Patriotycznie i lirycznie

Zupełnie przypadkowo trafił mi w ręce wiersz, który napisałem swego czasu, a łatwo się domyślić, że było to w okresie przemian „posierpniowych” po sukcesie ruchu solidarnościowego w wyborach 1991 roku. Wiersz był nawet drukowany w gazecie:

„Patriotyzm od słowa patria się wywodzi,

Kraków powstał od Kraka, miasto Łódź od łodzi,

Społeczność jest istotą słowa socjalizm,

jaki sens w sobie mieści „znak czasów”  -  pluralizm?

To słowo jak talizman, jak nowe zaklęcie,

brzmi obco, ale swojsko, raz świecko, raz święcie.

To słowo, to nadzieja, to wiary spełnienie,

to czcicieli wolności  -  samoobjawienie.

Plural w języku martwym znaczy liczba mnoga,

Pluralizm w polskiej glebie po prostu  -   swoboda,

swoboda zaś dla Polski, czym dla oka rzęsa,

Pluralizm w polskim sercu oznacza  -  Wałęsa.

Dlaczego tok skojarzeń taki się rysuje?

Skąd ten mariaż łacińsko-polski się kreuje?

By tworzyć nowe  -  słów ojczystych często brak jest modnych,

sięgamy więc do skarbca sąsiadów zza Odry.

Źródeł słów jest bez liku, są wciąż pulsujące,

z nich jak żuraw czerpiemy treści gorejące,

lecz z tego rzecz tajemna dla wszystkich wynika,

że Człowiek synonimem stał się dla słownika.

Mówimy dziś Wałęsa, a w domyśle słowa:

wolność, prawda, ojczyzna  -  piękna polska mowa.

Gdy do tego dodamy pluralizmu treści:

Wałęsa Polskę z marzeń całą w sobie mieści !”

To było tak niedawno, zaledwie dwadzieścia parę lat temu. Ten wiersz brzmi jak wyznanie wiary. Lech Wałęsa był wtedy naszym najwyższym autorytetem. Cieszył się uznaniem całego świata. Wkrótce potem został prezydentem.

W Polsce zmienił się ustrój, mamy demokrację w całej swej istocie  -  doskonałości i ułomności. Mamy dawną Rzeczpospolitą szlachecką  -  żadną władzy, widzącą tylko własne interesy, podzieloną, skłóconą. Autorytet tego, który stał na czele patriotycznego ruchu Polaków został zdeptany. Jedno się tylko nie zmieniło. Wciąż czekamy na spełnienie nadziei o Polsce marzeń, Polsce zgody narodowej, tak jak to było w czasach „Solidarności”. Czy Polacy mogą się jednoczyć tylko wtedy, kiedy stajemy do walki? Przykład najświeższy  -  Komitet Obrony Demokracji, największy ruch wolnościowy w Polsce od czasów „Solidarności”. Czy konieczny jest ponowny zryw wolnościowy Polaków, by idea państwa prawa, państwa opartego na poszanowaniu konstytucji i społeczeństwa obywatelskiego mogła znów powrócić tak jak to się stało po roku 1989 ?

Oto jest pytanie. Niestety, coraz mocniej zaprzątające serca i umysły milionów Polaków. A przecież moglibyśmy żyć w spokoju, a bawiąc się w pisanie wierszy podejmować zupełnie inne, bliskie sercu tematy liryczne.

Odgrzebałem gdzieś tam w dawnych szpargałach kilka takich drobnych prób lirycznych. Myślę, że warto je wydobyć z niebytu. Wciąż jeszcze w naszych domach dominuje świąteczny nastrój, lepiej nie zaprzątać głowy moich Czytelników poważnymi refleksjami, których mamy i tak w nadmiarze na co dzień.

A więc poczytajmy coś lżejszego:

*

Wciąż rozmyślam

uparcie i skrycie,

patrzę w okno

i smutek mam w oku…

Przecież mnie kochasz nad życie?

Tak mówiłaś… tamtego roku…

*

Kocham, prawda,

czuję w sercu ogień,

lecz niepokój wkradł się od niedawna,

bo nie mogę cię oglądać co dzień,

bo oddalasz się jak mglista gwiazda.

Tylko jedno mnie z lekka pociesza,

że posyłasz mi SMS-a

*

Mrugasz do mnie figlarnie rzęsami,

widzę świat do góry nogami,

zanim ostatecznie oszaleję,

czy potrafisz dać mi nadzieję?

*

Królowo moja

w tęczowej koronie

pragnę ofiarować Ci państwo

jedyne, które mam na własność,

siebie

Bądź jego wszechwładną władczynią,

a ono pod Twoją egidą

uczyni Cię boginią

Bądź balsamem na rany,

źródłem w natchnieniu,

wytchnieniem w skwarze dnia,

ucieczką w czeluściach nocy.

A ja  -  Twoje królestwo

stanę się blaskiem Twej aureoli

i w maleńkim tabernakulum serca

zamieszkasz uwielbiona,

a żaden naród

nigdy

nie czcił tak

swojej królowej.

*

Jedno wiem

i innych objawień

nie potrzeba

oczom i uszom

uczyniwszy na wieki wybór,

w każdej chwili wybierać muszę…

 Dziś próbuję dokonać wyboru,  co lepsze , czy wiersze patriotycznie, czy lirycznie?  Okazuje się, że potrzebne są jedne i drugie. Przynajmniej w tej mierze mogę,  póki co,  czuć się wolny.