Z okazji Święta Biało- Czerwonej

nad Głuszycą - wciąż jeszcze czarny bocian

Kiedy jak kiedy, ale właśnie teraz z okazji majowych świąt warto choć chwilę poświęcić głebszej  historycznej refleksji. Zrobiłem to z patriotycznym patosem i przejęciem, bo przeciez nie można inaczej. Efektem moich deliberacji jest rymowanka, pod rozwagę moich znakomitych, wierzących w cuda Czytelników, i nie tylko ...

 Wiara w cuda

Leciał orzeł biały

miał skrzydła jak żagle

patrzę, że szybuje

jakby był w imadle.

Chciał lecieć w obłoki,

rwał się gdzieś w przestworza,

lecz pamiętał o tym,

że jest polski orzeł.

Nie ma mowy wcale,

by uciekł gdzieś w pole,

bo nie dość, że ptakiem -

- jest Polski symbolem

A Polska to przecież

spełnienie wolności,

a więc chcesz, czy nie chcesz

tutaj gniazdo mościj.

Pamiętaj o orle

mój bliźni Polaku

opuść smętny Londyn,

zamień go na Kraków

Nie ciesz się w Dublinie

że jesteś Polakiem,

bo Twe gniazdo wiedzie

dawnych Piastów szlakiem,

choć twoi Rodacy

w Gnieźnie i  Warszawie

czują się jak orły,

a  są tylko pawiem.

Nie pomną, że kiedyś

pisano już o tym,

by Polska nie była

pawiem  w Europie.

Jedyna nadzieja,

 ożywa wśród ludu,

że Polska wciąż była

i jest krajem cudów

Jeśli cud się spełni,

to innym na wabia

miast dumnego orła

- wypuścimy pawia !

Bawmy się na piknikach i festynach, świętujmy, cieszmy się i weselmy, przecież już ongiś na Jasnej Górze spełnił się cud dzięki gorliwej modlitwie Paulinów. A  teraz nie grozi nam potop szwedzki, ani radziecki, bo nie ma już Związku Radzieckiego. A w ogóle mamy wolny, niepodległy, demokratyczny kraj, a w nim mało takich, co nie wierzą w cuda. Jesteśmy w NATO i Unii Europejskiej, czyli jesteśmy potęgą. No i mamy orła w koronie i biało-czerwoną, a każdy z nas już od dziecka obok pacierza recytował z przejęciem:

"Kto ty jesteś ?

Polak mały.

Jaki znak twój?

Orzeł Bialy !

Z wiersza wiemy też wszyscy, w co wierzy Polak mały. A więc wierzy też w cuda. I to jest , jak się wydaje ostatnia nasza deska ratunku. Ja też wierzę w cud, że stanie się to, iż wreszcie odpuścimy sobie pawia, przestaniemy się stroić w barwne piórka, a potraktujemy poważnie symbolikę białego orła, który obok tego , że lubi latać w przestworzach, wraca zawsze na ziemię, tu buduje z mozołem swoje gniazdo i wychowuje potomstwo. Uczy je by dbać o swój dom i jesli trzeba bronić go przed nieprzyjacielem wlasnym dziobem i pazurami. I nie ucieka do ciepłych krajów, bo wie gdzie jest jego dom ojczysty !

Fot. Robert Janusz