Tajemnicze Pasmo Lesistej

Góry Kamienne zlokalizowane są w Sudetach Środkowych rozciągając się na granicy między Polską a Czechami. W skład Gór Kamiennych wchodzą cztery pasma: Góry Krucze, Czarny Las, Pasmo Lesistej, Góry Suche. Góry Kamienne nie należą do zbyt wysokich, gdyż najwyższy szczyt ma wysokość 936 metrów nad poziomem morza. Znajduje się w Górach Suchych w gminie Głuszyca, nosi on nazwę Waligóra i przez cały rok jest odwiedzany przez  dużą liczbę turystów, zwłaszcza, że u jego stóp rozpościera się urocza Przełęcz Trzech Dolin ze Schroniskiem „Andrzejówka”. 

 Ale w tym poście chcę się zająć najmniej znanym i popularnym masywem Gór Kamiennych. Nosi on nazwę Pasmo Lesistej, jest dość obszernym, zwartym zespołem gór pokrytych w całości lasami Zajmuje powierzchnię w kształcie trójkąta prostokątnego, którego wierzchołkami są miejscowości: Czarny Bór, Unisław Śl. i Mieroszów. Od zach. kończy się na dolinie Grzędzkiego Potoku - dopływu Leska a od południa na Obniżeniu Mieroszowa. Potem granica prowadzi na północ przełomową doliną Ścinawki do Unisławia Śląskiego w rejon źródeł Leska i dalej na północ i zachód prowadzi już do końca wzdłuż tej rzeki. Dla turystów północną granicę, oddzielającą od Gór Wałbrzyskich, może też stanowić linia kolejowa Wałbrzych - Jelenia Góra na odcinku: Boguszów Gorce Wschód. - Boguszów Gorce Zachód..

W Paśmie Lesistej wyróżniają się trzy grzbiety mniej więcej równoległe do siebie. Północny z Dzikowcem (836 m) jest dobrze widoczny od strony Boguszowa. W środkowym znajduje się najwyższa Lesista Wielka (851 m). To szczyt zwornikowy dla kilku bocznych odgałęzień. Najkrótszy i najniższy jest grzbiet południowy, którego kulminacje nie mają nawet nazw. Prowadzi nim częściowo szlak czerwony (główny szlak sudecki) na odcinku Grzędy - Lesista Wielka.
Jak nazwa wskazuje Pasmo Lesistej jest niemal w całości zalesione. Bezleśny stał się w latach 90. XX w. wierzchołek Dzikowca i jest on obecnie dobrym punktem widokowym. Niestety z najwyższego szczytu Lesistej Wielkiej oraz z większości pozostałych kulminacji brak możliwości oglądania panoram. Oprócz czterech szlaków pieszych jest tu sporo leśnych dróg łagodnie trawersujących strome stoki tego pasma. Umożliwiają one latem wycieczki rowerowe a zimą narciarskie. Na płn. i płn. wsch. od wierzchołka Lesistej Wielkiej znajdują się szczeliny wiatrowe - osobliwy system spękań skalnych.

I to właśnie niezwykle zjawisko czyni z Pasma Lesistej miejsce szczególnie atrakcyjne, a zarazem poligon doświadczalny dla badaczy i miłośników  przyrody. Szczeliny wiatrowe, to kilka równolegle rozmieszczonych spękań zbocza góry, głębokich do dwóch metrów i długości kilkunastu metrów. Obecnie są one częściowo wypełnione rumoszem skalnym oraz suchymi gałęziami i liśćmi. W szczelinach odsłaniają się małe ścianki skalne. Nie wiadomo jak głęboko sięgają i czy mają połączenie. Według starych opisów zachodził w nich intensywny ruch  powietrza i dało się słyszeć zagadkowe dźwięki, budzące zdumienie i  trwogę. W lecie czuło się zimny strumień powietrza płynący ze szczelin jak w pokoju przy otwartych na przestrzał oknach, zimą zaś  powiew był ciepły, powodujący topnienie pobliskiego śniegu.

Szczeliny wiatrowe są pomnikiem przyrody, wyjątkowym w Sudetach, niezbadanym do końca, budzącym wciąż jeszcze zdziwienie. W okresie międzywojennym należały do bardzo popularnych na Śląsku atrakcji turystycznych, ściągających turystów i pasjonatów. Stały się uznanym powszechnie pomnikiem przyrody. W okresie powojennym do dziś ich popularność zmalała, a podejmowane starania by zapewnić im ochronę prawną i  przeprowadzić gruntowne badania, nie przyniosły skutku.

Wytrawni turyści i miłośnicy przyrody wędrują na Lesistą w poszukiwaniu szczelin wiatrowych. Zjawisko tajemniczych jęków i innych odgłosów wydobywających się ze szczelin należy obecnie do rzadkości. Są turyści, którzy twierdzą, że da się je słyszeć z głębi szczelin przy dużych ruchach powietrza.

Warto się wybrać na Wielką Lesistą i spenetrować jej zbocza, a może się uda usłyszeć wołania zagubionych w czeluściach skalnych duchów. Są one słyszalne przy wietrznej pogodzie, szczególnie wyraźnie w środku nocy, pod warunkiem, że turysta znajdzie się tam sam i  że jest osobą płci pięknej.

Fot. Viola Torbacka