Uff, jak gorąco !

miejsce na ochłodę i medytację

Przygnało wreszcie lato, przypomniało że w ogóle istnieje. Już któryś dzień leje się z nieba żar słońca na rozgrzane głowy. Uśmiechnięte, tryskające humorem Pogodynki z TV pocieszają, że to jeszcze nie koniec, że liznął nas tropikalny, afrykański wyż i jeszcze parę dni poflirtuje nad Bałtykiem, zanim dopadną go północne chłody. Wówczas znów możemy się spodziewać burz, huraganów, trąb powietrznych.

W mediach mowa o przepełnionych plażach nad Morzem Czarnym, w Rumunii, Bułgarii i nad Morzem Egejskim w Grecji . Rosną ceny za wejście na plażę, nie mówiąc już o innych cenach „gastronomicznych”.(dosłownie i przenośnie). Może i dobrze, że urlopy się skończyły, że siedzimy już w domu, że czujemy mimo wszystko zapach nadchodzącej jesieni.

Nasze lokalne środki przekazu zamilkły porażone słońcem i skwarem. Nic nie można się dowiedzieć, gdzie udać się nad wodę, gdzie można wypocząć w weekend korzystając z kąpieli wodnych. Wiadomo, takich miejsc w Wałbrzyskim jest jak na lekarstwo. A jedyny w tym roku gorący, słoneczny weekend już za nami, kolejne mogą się okazać już mniej atrakcyjne. Nie warto więc zapraszać gości nad jeziorka w Złotym Lesie,  w Grzędach, czy w Dobromierzu.

Zupełnie inny świat tuż „za miedzą” w Czechach. Tam co krok spotykamy zagospodarowane akweny wodne, baseny i plaże nad rzekami i jeziorkami. Czechom się to opłaca  -  urządzić kąpieliska i dobrze je wypromować. Czesi mają to we krwi: gospodarność, porządek, nowoczesność.

Ja mam dobrze, nie muszę szukać ratunku w upalne dnie gdzieś nad wodą. Nie muszę się opalać. Wyprawy nad morze, nad jeziora,  w kraju i za granicę mam już za sobą. Wystarcza mi ogród, cień pod parasolami drzew, prysznic w umywalce. Cieszę się na każdy błysk słońca na niebie. Siedzę sobie w pokoiku przy otwartym oknie, dla relaksu sięgam po tomik wierszy mojego „idola” K. I. Gałczyńskiego i czytam:

„Coraz bardziej wszystko mnie boli,

już mi szkodzi nawet i ser;

siedmioma szpadami melancholii,

przebity jestem jak Apollinaire.

Głowa od rana puchnie jak bania,

cóż za pożytek z takich bań?

Kiedyś,.. wciąż panie. A dziś się słaniam

na nogach nocą, proszę pań.

Bo spać nie mogę. Ha, ktoś stuka

kościstym palcem do mych drzwi,

już wiem. Poznaję, to Kostucha;

- W taniec -  powiada, -  pójdź, K.I.

No cóż, przyjmuję jej ofertę,

choć tak w piżamie to faux-pas.

I już mnie ciągnie przez wertepy,

Gdzie deszcz i noc, i wiatr, i mgła.

Gdzieś pod latarnią w wietrzną zamieć

Kostucha nagle w płacz i krzyk:

- Skąd ma pan siedem dziur w piżamie?

Wygląda pan jak siódemka pik.

Właśnie – powiadam- to mnie boli,

Moja kochana, czyli ma chere;

Siedmioma szpadami melancholii

Przebiłem się jak Apollinaire”.

Tak, tak Czuję się tak samo przebity siedmioma szpadami melancholii. Ale to miłe uczucie, pozwala cieszyć się każdą chwilą ciepłego, słonecznego lata. Chwilo trwaj, jak najdłużej !

Na pocieszenie zamieszczam najświeższą, idylliczną fotografię Roberta Janusza –  zachód słońca w gorącej Sierpnicy. Prawda, że piękny !