Z wycieczki do Warszawy - jak się robi zdjęcia z generałówną ?

uroczystość składania wieńcow przy grobie Nieznanego Żołnierza

Pisząc o naszej wycieczce do Warszawy (post pt. „Kolorowy sen na jawie - o Warszawie”) pominąłem jeden ważny epizod. Zrobiłem to celowo, bo jest to wydarzenie tak ciekawe, że postanowiłem zostawić je na osobną relację.

Drugiego dnia wycieczki w godzinach popołudniowych po zwiedzeniu Starego Miasta znaleźliśmy się na rozległym Placu marszałka Józefa Piłsudskiego. Już z daleka słyszeliśmy tubalne głosy z  megafonów, a nieco bliżej dało się zauważyć kordony wojskowe i rząd trzyosobowych grup z wieńcami i kwiatami zgromadzonych przy Grobie Nieznanego Żołnierza. Mieliśmy szczęście trafić na niezwykle dla przybyszów spoza Warszawy widowisko. Oczywiście za zgodą pani przewodnik skorzystaliśmy z tej wyjątkowej okazji. Ceremonię składania wieńców otwierały delegacje reprezentujące najwyższe władze państwowe – prezydenta, rząd, sejm i senat, a następnie różne organizacje i stowarzyszenia, których ideą jest uczczenie pamięci poległych w walce o niepodległość.

Pomysł oddania hołdu poległym w walkach nieznanym żołnierzom narodził się bezpośrednio po I wojnie światowej we Francji. Pierwszy na świecie Grób Nieznanego Żołnierza w 1920. Upamiętnia on 1 500 tyś. żołnierzy poległych w latach 1914–1918. Równolegle z Francją utworzono miejsca hołdu bezimiennym w Wielkiej Brytanii.

Warszawski Grób Nieznanego Żołnierza został odsłonięty 2 listopada 1925, pod kolumnadą Pałacu Saskiego. W tym dniu złożono do niego szczątki bezimiennego żołnierza.

Pod koniec II wojny światowej grób uległ poważnemu uszkodzeniu w wyniku wysadzenia w powietrze. Już w 1946 został odbudowany i ponownie odsłonięty. Obecnie stanowi trójarkadowy fragment ocalałej kolumnady Pałacu Saskiego. 

Przy Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie płonie wieczny znicz i służbę pełni warta honorowa, a w święta państwowe odbywa się jej uroczysta zmiana z udziałem najwyższych władz państwa.

Wśród osób składających wieńce znalazła się w towarzystwie dwóch panów córka słynnego z czasów wojny gen. Władysława Andersa, Anna Maria (ur. 1950), w 2016 powołana na stanowisko przewodniczącej Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa i pełnomocnika prezesa Rady Ministrów do spraw dialogu międzynarodowego.

Anna Maria Anders tuż po złożeniu wieńca

 Uczestnikowi naszej wycieczki, Andrzejowi Stereckiemu  udało się  przecisnąć bliżej do miejsca składania wieńców i gdy córka gen Andersa odchodziła od grobu, Andrzej zbliżył się do niej, powiedział, że jest synem żołnierza, który odbył z gen Andersem cały szlak bojowy  z Rosji poprzez Bliski Wschód do Monte Cassino i że chciałby prosić o zrobienie pamiątkowego zdjęcia. Służby wojskowe gotowe były odsunąć Andrzeja, ale ona podała mu rękę na znak zgody i w ten oto sposób Andrzej wraz z żoną stali się posiadaczami  cennych fotek z generałówną, wykonanych  smartfonem przez koleżankę Janinę.

 

Andrzej w rozmowie z Anną Marią Anders

Józef Sterecki, ojciec Andrzeja, zasługuje aby spisać jego dzieje. Byłaby to niezwykle frapująca książka, bo odsłaniająca dramatyczne losy polskiego tułacza, potem żołnierza odbywającego egzotyczną wędrówkę bojową pod wodzą gen. W. Andersa, a po wojnie osadnika w maleńkiej wsi Grzmiąca, gdzie zakochał się w Niemce i z nią ułożył sobie życie, stanowiące wzór pracowitości, obywatelskiej aktywności na rzecz wsi i przykładnego współżycia z sąsiadami.

Józef Sterecki wraz z żoną spoczywają teraz na maleńkim cmentarzu obok zabytkowego drewnianego kościółka w Grzmiącej. Syn Andrzej ze swą żoną, Marią są przykładem wzorowej rodziny, cieszącej się dobrą opinią na wsi, a także w mieście Głuszycy. Są aktywnymi członkami Uniwersytetu III Wieku, tworzą w duecie zgrany zespół muzyczno-wokalny umilający czas na spotkaniach i wycieczkach.

Szczęśliwym trafem zdobyte fotki z córką generała Andersa stanowią dla nich cenną pamiątkę i będą  niewątpliwie ozdobą rodzinnego albumu.

W ten oto sposób  potwierdziło się porzekadło, że życie przynosi ze sobą różne niespodzianki !

 Fotografie  Andrzeja Stereckiego