roku św.
Heleny, matki cesarza Konstantyna Wielkiego. Za jej sprawą wybudowano w
Betlejem nad Grotą Betlejemską piecionawową bazylikę, a sanktuarium to zaczęło
przyciągać rzesze pielgrzymów z różnych stron świata. W 384 roku zamieszkał w sąsiedztwie Groty Narodzenia doktor
Kościoła, św. Hieronim, zajmujący
się przekładem Pisma Św. na ludową, łacińską wersję – Wulgatę.
Świątynia przechodziła
różne koleje losu. Podczas niszczycielskiego najazdu Persów w 624 roku ocalała
tylko dlatego, że na jej frontonie widniała mozaika przedstawiająca pokłon
Trzech Mędrców, ubranych w stroje perskie. Wkrótce potem Palestyną zawładnęli
muzułmanie. Świątynia została anektowana i zamknięta na trzy spusty. Po raz
pierwszy od trzech wieków nie można było obchodzić w bazylice uroczystości
Narodzenia Pańskiego. Kolejny władca Palestyny, kalif Omar, południową apsydę
zwróconą w kierunku Mekki zarezerwował dla mahometan, a pozostała część
bazyliki otworzył znów dla chrześcijan.
Pod koniec XI wieku
władzę w Palestynie przejęli Turcy Seldżuccy, ekstremiści islamscy. Wprawdzie w 1099 roku Betlejem udało się
oswobodzić przez Krzyżowców, ale nie trwało to
długo. Palestyna przeszła ponownie w ręce Mahometan. Betlejem znacznie
podupadło. W 1516 roku, gdy przeszło w ręce Turków Osmańskich, liczyło zaledwie
100 mieszkańców. Bazylika została opuszczona i zrujnowana. Była ogniem zapalnym
ustawicznych konfliktów pomiędzy katolikami, a zwolennikami obrządku
wschodniego. W miarę upływu lat Betlejem z trudem odzyskiwało swą dawniejszą świetność. Bazylikę udało się z
trudem restaurować.
Opieką nad Sanktuarium
Narodzenia Pańskiego dzielą się obecnie trzy
wyznania: rzymskokatolickie, prawosławne greckie i ormiańskie. Świątynia
jest dokładnie wymierzona i podzielona pomiędzy spadkobierców. Katolicy
opiekują się schodami do Groty Narodzenia oraz miejscem gdzie według tradycji
znajdował się żłób, natomiast sama grota należy do prawosławnych Greków.
Ustalony jest też kompromisowy kalendarz uroczystości w Bazylice dla
poszczególnych grup wyznaniowych. Ta trój podzielność Sanktuarium ma jedną zaletę – dzięki temu
gromadzi ono znacznie szersze spektrum pielgrzymów niż można było się tego spodziewać
wcześniej.
Betlejem to obok
Jerozolimy najważniejsze miejsce dla chrześcijan kościoła katolickiego, dlatego
corocznie przybywa tam tak wielu pielgrzymów by Święta Bożego Narodzenia uczcić
u samego źródła.
A my wałbrzyszanie mamy
blisko siebie Betlejem Krzeszowskie. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby je
odwiedzić z okazji Świąt Bożego Narodzenia. To bardzo interesujące miejsce, a w
samym Krzeszowie można się pozachwycać pięknie przystrojoną Bazyliką i całym
otoczeniem. Tym sposobem możemy wzbogacić święta w dodatkowe niezwykle
przeżycia. Gorąco do tego zachęcam.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz