Kulturalne rozstanie

Głuszyckie CK - miejsce pracy p. Zbyszka

 

Są ludzie, którzy kojarzą się nam na zawsze z miejscem ich pracy. Dotyczy to zwłaszcza osób zatrudnionych w instytucjach publicznych, takich jak urzędy, szkoły, placówki kultury.  Są to najczęściej długoletni pracownicy tych instytucji i to tacy, którzy swoją solidną pracą, talentem i doświadczeniem odgrywają znaczącą rolę w ich działalności i zapisują się „złotymi zgłoskami” na kartach historii.

Dobrze jest jeśli w momentach, kiedy trzeba się z nimi rozstać, potrafimy to zrobić kulturalnie i staramy się w sposób szczególny wyrazić wdzięczność i wzruszenie. Wiadomo przecież, że dla takich osób pożegnanie z miejscem pracy jest jednym z ważniejszych momentów życiowych.

Ten wstęp, to próba zrobienia dobrego klimatu do poinformowania moich Czytelników o uroczystym pożegnaniu wieloletniego pracownika Centrum Kultury w Głuszycy, Zbigniewa Boguskiego, w związku z jego odejściem na emeryturę.

Dlaczego o tym piszę? Otóż dlatego, by dowiedziało się o tym jak najwięcej osób, ale również by w ten sposób dołożyć swoją cegiełkę do wyrazów uznania i wdzięczności za zasługi tego wyjątkowego człowieka.

To prawdziwy wzór ofiarności, zaangażowania i poszanowania pracy. Taki obraz utrwalił się w mojej wyobraźni z obserwacji i osobistych kontaktów ze Zbigniewem. W CK był osobą najważniejszą, o czym się nie mówiło, bo to było oczywiste. Zmieniali się dyrektorzy, wszyscy inni pracownicy, a Zbyszek był „constans”, zawsze na posterunku od tak zwanej „czarnej roboty”. A potrafił robić wszystko, organizować duże imprezy, prowadzić konferansjerkę, obsługiwać urządzenia nagłaśniające, sprzątać i przenosić meble i sprzęty. Był człowiekiem  koleżeńskim, uczynnym i może właśnie dlatego cieszył się szacunkiem wszystkich współpracowników i był bardzo lubiany.

Pan Zbyszek został uroczyście pożegnany w swoim miejscu pracy, a współpracownicy postarali się by ten moment pozostał na długo w jego pamięci. Obok pełnych wzruszenia życzeń dobrego zdrowia i pomyślności odchodzący na zasłużony odpoczynek mógł posłuchać  specjalnie na tę okazję przygotowanej przez koleżankę z pracy, Angelikę Szpat mowy wiązanej:

„To nie człowiek tam jakiś”

To nie człowiek tam jakiś

Opuszcza te mury

Ale wierny przyjaciel

Głuszyckiej kultury

To nie człowiek tam jakiś

Lecz niezły artysta

Dźwiękowiec

Zagajacz

Dusza towarzystwa

Aranżer

Bileciarz

Mikołaj dla dzieci

Złota rączka

Kierowca

Pan od kubłów na śmieci

Pan od wyciągu kiedy zima była

Pan od wody na świetlicy – kiedy się kończyła

Pan od zamiatania pod tymi murami

Od drzewa rąbania tępymi siekierami

Pan, który był zawsze, gdy go trzeba było

A żeby go nie było, tak się nie zdarzyło.

I w cokolwiek włożyć musiał swoje ręce

Zostawiał tam efekt, zostawiał tam serce

I cokolwiek by nie robił, to nigdy z oporem

Opuszcza dziś te mury –

ten człowiek z honorem…

A Kierownik Miejskiej Biblioteki Publicznej, Renata Sokołowska dodała od siebie:

Zbyszkowi, na nową drogę życia

Zbyszku, dopiero TERAZ

milion możliwości przed Tobą się otwiera!

I nie mów, że czegoś Ci brak,

bo teraz będzie tak:

emeryturka szerokim strumieniem

wpływa we wszystkie Twoje kieszenie...

nie masz nad sobą żadnego Pana,

codziennie możesz strzelać z szampana!

Sam sobie sterem, okrętem, żeglarzem...

Nikt Cię nie wzywa, nic Ci nie karze...

I choć to trudne do uwierzenia -

nareszcie możesz spełniać marzenia!

Niech tego słodkiego czasu nie przesłonią żadne cienie,

a o nas zachowaj dobre wspomnienie...

Napisałem w tytule „kulturalne rozstanie”, ale to nie tylko dlatego, że miało miejsce w Centrum Kultury.

Nasz prawie że emeryt, to człowiek pełen wigoru i energii. One się jeszcze nie wypaliły do cna. Jestem pewien, że władze miejskie znajdą okazję, by ze swej strony wyrazić mu wdzięczność i postarają się wykorzystać jego wiedzę i doświadczenie do społecznej pracy dla dobra wspólnego. 

A osobiście Zbyszku witam Cię serdecznie w Klubie Emerytów !