O Dwójni, Trójcy i Czwórcy

w gąszczu zaklamania

Motto:
"(...) Wolność jest tylko wówczas, gdy Naród tworzy jedność, a lud w nim żyjący czuje się włodarzem, nie zaś niewolnikiem garstki opętańców (...)"   Jan Paweł II

Kochamy wszyscy naszego zmarłego papieża Jana Pawła II. Odnosimy się z szacunkiem do Jego słów. Budujemy mu pomniki. Kościół Katolicki ogłosił go świętym. Modlimy się do Niego i jesteśmy  mu wierni.

Czy aby na pewno?

Znając nauki Jana Pawła II i Jego Osobowość można być pewnym, że krytycznie odniósłby się do naszej współczesnej rzeczywistości, w której wolność należy do przeszłości, bo politycy podzielili kraj na dwa skaczące sobie do oczu obozy, a obecni rządzący by się utrzymać u władzy zdeptali najpierw fundament państwa – Trybunał Konstytucyjny, a dalej zdecydowali się podporządkować sobie wymiar sprawiedliwości. W ten sposób zostały pogrzebane nadzieje walczącej „Solidarności” o kraju wolnym i demokratycznym.

Jeśli kogoś zaskoczy i zdziwi tytuł mojego dzisiejszego postu, a zarazem zaintryguje, co on ma wspólnego z naukami Jana Pawła II, proszę usilnie o odrobinę cierpliwości. Za chwilę wszystko okaże się jasne jak słońce bezchmurnego poranka.

Otóż dwójnia w tytule odnosi się do starego jak świat, oczywistego podziału władzy na ustawodawczą i wykonawczą. W miarę upływu czasu mądrzy ludzie doszli do wniosku, że tak jak w religijnym układzie którego istotą jest Trójca Święta, tak w rzeczywistości ludzkiej absolutnie koniecznym jest trzeci element sprawczy – niezależna władza sądownicza.

Pisze o tym Olga Tokarczuk w swej epopei „Księgi Jakubowe”, z której  wziąłem tytuł mojego felietonu – „O Dwójni, Trójcy i Czwórcy”.

W rozdziale książki pod tym samym tytułem czytam, że Trójca jest święta, jest  jak mądra żona, godzi sprzeczności. Przez to jest święta, że obłaskawia zło. Dlatego jednak, iż Trójca musi działać nieustannie na rzecz równowagi, którą często sama zburza, sama też jest chwiejna, stąd też potrzebna jest czwarta noga, a jest nią przywódca religijny. Nie Trójca, ale  Czwórca jest największą świętością i doskonałością, która przywraca boskie proporcje.

Pomysł z czwórcą wymyślili sobie ówcześni reformatorzy religijni, był im potrzebny by znaleźć miejsce w areopagu niebiańskim dla ich guru.

Jeśli ktokolwiek miałby jakiekolwiek wątpliwości do tego, co się dzieje dziś w naszym kraju, to  w książce Olgi Tokarczuk znajdziemy wyraźną parantelę. Obserwując co się działo na Podolu w siedemnastowiecznej Rzeczpospolitej potrafimy lepiej zrozumieć, dlaczego klasycznemu podziałowi władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, partia o złudnej nazwie Prawo i Sprawiedliwość postanowiła doprawić dodatkowy,  czwarty, nadrzędny paradygmat – dobro narodu widziane oczyma jej wodza. To w imię tego dobra, jak głosi PiS, łamie się konstytucję, ogranicza  niezależność sądów i  Trybunału Konstytucyjnego, bo jedynie w ten sposób można przywrócić boskie proporcje.

O tym co jest dobrem narodu decyduje guru partii, która przypisuje sobie, że wygrywając wybory reprezentuje naród. Nie liczy się to, że w wyborach nie uczestniczyła połowa uprawnionych do głosowania, a wśród głosujących przewaga PiS była nieznaczna, to jednak właśnie PiS dzięki większości parlamentarnej uznał się za reprezentanta całego społeczeństwa, a w związku z tym może robić co chce.

Faktycznie rządzi więc tym krajem nie jakiekolwiek gremium, ale jedynowładca, namiestnik i uzurpator, którego imię wszyscy znamy. Brakuje mu jeszcze nimbu Łukaszenki lub Putina, ale wszystko jest przed nami. Poprzez podporządkowanie sobie części  środków przekazu i wykorzystanie pieniędzy z budżetu państwa na wszechogarniającą propagandę, udaje mu się przekonać lud małych miasteczek i wsi, że to co się dzieje w sejmie jest spełnieniem woli Najwyższego i przywraca haniebnie zaniedbane i lekceważone dotąd w naszym kraju  boskie proporcje.

Lud, czyli potencjalny wyborca, musi być przekonany, że to co robi PiS nie podlega negacji bo jest robione z rozkazu wodza dla dobra narodu i w dodatku w imię Boże !

Jeśli są tacy, którzy myślą, że dzieje się to wbrew wszelkim powszechnie głoszonym naukom Kościoła i jest sprzeczne ze wskazaniami uwielbianego przez naród papieża, to są to wyłącznie ludzie „drugiego sortu”.

Prezes PiS i jego wasale ubierający się w piórka wyznawców wiary katolickiej twierdzą że mają rację, a wspierają ich najwyżsi reprezentanci tego Kościoła. Taką samą rację mieli zwolennicy Czwórcy z książki Olgi Tokarczuk „Księgi Jakubowe”, ale ponieśli fiasko.

Czwórka jest liczbą parzystą, ułatwiającą zachowanie proporcji, ale nie sprawdziła się już w PRL-u w zakresie podziału władzy. I tak samo jest obecnie. Najbliższy czas pokaże kto ma rację – zwolennicy Trójcy, czy Czwórcy . Ważne, abyśmy potrafili to wszystko zrozumieć. Jest takie powiedzenie: kto czyta nie błądzi. Ale chodzi o to byśmy czytali mądre książki i korzystali z wolnych mediów.