Co nam daje wspólne czytanie ?

Dziś sobota, nie trzeba już dodawać, że wolna, wiadomo że tak,  choć nie dla wszystkich. W całym kraju jest to jednak szczególna sobota. Warto będzie ją zapamiętać. To jedyny, bardzo rzadki moment, chyba jedyny w roku, kiedy umilkną spory polityczne, zatrze się podział na my i oni, zabłyśnie ciepły promyk nadziei, że jednak potrafimy mówić tym samym głosem, że możemy być choć na chwilę razem, zespoleni szacunkiem i uznaniem dla dzieła wielkiego pisarza.

Tym razem jak Polska długa i szeroka popłyną na falach eteru do wszystkich, którzy zechcą tego posłuchać, najlepsze próby w głośnym czytaniu książki naszego nieśmiertelnego prozaika – Bolesława Prusa. A wybrane fragmenty z jego powieści „Lalka” czytać będą celebryci.  Zarówno ci najdostojniejsi, z górnej półki, z prezydentem i jego żoną, premierem rządu, jak i ci wojewódzcy, powiatowi, gminni. Wszędzie z mikrofonów, odbiorników radiowych i telewizyjnych usłyszymy głośne czytanie fragmentów znanej szkolnej lektury.

„Lalkę” czytać będziemy także w Głuszycy. Centrum Kultury z Miejską Biblioteką Publiczną  kolejny raz włączają się do corocznej, ogólnokrajowej akcji, której patronem jest prezydent Polski. U nas to czytanie odbywa się w plenerze Parku Jordanowskiego, w centrum miasta. Przy dobrej pogodzie tworzy to szczególnie ciepły nastrój i pozostaje długo w pamięci.

Do czytania zostali zaproszeni swojscy luminarze, na czele z burmistrzem miasta, który zresztą patronuje temu wydarzeniu. Znalazłem się też w tym zacnym gronie lektorów jako stary belfer . Cieszę się z tego, bo w czytaniu bajek dla wnuków byłem dobry, a proza Bolesława Prusa to dla mnie rarytas.

Pani Renata z Biblioteki Miejskiej wybrała mi do odczytania fragment powieści, który pozwoli przestrzec słuchaczy, zarówno tych młodych jak i w sile wieku przed niebezpieczeństwem popełnienia głupstwa z powodu zawiedzionej miłości. Mówi o tym przyjaciel bohatera powieści, Stanisława Wokulskiego, doktor Szuman, który z powodu śmierci narzeczonej postanowił się otruć. Zażył więc stosowną dawkę chloroformu. Ale Bóg zesłał dobrego kolegę, który wysadził drzwi i uratował umierającego.

To najpodlejszy rodzaj miłosierdzia, stwierdza doktor Szuman: Ja zapłaciłem za drzwi zepsute, a kolega odziedziczył moją praktykę ogłosiwszy, żem wariat.

W „Lalce” Prusa podobnych pouczających maksym znajdujemy multum. Świat się zmienia, a wiele prawd o życiu  pozostaje constans. To dobrze, że wracamy do najlepszych książek w naszej literaturze, że próbujemy  popularyzować czytanie, mimo że jesteśmy zdominowani przez video - fonię, a książki traktujemy często jak ozdobę półek lub zbędną makulaturę.

Smutnym jest to, że mimo udziału w tej zabawie  polityków różnych opcji nic się nie zmieni. Skończą czytanie, wstaną od stołu i znów ruszą do boju, bo przecież lada tydzień wybory, a w życiu, tak jak w powieści Bolesława Prusa, liczy się tylko władza i pieniądze, reszta jest środkiem do celu. Przykro, że bywa tak, iż jest nim także ta ze wszech miar pożyteczna akcja.