Samorządna gmina - humoreska o Głuszycy

co się może mieścić w stawie ?

Po całej gminie gruchnęła wieść mrożąca krew w żyłach i rozniosła się lotem błyskawicy. Pani burmistrz odkopała w leśnym stawie prawdziwy arsenał poniemieckiej broni i niewypałów. W ostatniej chwili pod koniec wojny zrzutu do stawu dokonały straże zakładowe „EMK”-i , by ukryć broń przed zbliżającymi się do miasta radzieckimi oddziałami. Potrzeba było prawie 70 lat, aby ten potencjał ujrzał znów światło dzienne.

W przekazywanej z ust do ust plotce była mowa o tym, że pani burmistrz znalazła wreszcie prawdziwy oręż by skarcić organizatorów kolejnych już dwóch referendów gminnych o jej odwołanie ze stanowiska burmistrza. Referenda się nie powiodły, bo za każdym razem nie było do końca wiadomo, kto za nimi stoi. Była mowa, że stoi część radnych, ale listy komitetów referendalnych tego nie potwierdzały. Głównym opozycjonistą miał być przewodniczący rady, ale gdy zbliżały się referenda w niego jakby piorun trzasł. Wszystkie agitki wyborcze podpisywał kto inny. Wieść gminna głosiła, że są to tylko teatralne kukiełki, a za sznurki pociąga doświadczony inspicjent. W domyśle – były burmistrz, który utracił władzę w mieście. Teraz ma sporo czasu więc jeździ sobie po mieście wierzchem na koniu i ma ten komfort, że na wszystkich może nadal patrzeć z góry.

Jak dotąd do urn wyborczych przychodziła niespełna połowa uprawnionych do głosowania i to wtedy, gdy były to wybory ogólnokrajowe. Trudno się dziwić, że głuszyckie referenda zostały olane i za każdym razem brakowało wymaganej liczby głosujących, decydującej o ich ważności. Gdyby jeszcze była pewność, kto będzie następcą i czy będzie lepszy. Gdyby ten odważny się ujawnił, gdyby spotkał się z potencjalnymi wyborcami i obiecał im „gruszki na wierzbie”. Może wtedy dali by się skusić. Niestety, brakło odwagi by zagłosować na kRechę.

Ale dobrze zrobił, że się nie ujawnił, teraz nie musi trząść portkami. Pani burmistrz ma atrybut władzy – arsenał broni. Jest władna czynić to, co monarcha absolutny, czyli wystrychnąć radnych na dudka. Niech sobie uchwalają co chcą, a decyzje i tak należą do niej. Jak będzie trzeba, to zastawi całą gminę w parabanku. Kredyty wykorzysta na niezbędne wydatki, a komornik niech spróbuje jaki to miód – licytacja wierzytelności. Sprzedać gminę zadłużoną po uszy - koń by się uśmiał !

Niemieccy porządkowi nie mogli przewidzieć takiego biegu zdarzeń, że ich potencjał zbrojny utopiony w stawie może się jeszcze komuś przydać. A już zupełnie nie zdawali sobie sprawy z tego, że może posłużyć kiedyś w celach politycznych.

Najważniejszym w polityce mieć intuicję. To dzięki niej pani burmistrz zgłębiła wiedzę o stawie. A mówi ona, że kto się stawia, może być wystawiony - do wiatru!

Fot. Ania Błaszczyk