Mieroszowski balans nad krawędzią

myślenie ma kolosalną przyszłość

Można urodzić się w czepku, mieć w życiu, jak to się mówi, fart, korzystać pełnymi garściami z tego co nam przynosi dobry los. Ale można też wszystko zaprzepaścić, roztrwonić, zagubić, podejmując pozornie mądre decyzje.

Tak właśnie myślę sobie o Mieroszowie, miasteczku które wydawałoby się ma wszystko co potrzebne,  by stać się perełką turystyczną regionu wałbrzyskiego i całego Dolnego Śląska, żeby już nie wykraczać dalej.

Pod koniec lat 70-tych podjęto realizację ambitnego planu utworzenia w Mieroszowie i Sokołowsku dużego ośrodka sportowego (nawet olimpijskiego), z czego udało się wybudować hale sportową i boisko z hotelikiem. Dalsze plany prysły jak bańka mydlana.

W latach 80-tych działał w Mieroszowie Miejski Teatr Dziecięcy, który zainicjował głośną akcję ustanowienia „Medalu Matki Ziemi z Błękitną Wstęgą”. Inicjatywą zainteresował się UNICEF i ONZ. Medal miał być nadawany od roku 2000, początkującego nowe tysiąclecie.

Co się stało z tym pomysłem. Umarł śmiercią naturalną, bo nie znalazł we władzach miejskich ludzi z wyobraźnią.

W latach 90-tych działał przy Miejskim Ośrodku Kultury znakomity młodzieżowy zespół taneczny „Mieroszowianie”. Obok Wałbrzyskiego Zespołu Pieśni I Tańca cieszył się dobrą sławą nie tylko w regionie wałbrzyskim. W pierwszej kadencji powiatu wałbrzyskiego był nawet na gościnnych występach w Austrii, wysłany tam w nagrodę za uświetnianie uroczystości powiatowych. Co się stało z Zespołem? To samo, co z inicjatywą Medalu Matki Ziemi.

Ma Mieroszów wiele innych sukcesów i pomysłów na miarę ponad lokalną, jak współpraca z Danią lub udział w stowarzyszeniu miast partnerskich o nazwie Fiedland. Ma też wiele ambitnych planów w chwili obecnej, m. in. przy współpracy ze stroną czeską. Ma więc szanse Mieroszów by krocząc tą drogą budować mozolnie perspektywy rozwoju gospodarczego w oparciu o turystykę, sport i rekreację.

No i rzecz najważniejsza. Ma Mieroszów najdroższy skarb dany mu przez naturę. Jest położony w cudownym miejscu w otoczeniu górskim. Pisałem o tym w moim blogu wskazując na niezwykłą, a zarazem niedostatecznie wykorzystaną atrakcyjność położenia miasta, widoków górskich i miejsc, które mogłyby się stać Mekką turystyczną, sportową i zdrowotną. Bo przecież tuż u boku Mieroszowa jest unicestwiony w latach PRL-u znany ongiś w Europie kurort – Sokołowsko.

Odziedziczył Mieroszów jako gmina bezcenną atrakcję turystyczną  -  Przełom Trzech Dolin pod najwyższym szczytem w Górach Kamiennych, Waligórą, ze schroniskiem górskim „Andrzejkowa”, jednym z najładniejszych architektonicznie schronisk górskich w Sudetach. Piszę odziedziczył, bo dopiero po wojnie miejsce to znalazło się w granicach administracyjnych gminy Mieroszów, będąc wcześniej ośrodkiem turystycznym  Wałbrzycha.

To właśnie wałbrzyskie towarzystwo turystyczne wybudowało w 1933 roku schronisko „Andrzejówka”.  Stało się ono głośne w całym kraju, gdy były tu organizowane po wojnie, przez wiele lat, spopularyzowane przez Polskie Radio, a potem też telewizję, słynne narciarskie Biegi Gwarków. Co stoi na przeszkodzie, by tę tradycję rozwijać i umacniać, tak jak stało się z Biegiem Piastów w niedalekiej Szklarskiej Porębie?

Waligóra przez całe wieki stanowił cel pieszych wycieczek górskich nie tylko zresztą dla Wałbrzyszan, ale też okolicznych miast i wsi, stąd też przebiegające tędy szlaki górskie, łączące „Andrzejówkę” z innymi atrakcyjnymi miejscami w Sudetach.

Skąd wziął się „szatański pomysł” by w pobliżu „Andrzejowki” uruchomić kamieniołom rujnujący górę Bukowiec, stanowiącą ważny punkt łańcucha górskiego otaczającego Sokołowsko i wpływającą korzystnie na jego mikroklimat?

Ten kamieniołom będący zmorą  Rybnicy Leśnej, a także dzielnicy wałbrzyskiej Glinik, powinien być wystarczającym doświadczeniem, by już nigdy nie godzić się na uruchamianie kopalni skalnych w kompleksach turystycznych. Takim kompleksem jest ta właśnie część Gór Kamiennych z  Mieroszowem, Wałbrzychem  i Głuszycą na czele.

Co się stało z burmistrzem Mieroszowa, z wielu innych względów bardzo dobrym szefem miasta, wybranym już na trzecią kadencję, który z uporem usiłuje przekonać radnych i mieszkańców gminy, że pomysł otwarcia kolejnego kamieniołomu na Klińcu, jeszcze bliżej „Andrzejowki”, nieomal w sercu Przełęczy Trzech Dolin,  przyniesie miastu lepsze profity, niż ochrona jednego z najpiękniejszych krajobrazowo i bogatych w osobliwości przyrodnicze miejsc w naszych górach? Czy w takim przypadku liczyć należy tylko zysk z podatku do kasy gminnej i ewentualnych kilka miejsc pracy, a dobro wspólne jakim jest piękno otaczającej nas natury nie ma tu żadnego znaczenia?

Bezsensowny zamiar kilku importowanych z zewnątrz „przedsiębiorców”, dla których liczy się tylko pieniądz i którzy zdeterminowani tym, że już raz nie udało się im osiągnąć celu, zrobią wszystko by „przekupić” osoby stanowiące i przeciągnąć na swoja stronę, ten zamiar staje się groźnym. W środkach przekazu słyszy się o ponownym wszczęciu postępowania o uzyskanie zgodę na uruchomienie drugiego kamieniołomu na Klińcu pod „Andrzejówką” i niebywałej aktywności osób zainteresowanych.

W powietrzu wisi więc kolejna „wojna” pomiędzy zwolennikami budowy kamieniołomu, a masami normalnych mieszkańców wsi i budynków przy drogach transportowych oraz poważną liczbą obrońców przyrody, ekologów, a także samorządów gmin ościennych, na czele z Wałbrzychem. Jest nadzieja, że front miłośników przyrody będzie tym razem znacznie silniejszy i aktywniejszy. Jak będzie trzeba, to powstanie akcja na wzór tego co się działo w „Dolinie Baryczy”. Mieroszów stanie się sławny w całej Polsce, tylko już nie dlatego, że jest przyjaznym dla turystów.

Nie można dopuścić do tego, by jedno z najpiękniejszych miejsc górskich naszego regionu, centralny punkt Gór Suchych, największy węzeł szlaków turystycznych, ośrodek sportów narciarskich, stało się „krajobrazem księżycowym”, takim jaki mamy w kamieniołomie na Bukowcu.

Dlaczego miasto otwarte, Mieroszów, ma być przyjaznym dla kilku ludzi interesu, zamiast dla tysięcy wycieczkowiczów i turystów chcących podziwiać piękno naszych gór? Oto jest pytanie?