Zanim pójdziemy w góry

Motto:

„Kto chce malować świat w barwnej postaci,

Niechaj nie patrzy nigdy prosto w słońce,

Bo pamięć rzeczy, które widział straci,

Tylko łzy w oczach zostaną piekące.

Niechaj przyklęknie, twarz ku trawie schyli

I patrzy w promień od ziemi odbity.

Tam znajdzie wszystko cośmy porzucili:

Gwiazdy i róże, i zmierzchy i świty”.

                                      Czesław Miłosz

„Lato, lato, lato czeka … słyszymy co roku w znanym przeboju „lata z radiem”. I choć na kalendarzowe lato musimy jeszcze trochę poczekać, to wyjątkowa w tym roku słoneczna wiosna zachęca jak nigdy dotąd do wycieczek w góry. O tym gdzie się wybrać pisałem już mnóstwo razy w moim blogu „tu jest mój dom”, ale wiadomo że żaden blog nie zastąpi   dobrego przewodnika turystycznego lub kolorowych albumów sławiących piękno naszych krajobrazów. Niestety, nie są one łatwo dostępne i nie ma ich tak wiele, by mogły trafić do każdego domu. Nasze możliwości, gdy próbujemy dokonywać wcześniejszego wyboru są więc ograniczone. Bardzo często w materiałach promocyjnych dominuje tandetna reklama w miejsce rzetelnej informacji o godnych uwagi i zainteresowania atrakcjach turystycznych

.

W bogato ilustrowanej książce „Wałbrzyskie powaby” w rozdziale „Mój powiat w obiektywie”  piszę o dwóch albumach powiatowych „Powiat wałbrzyski – nie odkryte piękno” z 2008 roku i „Ziemia wałbrzyska – Zagłębie atrakcji” z roku 2011, zachęcając do ich poznania. Istotnie dają one wyobrażenie o walorach krajobrazowych bliskich nam obszarów, obfitości atrakcji turystycznych, rozmaitości form wypoczynku.

Lokalna Organizacja Turystyczna Aglomeracja Wałbrzyska w Wałbrzychu wydała nie tak dawno kolejny kolorowy albumik, w którym możemy podziwiać piękno naszego regionu w czterech częściach” aktywny wypoczynek, rodzina, przyroda i historia. Obok Wałbrzycha i ziemi wałbrzyskiej mamy w tym albumie zachętę do zwiedzania Nowej Rudy, Świdnicy i Kamiennej Góry. Jestem w czepku urodzony, bo mam pod ręką wszystkie trzy albumy, jak również wcześniej wydane wałbrzyskie przewodniki turystyczne, a także mnóstwo lokalnych wydawnictw z poszczególnych miast i gmin naszego regionu, mogę więc w każdej chwili skorzystać z ich pomocy.

W moim blogu chcę dziś wypromować rzadki album, niestety już „biały kruk”, bo jego dostępność na rynku księgarskim jest żadna. Znajdziemy go w bibliotekach, być może na regałach urzędów. Zalega zapewne półki niektórych domów. W moim znajduje się na poczesnym miejscu, gdyż od samego początku był dla mnie rarytasem.

Mowa o albumie „Obrazy przyrody wałbrzyskiej” Krzysztofa Żarkowskiego, wydanym w 1999 roku przez Agencję Reklamową ‘Mirwal” w Wałbrzychu ze wsparciem Urzędu Miejskiego.

Pisałem już o tym swego czasu. Nie ukrywam, że zachętą do napisania dziś o tym albumie była dla mnie interesująca rozmowa jaką przeprowadził w Studio Espresso nieoceniony wałbrzyski reporter Paweł Szpur w szczawieńskiej Słonecznej Polanie Cafe. Możemy o tym przeczytać w ostatnim numerze „30 minut” z 25 maja br. (nr 704).

