Iskra Boża w wierszach Romany

Motto:

„Stoję zmniejszona do kropli deszczu

Jeszcze we mnie błękit

dobroć bliskich

i ciepły konar brzozy”

Każdy człowiek tęskni za czymś utraconym, co stanowiło cząstkę jego życia, a w areopagu wspomnień staje się niezbywalną wartością i skarbem. To co się dzieje dzięki wenie twórczej, to dar boski zarówno dla twórcy jak i tych, którzy zechcą pokrzepić swego ducha jego sztuką. To się nazywa - cud tworzenia, a każdy wiersz jest zwierciadlanym odbiciem tego cudu.

Romana Więczaszek z  Brzegu nad Odrą oddaje w nasze ręce kolejny tomik poezji pt. „Krople ze źródła”. Tych kropelek jest kilkadziesiąt, mogą więc ugasić pragnienie Czytelnika łaknącego ożywczego nektaru słowa. Są ambrozją dla duszy znękanej prozą powszedniego życia. Autorka zdradza nam, że pochodzi z rodu Niepiekło, herbu Rawicz, a epidemia cholery w XIX wieku spowodowała śmierć mieszkańców tej wsi. Zabudowania spalono, a na tym miejscu rosną teraz brzozy. To niewątpliwie dlatego, brzoza jest częstym gościem miniaturowych obrazków, którymi obdarza nas brzeska poetka.

Sporo wierszy Romany  jest związanych ze światem dzieciństwa i młodości, a koleje losu Jej rodziny spowodowały, że urodziła się w dolnośląskim miasteczku – Głuszycy. Tu chodziła do szkoły, a po liceum w Wałbrzychu i studiach we Wrocławiu, tu było jej pierwsze miejsce pracy nauczycielskiej. Dopiero później przeniosła się do piastowskiego grodu nad Odrą, gdzie jest jej drugi dom rodzinny.

Rzadko się zdarza, by reminiscencje z lat dzieciństwa  potrafiły przeobrazić się w  tak kunsztowne obrazki liryczne. Pisze je osoba wrażliwa, w pamięci której utrwaliły się namiastki zdarzeń, będących egzemplifikacją minionych przeżyć.

Romana pisze o wszystkim, co spowodowało, że pusta kartka jej życia zaczęła się wypełniać, bo „nasyciła się wiatrem, co pozbierał zapachy łąkowe nad Bystrzycą”, a przecież „w Brzegu też słów korale, z pereł przebija gdzieniegdzie jasność”, więc z biegiem czasu kartek przybywało.

Starczyło wcześniej na trzy tomiki wierszy o pięknych tytułach: „Krąg”, „Spacery z wierszem”, „Że jesteś”. A teraz mamy kolejny plon jej twórczości, tomik wierszy „Krople ze źródła”, wierszy, które przenoszą nas w zaczarowany świat poezji, gdzie króluje delikatna nostalgia, zachwyt dla piękna przyrody, wspomnienie przyjaciół i znajomych, ukłony dla rodziców, a zmurszała klamka do drzwi rodzinnego domu w Głuszycy urasta do rozmiarów symbolu. „Dotykam klamkę po latach dla mnie świętą”- pisze Romana, a znakomita ilustratorka tomiku Monika Szczypior pokazała tę klamkę zdobiąc cały tom sugestywnymi  ilustracjami.

Mam w ręce prawdziwe cacko artystyczne. Nie piszę nic więcej, bo nie potrafię wyrazić słowami mojego wzruszenia. „Krople ze źródeł” trzeba wziąć do ręki i w ciszy wieczoru przenieść się w majestatyczny świat fantasmagorii.

Dla zachęty proponuję kilka perełek z jej tomiku wierszy:

Powrót

Na drodze kroki zegara

(cenny zabytek na sprężynki)

przefruwa cień ptaka

którego pochowałam w ogródku

W budynku szkolnym kolorowo

na wysokich ścianach pejzaże

Stukam niezbyt wysokim obcasem

przez korytarze lat

Znikają zmarszczki

śmieją się dzieci na górce

i mimo że podróż przekracza czas

znajduję miejsce dla siebie

Na pasterkę

Cisza nocy wigilijnej

brzmi w mych myślach głośno

Wspominam mróz

co cicho skradał się do serca

i zawracał

Bardzo bał się śmierci

Słyszę do dziś

skrzyp... skrzyp...

pod butami taty

Czuję rękę

w rękawiczce o jednym palcu

wsuniętą w ciepłą dłoń mamy

Na pasterkę szło z nami

milion gwiazd

które nie gasły do rana

Czasem sen w kościele

czyhał na ławce

i prosił Jezusa małego

o jedną małą gwiazdkę

na całe życie

Kołysanka na całe życie

Zwłaszcza wtedy

gdy nie można zrozumieć

pogubionych myśli

nasuwa się wątpliwość

– Kto roznieci płomień

Niewiele trzeba

mała iskra jak wtedy

gdy w domu z piernika

tato zajrzał do popielnika

(wybacz że zlizałam

lukrowany dach)

Płomień z kominka

nie ma nic piękniejszego

od tak stworzonego świata

„Na Wojtusia z popielnika”

śpiewa Mama

głosem

nadal dźwięcznym

O Czarodziejce Mamie

Wyprosiłaś mi życie u Maryi

dziękowałaś na Jasnej Górze

za cud stworzenia

Miałaś wtedy w sobie

groszek pachnący

Na pierwszym zdjęciu

JA

w matczynych ramionach

Tyś miłością piękna

Wróżka Ci dała wszystkie wiosny

i los Kopciuszka

Nasz bal trwa

choć z sukni cekiny odpadły

Jak się wszystko dobrze ułoży być może jeszcze w tym roku spotkamy się z Romaną w naszym Centrum Kultury. I wtedy będziemy mogli nie tylko posłuchać jej wierszy, ale dowiedzieć się coś więcej o jej wspomnieniach z kraju lat dziecięcych, a także nabyć pachnące jeszcze farbą drukarską Jej „Krople ze źródła”.

O terminie takiego spotkania nie omieszkam powiadomić moich Czytelników.