Powycieczkowe wrocławskie reminiscencje

No i stało się to, czego nie mogłem przewidzieć w najdziwniejszych snach. Do pięknego Wrocławia, miasta mojej młodości, studiów na Uniwersytecie, a potem wyjazdów na zakupy tym razem pojechałem autokarem na wycieczkę.

Różne są koleje losów. Mniej więcej 50 lat temu jeździłem do Wrocławia pociągiem. Dworzec kolejowy Wrocław Świebodzki znałem jak własną kieszeń. W kilka lat potem śmigałem do Wrocławia „maluchem”. Samochód ten miał jedną wielką zaletę, łatwo było znaleźć miejsce, by go zaparkować na parę godzin. We Wrocławiu kupiłem potem używaną „ładę samarę”, która służyła mi przez lata, również na wyjazdy służbowe. Jeździło się do Wrocławia bez żadnych problemów, chociaż z roku na roku na drogach i ulicach Wrocławia ruch był coraz większy.

Dziś do Wrocławia nie mam odwagi pojechać swoim samochodem. Wrocław stał się metropolią, wypełnioną pojazdami kołowymi po brzegi. Poruszanie się po tym mieście dla starszego kierowcy nie znającego dobrze miasta, to ogromne ryzyko.

Toteż trudno się dziwić, że skorzystałem z zaproszenia głuszyckiego Uniwersytetu III Wieku, by wybrać się do Wrocławia na atrakcyjną wycieczkę autokarową. I właśnie  tej wycieczce chcę poświęcić parę słów świeżutkich reminiscencji.

Mam w zanadrzu wciąż przejmujące uczucie niepokoju. Nie jest to klasyczny lęk przestrzeni, ale coś podobnego. I chyba  tkwiące w podświadomości uczucie strachu nie pozwoliło mi usnąć, gdy tuż po północy usłyszałem przejmujące wycie syreny. To brzmiało jak dobrze mi znana syrena fabryczna „Piasta” lub „Argopolu”. Nie wiem co było powodem tego nocnego alarmu, ale wiem, dlaczego tak mocno go odczułem. Ja jeszcze wciąż tkwiłem na wysokościach wrocławskiego Sky Tower, co najmniej 200 metrów nad roztaczającym się w dole pulsującym życiem miastem, najwyższym w Polsce punkcie widokowym, z którego gdyby była lepsza widoczność można byłoby dojrzeć górę Ślęzę, a nawet Chełmiec i Śnieżkę.

Wrocławski Sky Tower, Podniebna Wieża jak brzmiałoby to po polsku, jest znacznie wyższy od miejsca widokowego na wieży Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie (114 m.). Dociera się tam windą na 49 piętro w dwadzieścia osób w ciągu niespełna minuty czasu. Przez oszkloną balustradę można oglądać panoramę miasta nieomal wokół, a przy dobrej przejrzystości dalekie góry. Wrocławianie mówią, że największe wrażenie robi miasto oglądane z wieży Sky Tower nocą.

To był ostatni punkt naszej wycieczki, ale ze względu na szczególną atrakcyjność utkwi ona na długo w pamięci.

Wcześniej mieliśmy okazję pobudzić swoją wyobraźnię bezpośrednim kontaktem z afrykańską fauną w najnowszej części wrocławskiego ZOO, zwanej Afrikarium. 

Obiekt prezentujący życiodajne wody Afryki, został otwarty w dniu 26 października 2014 r. To kompleks przedstawiający różne ekosystemy związane ze środowiskiem wodnym Czarnego Lądu. Łącznie znajduje się tu 19 basenów i zbiorników przedstawiających m.in. rafę koralową Morza Czerwonego, hipopotamy nilowe, ryby słodkowodne jezior Malawi i Tanganiki.

Głębiny Kanału Mozambickiego, gdzie występują rekiny, płaszczki i inne duże ryby pelagiczne można podziwiać z podwodnego, akrylowego tunelu o długości o 18 m. Kolejna ekspozycja poświęcona jest Wybrzeżu Szkieletów w Namibii, gdzie prezentowane są pingwiny przylądkowe (tońce) oraz kotiki afrykańskie. Dżunglę otaczającą rzekę Kongo reprezntują zaś krokodyle i manaty - niezwykłe, roślinożerne ssaki zwane także syrenami.

W kompleksie Afrykarium znajdą się też: sala konferencyjna i edukacyjna, restauracja, taras widokowy i sklep z pamiątkami.

Mieliśmy na tyle czasu, że starczyło na przespacerowanie się po terenie całego ZOO.

Ogród Zoologiczny we Wrocławiu – otwarty 10 lipca 1865 jest najstarszym na obecnych ziemiach polskich ogrodem zoologicznym w Polsce. Powierzchnia ogrodu to 33 hektary. Znajduje tam swoje miejsce do życia i odpowiednią opiekę ponad 600 gatunków zwierząt, ryb i ptaków. Jak zwykle największe zainteresowanie budzą duże zwierzęta zamorskie: wielbłądy, żyrafy, zebry, słonie, nosorożce, lwy, małpy, foki i można by tak wymieniać jeszcze wiele innych egzotycznych zwierząt i ptaków, a już znacznie trudniej byłoby z nazwami najdziwniejszych ryb

.

 Warto jeszcze na koniec parę zdań poświęcić stolicy Dolnego Śląska – Wrocławiowi. To jak czytamy w prasie jedno z najprężniej rozwijających się miast w Polsce, czwarte pod względem liczby ludności (ok. 700 tys. mieszkańców), piąte pod względem powierzchni. Nasz autokar zatrzymał się tuż przy Hali Stulecia (dawnej Hali Ludowej), obiektu wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO, pomnika historii, który parę lat temu przeszedł gruntowną renowację.

Oczywiście nie mieliśmy już czasu na odwiedzenie innych miejsc zabytkowych i współczesnych. Wrocław obfituje w całą plejadę takich miejsc. By poznać i zachwycić się Wrocławiem takich wycieczek musiałoby być znacznie więcej. 

Ale za tę wycieczkę i niezwykłe przeżycia, które ze sobą przyniosła należą się szczególne podziękowania i Organizatorowi – kierownictwu Uniwersytetu III Wieku i jak się dowiedziałem burmistrzowi miasta, który tę wycieczkę sfinansował.