Oto co czytam we wstępie albumu „Obrazy przyrody wałbrzyskiej”:

„O Wałbrzychu, mieście wśród gór i lasów, o jego malowniczym położeniu mówiono i pisano już niejednokrotnie. Nigdy jednak nie było sposobności pokazać choćby skromnej liczby fotografii oddających autentyczne piękno i unikatowy charakter otaczającej nas przyrody” .

Słowo pisane zajmuje zresztą tu niewiele miejsca. Album przemawia wizualnie artystycznymi fotografiami dziwów przyrody z naszych lasów, kobierców kwiatowych na łąkach, unikatowymi obrazkami roślin, owadów, ptaków i zwierząt, słowem najcudowniejsza flora i fauna otaczającego nas świata przyrody.

Koneserom przyrody powiem, że możemy w nim zobaczyć leśne obrazki z Chełmca, Książańskiego Parku Krajobrazowego, Trójgarbu, z  okolic Andrzejowki w Rybnicy Leśnej. Z rzadkich  roślin  - dziewięćsił bezłodygowy, wawrzynek wilcze łyko, wełniankę wąskolistną, złocień właściwy, storczyk męski, naparstnicę purpurową. Z ptaków -  orlika pospolitego, pustułkę, puszczyka, samca sikorki bogatki i krogulca. Ze zwierząt – muflony, lisy, padalce, salamandry, wiewiórki, kierdel owiec z jagniątkami. Oczywiście nie wymieniłem tu wszystkiego, bo kolorowych obrazków jest ponad sześćdziesiąt, wszystkie znakomite pod każdym względem, budzące podziw i zdumienie. Możemy sobie wyobrazić ile kosztowało to czasu, cierpliwości i samozaparcia, aby z aparatem fotograficznym zaczaić się w ukryciu i czekać aż pojawi się pożądana istota żywa, by ja utrwalić w obiektywie.

Ale Krzysztof Żarkowski, to przyrodnik z powołania, z wykształcenia leśnik, z zamiłowania ornitolog, a do tego zawodowy fotograf. Dał się też poznać w licznych wydawnictwach prasowych i albumowych, a także jako uczestnik plenerów fotografii przyrodniczej i spotkań z młodzieżą w ośrodkach kultury.

Nie wątpię, że Krzysztof wziął sobie do serca wskazania z wiersza Czesława Miłosza i niejednokrotnie musiał się nisko schylić lub przyklęknąć, by uchwycić w aparacie ten moment niepowtarzalny, który decyduje o oryginalności fotografii. Wybór zdjęć do albumu nie był łatwy, bo uzbierało się ich sporo. Drogocenna pasja utrwalania niezwykłych zjawisk przyrody jest u Krzysztofa wieloletnia.

„Ten niewielki zbiór fotografii, owoc dwóch lat pracy jest tylko cząstką z bogatej kolekcji Krzysztofa Żarkowskiego – czytamy we wstępie albumu – zawiera on tylko fragment mówiący o fascynacjach autora. Pozwala jednak spojrzeć optymistycznie i z nadzieją na odradzającą się wokół nas przyrodę”.

Myślę, że byłoby dobrze, gdyby udało się dotrzeć do albumu Krzysztofa Żarkowskiego, zanim wybierzemy się  latem w weekendowy plener. Album pokazuje jak należy patrzeć na otaczający nas świat fauny i flory, jak wyłuskiwać z niego, to co najpiękniejsze i najcenniejsze.

W wolnych chwilach zachęcam też do bliższego poznania mojej książki „Wałbrzyskie powaby”. Jest ona dostępna w bibliotekach Wałbrzycha i powiatu wałbrzyskiego, a można z niej dowiedzieć się sporo nie tylko o samym Wałbrzychu, ale całej ziemi wałbrzyskiej. Wówczas wybór miejsc na letnią eskapadę będzie, jak to mówią uczenie –  nie tylko świadomy i celowy, ale także znacznie łatwiejszy.