Weekendowy kraj

w weekend  -  bawimy się i świętujemy

Nawet się dobrze nie obejrzałem i już niedziela. To przecież święto, które jest ukoronowaniem każdego tygodnia pracy. Niestety, po niedzieli przychodzi poniedziałek i sprawa jest jasna jak słońce. Nawet film o tym powstał  -  „Nie lubię poniedziałków”. Ja też, bo zaczyna się znów powszedniość dnia codziennego. Ale nie na długo. Wszystko dzięki wspaniałej „Solidarności” i Lechowi Wałęsie. To oni uczynili, że dziś w piątek jest już sobota. W piątek kończy się tydzień pracy. W piątek cały dzień od rana rozmyślamy, jak spędzić weekend. Nie podoba mi się za bardzo ten implant językowy  -  weekend, ale jest w nim dwa „e”, przedłużające w sposób naturalny czasookres trwania „wolnych dni”. Jak to brzmi miło dla ucha  - wolna sobota, a potem wolna, świąteczna niedziela, słowem weekend.

Piątek jest niezwykle ważny. Nie można go przegapić, bo wtedy klapa na całej linii. Z samego rana muszę kupić „GW” (nie piszę pełnymi literami, by nie narazić się ‘prawdziwym Polakom - katolikom”), ale gazetę kupuję tylko i wyłącznie dla programu TV. Oczywiście wiem, że to nie fair, bo prawdziwy program można znaleźć tylko w „Gazecie Polskiej Codziennej”, to program TV „Trwam”. Ale moi współdomownicy  upierają się, że oni chcą trwać przy starym, a więc TVP jedynka i dwójka, no może jeszcze TVN (bez Durczoka) i Polsat (niestety, bez Lis-Smoktunowicz). Gazeta jest też ważna, bo przypomina, ze mamy weekend.

Ale nie o tym chcę napisać. Wspomniałem już, że dzięki kochanemu „nie chcę, ale muszę”, mamy już w piątek sobotę. Jaka piękna perspektywa. Już dziś w godzinach pracy możemy sobie spokojnie zaplanować weekendowy odpoczynek po ciężkim tygodniu pracy. Trzeba przecież to bezwzględnie wykorzystać  -  wolna sobota, niedziela. Nawet gdybyśmy w niedzielny wieczór zabalowali, to przecież wiadomo, poniedziałek jest normalnie do odreagowania weekendu. A ponadto trzeba mieć też na uwadze zbliżające się co rusz „długie weekendy”. Nasi cudowni przebierańcy w „biskupich” togach uznali, że nawet w święto przypadające w wolną sobotę, możemy sobie poluzować w dowolny dzień pracy. Jacy oni są kochani, ci nasi prawdziwi bracia sędziowie z Trybunału. Z logiką mają tyle wspólnego, co „zielone ludki” zakręcające spirale w łanach zbóż. To oni stanowią prawo, oczywiście za pośrednictwem naszych reprezentantów w organach ustawodawczych.  Ale dla nich wszystkich różnica pomiędzy dniem roboczym, a świętem jest iluzoryczna.

Przepraszam, coś mnie zakręciło. A chciałem dziś pisać pogodnie, optymistycznie. Bo przecież mieliśmy wolny piątek przed wolną świąteczną sobotą, mamy właśnie pobożną, świąteczną niedzielę, przed nami refleksyjny poniedziałek, a potem trochę popracujemy, by w piątek oddać się łagodnym kontemplacjom nad zbliżającym się kolejnym, letnim weekendem.

Pamiętajmy jeszcze o jednym. Odrzućmy w kąt jakiekolwiek informacje medialne o groźbie kryzysu, o bezrobociu, o upadających firmach i parszywych parabankach, które żerują na naszej kieszeni (Broń Boże, nie myślę w tym miejscu o Pis-owskich SKO-kach), to wszystko wyeliminujmy z naszej świadomości.  Liczy się tylko to, ile będziemy mieli w nowym roku długich weekendów i dni urlopowych. Liczy się to, kiedy sobie zrobimy święto za święto w wolną sobotę. Liczy się tylko i wyłącznie atrakcyjny weekend. A już dziś najwyższy czas, by o tym pogłówkować.

 A w ogóle to idę dziś w niedzielę da marketu na zakupy, bo w świąteczną wolną sobotę markety świętowały.

 Niech żyje wolny handel  !  Kurdesz, kurdesz, nad kurdeszami !

P. S.

Jak będzie całkiem źle, to wyjdziemy jak Grecy na ulice i poniesiemy nasze rodzime hasło; „Polsko, obudź się!”. A na czele pochodu pójdą nasi dobroczyńcy – wybawiciele Pis-owcy na czele z nowym prezydentem. Ale kto wie, czy wtedy bardziej właściwym nie będzie hasło: „Boże, ratuj Polskę!”.