Co jest gorsze, dżuma czy cholera ?

myślę, więc jestem...

Fenomenalni spece od marketingu badający opinię publiczną zadali respondentom pytanie: kto będzie lepszym premierem rządu -  J. Kaczyński, czy Beata ( O Boże, jakie piękne imię) Szydło? 

Wiadomo,  z przeprowadzonych badań wyszło szydło z worka. Opinia społeczna jest jednoznaczna. Dwukrotnie lepszą jest Szydło. Czy to miał być sygnał dla Jarusia, że ktoś będzie mógł go wycyckać? Zwłaszcza, że Beatka to majolika kampanii wyborczej Andrzeja Dudy.

Należałoby poważnie podchodzić  do tego typu badań opinii, gdyby nie rzecz banalna. Te badania nie mają sensu W jakim celu ich inicjatorzy każą odbiorcom wybierać pomiędzy dżumą i cholerą?  I komu właściwie to służy?

W ten sposób można by się bawić w kolejne pytania ? Kto jest lepszy, Kopacz, czy Komorowski, albo też Miller czy Napieralski, Kukiz czy Korwin-Mikke ?  A pytania o Sikorskiego i Schetynę pozostawię już dla koneserów z restauracji „Sowa I Przyjaciele”.

A może lepiej byłoby pozostawić tę grę do rozstrzygnięcia w łonie partyjnych gremiów, bo i tak żadne badania opinii nie zmienią meritum sprawy. Nie liczy się kto jest mądrzejszy, tylko kto sprytniejszy w korzystaniu z technik marketingu politycznego.

Meritum tkwi  więc w coraz groźniejszym stadium degrengolady demokracji partyjnej  i państwowej, a co za tym idzie – w aberracji umysłowej i etycznej obywateli, których  skomercjonalizowane media wywiodły w krainę absurdu.

Od pewnego czasu tkwimy, a może trafniej byłoby powiedzieć, pogrążamy się w hipnozie umysłowej,  dajemy się omotać  idiotycznej grze politycznych obłąkańców i medialnych wyjadaczy, tracąc resztki umiaru i rozsądku. Najświeższy przykład stanowi kampania wyborów prezydenckich. To najpierw ustawodawcy, a potem  media uczyniły z prestiżowo najważniejszych w kraju  wyborów współczesny cyrk. Kraj przemierzały trupy teatralne pożal się Boże kandydatów, prestidigitatorów, a widowiska stanowiły dla gawiedzi atrakcyjną rozrywkę w mizerii dnia powszedniego. 

Powiem to, o czym myślę, jaśniej i dokładniej. Wybory najwyższych organów państwowych, to nie jest zabawa w kotka i myszkę. Od wybrańców na fotel prezydenta i do parlamentu zależy los nas wszystkich. To powinni być ludzie ze wszech miar nieskazitelni, godni uznania i szacunku, ludzie odpowiedzialni, legitymujący się wiedzą i doświadczeniem.  W żadnym przypadku nie powinno tu być   gry partyjnej, a ze strony kandydatów populistycznej demagogii, ani też obiecanek  nie mających pokrycia w zakresie kompetencji i w budżecie państwa. 

Strach ogarnia jeśli pomyślimy kto może się znaleźć po nowych wyborach we władzach państwowych. Trudno zrozumieć jak to możliwe by w kraju prawie czterdziestomilionowym  nie można było wybrać i desygnować do sprawowania władzy ludzie wykształconych, ludzi sukcesu, specjalistów w danej dziedzinie życia,  mających za sobą dorobek naukowy, osiągnięcia w pracy dla dobra wspólnego, ludzi o niepodważalnej postawie etycznej. 

Marzy mi się premier rządu o nieposzlakowanej opinii, cieszący się powszechnym autorytetem w kraju i za granicą,  z którego mógłbym być dumny. Czy naprawdę nie ma w kraju takich ludzi? Niestety, koledzy partyjni z PO lub PiS, dla mnie nie różniący cię niczym od towarzyszy z KC PZPR, nie są w stanie desygnować do władz ludzi kompetentnych?  Czy doświadczenia rewolucji „solidarnościowej” niczego ich nie nauczyły . Czy do tego by zbudować prawdziwy ład demokratyczny i gospodarczy w tym kraju, a do władz wprowadzić kompetentnych ludzi, potrzebny jest tym razem polski Majdan? 

Osobny temat stanowi rola mediów. Widzę ich fatalną rolę w tym opętańczym procederze. Obserwujemy niekończący się chocholi taniec zgranych, skompromitowanych polityków – celebrytów, zapraszanych bez żenady  do salonów wszystkich kanałów telewizyjnych (państwowych i prywatnych). Bardzo często odnoszę wrażenie, że w tym kraju nie ma ludzi mądrzejszych od dziennikarzy prowadzących audycje, albo się tych ludzi po prostu boją.

Dobrze się rozpoczął tegoroczny sezon ogórkowy. Obecna i desygnowana przez J. Kaczyńskiego przyszła premier jeżdżą po kraju w imię hasła  „władza bliżej ludu” . A tabloidalni paparazzi zbierają żniwo. Tylko czy skutkiem tego przybędzie ogórków?