Urok zimy

Nie wszyscy lubimy zimę. Żałujemy że pełne zieleni i kwiatów ogrody i łąki pokrywa śnieżna powłoka, że wokół jest biało od śniegu, na dworze chłód, w domu najważniejszym się staje ogrzewanie mieszkania. Martwią nas pogarszające się warunki drogowe, denerwuje to, że trzeba bez przerwy się ubierać i rozbierać, a jeszcze bardziej przedłużająca się zima, kiedy nie możemy doczekać się wiosny.

Ale zima ma swoje dobre strony. Wielu z nas w tym roku z utęsknieniem czekało na pierwszy śnieg, bo zima się opóźniła, a więc trzeba było dłużej czekać na „białe szaleństwo”. Każda godzina spędzona na nartach, czy to zjazdowych, czy biegowych, to największa przyjemność.

A dzieciaki na sankach, łyżwach lub nartach czują się jak w niebie.

Swego czasu znalazłem się na Cyprze, gorącej wyspie na Morzu Śródziemnym. Tam zima znana jest z telewizji. To było w połowie listopada. Chodziliśmy codziennie na plażę, gdzie można było się opalać i nieco ochłodzić w wodzie. Od wczesnego rana do późnego wieczoru prażyło słońce, ani chmurki na niebie. I tak prawie przez cały rok, jak mówili opiekunowie turnusu. Dobrze, że w pokojach hotelowych była klimatyzacja, bo inaczej trudno byłoby spać w nocy.

Tam są zaledwie dwa, trzy miesiące (grudzień, styczeń, luty), kiedy spada temperatura i w hotelach robi się luźniej od gości. Pozostałe miesiące – to lato. Cypryjczycy nie potrzebują zimowej odzieży. Opady deszczu, to dla nich uśmiech losu. W ogrodach przydomowych, w parkach, na skwerach ustawicznie działają urządzenia zraszające. Dzięki temu hotele, budynki publiczne, domy mieszkalne toną w zieleni i kwiatach.

Pamiętam dziwne wrażenie, gdy samolot w drodze powrotnej wpadł nagle nad Warszawą w czarne chmury by za chwilę wylądować na lotnisku. Było ciemno, ponuro, mglisto, po prostu koniec listopada. Ten przeskok z przestrzeni pełnej jasności słońca do naszej szarej zachmurzonej rzeczywistości był trudny do zniesienia. Ale trwało to niezbyt długo. Jesteśmy przecież od kołyski przyzwyczajeni do zmiennych pór roku. I jeśli zastanowimy się dłużej, to musimy przyznać, że jest w tym jakiś sens. W każdej z naszych pór roku możemy znaleźć wiele pozytywów. A jak piękną potrafi być zima?

Otrzymałem właśnie od mojej zaprzyjaźnionej sąsiadki Violetty garść świeżutkich fotografii.

Oto jak wygląda zima wokół schroniska „Andrzejówka”. Prawda, że piękna!

Mam nadzieję, że fotografie spodobają się też koneserce tej sztuki, komentującej od czasu do czasu mojego bloga, pani Ewie  (www.Ikropka Gazeta.pl). Jej blog obfituje we wspaniałe fotografie i jest pełen interesujących opisów miejsc, które zwiedziła i które zrobiły na niej duże wrażenie. Zachęcam, zajrzyjcie do tego blogu.





Fot. Violetta Torbacka