Dla odprężenia

Czy nie marzysz czasem o tym, by znaleźć się latem na leśnej polanie. Tu i ówdzie przez konary drzew przedziera się promienne słońce. Czujesz zapach rozgrzanej ziemi, leśnych ziół i kwiatów. Zdejmujesz obuwie. Stąpasz bosą nogą po wilgotnej trawie. Słyszysz  szemrzące liście i świergot ptaków. Rozkoszujesz się łagodnym ciepłem słońca i delikatnym powiewem wiatru. Jeśli o tym marzysz i tak to odbierasz, to wiedz, że drzemie w tobie dusza poety.

Niekoniecznie musisz pisać wiersze, wystarczy że znajdujesz w sobie konieczną wrażliwość. Ona pozwala ci widzieć świat w swej nieodgadnionej doskonałości. Ona daje ci znacznie więcej pozytywnych doznań, niż przeciętnemu „zjadaczowi chleba”.

By jednak być tak wrażliwym trzeba od najmłodszych lat czytać wiersze. To poezja czyni nas czułymi na rozmaitość bodźców zmysłowych. Mamy tu do czynienia z klasycznym mechanizmem naczyń połączonych. Poprzez wiersze uczymy się poznawać piękno otaczającego nas świata, poznając je stajemy się jeszcze bardziej  bogatsi w odczucia właściwe tylko człowiekowi wrażliwemu na piękno.

Wiadomo, że czasu jest mało i wciąż go brakuje. Jeśli mamy chwilę na rozrywkę, to wokół nas pojawia się mnóstwo innych pokus. Coraz rzadziej sięgamy na półkę z książkami. Jeszcze rzadziej otwieramy tomik wierszy.

A tymczasem czytanie wierszy to żadna sztuka. Nie potrzeba zbyt wiele czasu, ani też wysiłku umysłowego. Czytamy, bo nam to sprawia przyjemność, bo cieszy dobrze brzmiący dla ucha rytm wiersza i rym, zaskakują niezwykłe metafory, wzruszają liryczne wyznania poety.

 Ważne jest tylko to, aby dokonać właściwego wyboru. Nie każdy wiersz pasuje do naszej wrażliwości, nie każdy nam się podoba. Ale tak jest ze wszystkim w kulturze i sztuce. Wybierajmy więc wiersze według naszej miary.

Proponuję dziś mały eksperyment. Oto przed Wami cztery różne wiersze, różnych autorów. Przeczytajcie je spokojnie, jeśli znajdziecie czas, to nawet dwa, trzy razy. A potem dokonajcie wyboru., który z nich Wam się najbardziej podoba.  Dziś nie zdradzę Wam ani autora, ani tomiku wierszy z którego pochodzą. Zrobię to następnym  razem. Wtedy dowiecie się, który z autorów jest najbliższy Waszej wrażliwości na poetyckie słowo. Życzę miłej zabawy.  

                                                                                                                               

Wiersz nr 1

Wonna mięta nad wodą pachniała,

kołysały się kępki sitowia,

brzask różowiał i woda wiała,

wiew sitowie i miętę owiał.

Nie wiedziałem wtedy, że te zioła

będą w wierszach słowami po latach

i ze kwiaty z daleka po imieniu przywołam

zamiast leżeć zwyczajnie nad wodą na kwiatach…

Boże dobry moich lat chłopięcych,

moich jasnych świtów Boże święty !

Czy już w życiu nie będzie więcej

pachnącej nad stawem mięty ?

Czy to już tak zawsze ze wszystkiego

będę słowa wyrywał w rozpaczy

i sitowia, sitowia zwyczajnego,

nigdy już zwyczajnie nie zobaczę?

Wiersz nr 2

Jeszcze tyle byłoby do pisania,

nie wystarczą tu żadne słowa:

o wiewiórkach, o bocianach,

o łąkach sfałdowanych jak suknia balowa,

o zieleniach śmiesznych pod świerkami,

o tych sztukach które robi słońce,

gdy się zacznie bawić kolorami;

i gdy człowiek wejdzie w las, to nie wie,

czy ma lat pięćdziesiąt, czy dziewięć,

patrzy w las jak w śmieszny rysunek

i przeciera oślepłe oczy,

dzwonek leśny poznaje, ćmę płoszy

i na serce kładzie mech jak opatrunek.

Wiersz nr 3

Chmurność chmur, światła świec,

mgieł zamglone suknie mleczne,

tak bym chciał za nimi biec,

wdychać piękno jak powietrze.

Górność gór, gąszcze drzew,

ślady stóp na mokrym piasku,

cisza jak łabędzi śpiew,

cichy trel w promiennym brzasku,

Potem nocą nocowanie

pod gwiazdami gwiazdozbiorów,

gwiazd liczenie i spadanie

po warkoczach meteorów.

Takie piękno najpiękniejsze,

z prostych proste zachwycenie,

żeby powstawały wiersze,

by rodziło się wzruszenie.

Wiersz nr 4

Nasyciłam się wiatrem

co pozbierał łąkowe zapachy

nad Bystrzycą

Oczami zbierałam

krajobrazy dzieciństwa

Tu stał uśmiechnięty krasnal

w czerwonym kubraczku

tu stał…

Nasyciłam swe piersi

młodością

nad stawem trzecim

intymnie

Krople ze źródła

włączyłam w jadłospis

i w krem

do stosowania na noc

koniecznie

A serce?

Serca nie umiem nasycić.

No proszę, to jednak nie jest łatwy wybór. Sam nie wiem, na który z nich bym zagłosował. Ale tak bywa z wyborami. W tym przypadku jest znacznie prościej, za wierszami nie ukrywają się żadne siły polityczne. Żaden z autorów wierszy nic więcej nie obiecuje, jak tylko swoje osobiste wzruszenie urokami przyrody i wspomnieniami z lat dziecięcych. A ponadto występuje incognito. Liczy się jego dzieło, nie nazwisko.

Mamy swobodę wyboru. Swój głos wrzucamy do urny pamięci. A na kogo zagłosowaliśmy  -  dowiemy się w kolejnym poście.