Mój benefis !

Tak to się rozpoczęło

Byłem już prawie wszystkim - ministrantem, kościelnym, listonoszem, nauczycielem dyrektorem, inspektorem, burmistrzem, prezesem, redaktorem. Byłem pewien, że na tym się skończy. Niestety nie. W niedzielę okazało się, że jestem benefisantem. Słowniczek wyrazów obcych wyjaśnia, że jest to osoba na cześć której odbywa się przedstawienie. Finezja organizatorów mojego benefisu polega na tym, że zupełnie bezwiednie i spontanicznie dałem się wciągnąć do tej gry i sam stałem się w niej głównym aktorem. Od razu oświadczam, że w tej roli czułem się całkiem dobrze. Ktoś powiedział nawet, że jestem bohaterem wieczoru. Strasznie mi to pochlebiało, bo w najśmielszych marzeniach sennych nie osiągnąłem nigdy takiego zaszczytu.

Poproszono mnie o zajęcie eksponowanego miejsca na scenie. W świetle jupiterów ogarnęło mnie poczucie ważności. Dostałem do ręki mikrofon. U nas wiadomo, kto ma mikrofon ten ma władzę. Mogłem wstać z fotelika i na wszystkich popatrzeć z góry. A tam na sali same tuzy. I Starosta, i pani Burmistrz, dyrektorzy szkół i innych instytucji, moi bliscy przyjaciele i znajomi. Przyjechał nawet Marek Juszczak, poeta - górnik, sztygar kopalni „Szczygłowice” z Knurowa. A z Wałbrzycha sam Bartek Ranowicz, księgarz, przewodnik górski, wykładowca wyższej uczelni. Wypełniła się sala po brzegi tak więc trudno się dziwić, że zrobiło mi się miękko na sercu. Przecież nie można zawieść takiej widowni. Strach pomyśleć, gdyby miała to być li tylko prelekcja o moich „Głuszyckich konfrontacjach” część II. Książkę można zachwalać, ale i tak jej wartość okaże się „w praniu”. Albo się ją przeczyta, albo nie.

Pani dyrektor CK MBP (Cesarsko - Królewska Mość Benefisu Pismaka) okazała się wspaniałomyślna. Pozwoliła mi na moment ochłonąć, a na scenę wkroczyła Maja Nowicka, o której pisałem w blogu, że czeka ją kariera Anny German. Śpiewa nieomal jak ona.

Wtedy pojąłem wreszcie na czym polega ta gra. Promocja książki jest ważna, ale by ją osiągnąć trzeba to robić według sprawdzonych wzorów jak w królewskim mieście Krakowie. A że trafił się akurat idealny benefisant, nestor środowiska lokalnych wolno-myślących seniorów, o medialnym nazwisku, więc na co czekamy. Robimy po raz pierwszy w mieście głuszycki benefis.

Benefisant wyraźnie wzruszony

No i poleciało wszystko jak z płatka. Najpierw była promocja książki "Głuszyckie kontemplacje", ale potem ważniejszą okazała się nobilitacja jej autora. Jak w najlepszych telewizyjnych wydaniach krakowskich benefisów była rozmowa z nestorem, była ekspozycja na telebimie jego kariery zawodowej i osiągnięć twórczych, były peany na cześć jubilata ze strony najważniejszych gości. To wszystko przeplatane muzyką i śpiewem rodzimych artystów. Były też na koniec gratulacje i życzenia, najważniejsze trofeum - "Pióro Głuszca", dzieło rodzimego artysty-rzeźbiarza H. Janasa, były kosze kwiatów i upominki, no i także „złota księga” z wpisami osób obecnych na sali. Powodzeniem cieszył się poczęstunek przygotowany przez renomowaną kuchnię „Łomnickiej Chaty”.

Cieszy to, że można było zaobserwować duży popyt na książkę i autografy, miałem więc pełne ręce roboty.

Bartosz Ranowicz skupił się na walorach książki

laudację na cześć jubilata sklada Marek Juszczak

Nie da się ukryć, o czym wspomniałem w finale imprezy, że moje miasteczko śmiało podąża śladami wielkiego Krakowa. Mamy w jadłodajni „Finezja” galerię pocztówek,fotografii i obrazów niczym w „Jamie Michalikowej”, a od niedzieli możemy mówić, że przetarta została ścieżka dla kolejnych benefisów. Benefisantów jest wielu. Zgadnijmy na kogo przyjdzie teraz kolej.

P.S. A teraz już na poważnie - dziękuję jak najcieplej wspaniałej załodze CK MBP na czele z Panią Dyrektor, Moniką Bisek, Panią kierownik Biblioteki, Renatą Sokołowską i wszystkim pracownikom za znakomity pomysł, wkład pracy i serdeczną atmosferę.

Dziękuję za obfitość życzeń i gratulacji, za kwiaty, upominki i pamiątki, za życzliwość, która emanowała od wszystkich osób na sali.

Dziękuję Pani Burmistrz, Alicji Ogorzelec i Panu Staroście, Józefowi Piksie, że swą obecnością nadali tej imprezie znaczenia i blasku.

Wszystkim obecnym na tej uroczystości serdecznie dziękuję

I ja tam byłem, lecz wina nie piłem,

a com przeżył i doświadczył - w poście umieściłem.

Fotografie świeże jak barszcz - Violetty Torbackiej