Wiara w cuda

Statys - w gąszczu

W maju 2005 roku znalazłem na facebooku dwa wierszyki satyryczne. Co jeden, to lepszy i rzekomo obydwa autorstwa Wojciecha Młynarskiego. Okazało się jednak, że tylko ten pierwszy p.t. „Liczę na cud” jest faktycznie jego autorstwa, zaś w drugim, jak to bywa w internecie,  ktoś podszył się pod nazwisko znakomitego Wojciecha. Zrobił to jednak z dużym talentem i chyba rozwinął przestrogi Wojciecha Młynarskiego, gdyby spełnił się cud nad urną, tak jak ongiś nad Wisłą, bo ojczyzna jest w takiej potrzebie.

Liczę na cud

Nienormalni i normalni,
skołowany polski ludu,
Rodacy nieobliczalni,
żyjący w krainie cudów.

Nowa czeka nas atrakcja,
którą tak bym zdefiniował,
szykuje się demokracja
policyjno-wyznaniowa.

Na nowego Prezydenta,
co podkreślam w tym wierszyku,
będzie wpływać Trójca Święta
ustami swych urzędników.

I nareszcie, piękna sprawa
w skali makro, w skali mikro,
można będzie z mocy prawa
zapuszkować za in vitro,

A kto spyta - Co jest grane?
Nie pasuje do winietki,
się odwiedzi go nad ranem
i założy bransoletki.

Więc rozsądek zdrowy wyzwól,
byś nie musiał się przekonać,
jak z pomocą populizmu
robi z ciebie się balona.

By uniknąć tego losu
i by nie mieć gigant kaca,
wyjdź więc z domu i zagłosuj,
to jest niezbyt ciężka praca.

Frekwencję uaktualnij,
zmień jej procent i oblicze.
Jesteśmy nieobliczalni
i ogromnie na to liczę.

 15 maja 2015,  Warszawa

Nie jestem juz żaden smarkacz,
Łeb mam pokryty siwizną.
Nie zagłosuję na Dudę
Bo zbyt cię kocham Ojczyzno!
Skąd wiem, że wybór niedobry?
Nie wierzę w zmianę oblicza
Nie chce powrotu Ziobry,
I teczek Macierewicza.
Na Dudę nie oddam głosu!
Pamiętam, Jarka premierem,
I kpiny z demokracji
I koalicję z Lepperem.
Nie chcę mieć znów premiera
Co straszy Ruskiem i Żydem
Co ciągle dzieli Polaków
I może zaszczuć jak Blidę.
Za kłamstwa i pomówienia,
Prawdę, mgłą sztuczną okrytą
Za skłócanie rodaków
Za IV Rzeczpospolitą.
Za "Tusk ma krew na rękach",
A memu Bratu Chwała!
Za wrzaski nad trumnami
I nogę generała!
Za propagandę, która nie łączy, ale dzieli.
Za żądania pomników z kieszeni obywateli!
Za marsze z pochodniami,
Jazdę "po trupach do celu",
Za negowanie wyborów
I PROFANACJĘ WAWELU!!!!
Dziś w duszy mej zakamarkach
Odkrywam decyzji sedno:
Nie chcę powrotu PiS-u,
Bo nie jest mi wszystko jedno!

O powszechnej wśród Polaków indolencji umysłowej pisałem nie raz w moim blogu. Jeśli nie możemy liczyć na rozsądek, to cóż nam innego pozostało – wiara w cuda. Jesteśmy przecież narodem wierzących i to jak się okazuje w zdecydowanej większości w tę samą religię. Dlatego wielu z wyborców uwierzyło, że spełni się cud i wygra Andrzej Duda, a wtedy będzie lepiej.

Dla wierzących cud się spełnił. Niestety, spełniły się też przewidywane przez poetów konsekwencje tego cudu.

Fot. Zbigniew Dawidowicz