Sny o potędze

szyb Jana na Białym Kamieniu  -  symbol potegi górniczej Wałbrzycha

Obudziłem się w środku nocy podekscytowany, a w głowie czułem natłok słów układających się w rymowane frazy. Dopiero po jakimś czasie uświadomiłem sobie, że jest to skutek wczorajszej dyskusji w gronie znajomych o naszej niegospodarności, która powoduje, że marnotrawimy dobrą koniunkturę na wykorzystanie naszych rodzimych bogactw naturalnych tkwiących w ziemi. Zerwałem się z tapczanu i mając pod ręką długopis i czystą kartę zapisałem plątającą się po głowie rymowankę. A oto jej treść:

To rzecz normalna, wiemy ze szkoły,

że w naszej ziemi drzemią żywioły

my je budzimy, ba już je mamy,

mkną prosto z ziemi do nas szybami.

Lecz wciąż zbyt mało z ziemi czerpiemy,

a tam się kryją z zysków tantiemy,

a przecież z wielu obietnic Tuska,

ta nam pozwoli w złocie się pluskać.

Dotarło wreszcie do mojej głowy,

że tym żywiołem jest - gaz łupkowy !

Gaz ten rodzimy nie da mi spać,

widzę go w sennych majakach snadź...

Widzę strzeliste konstrukcje wież,

które się ciągną wzdłuż i wszerz,

Wszędzie jak w filmach Agnieszki Holland

piękne napisy: Made in Poland !

Lecz wciąż niepokój, czy to się uda,

czy to jest prawda, czy też ułuda ?

Myślę, że nie jestem wyjątkiem i jak wielu Polaków uwierzyłem w prorocze wizje snute przez premiera Donalda Tuska. Jesteśmy bogaci w olbrzymie pokłady gazu łupkowego, mamy wreszcie szanse uniezależnienia się od rosyjskiego imperium gazowego, wystarczy tylko skoncentrować wszystkie siły i środki na jak najszybszym ujarzmieniu tego bogactwa..

Czytam o tym cudzie odkrywczym w gazetach, przysłuchuję się dyskusjom w radiu i telewizji, odbieram entuzjastyczne deklaracje rządu i diametralnie odmienne opinie opozycji i w miarę upływu czasu tracę zupełnie głowę. Okazuje się, że tak ważne zadanie, jakim jest wydobycie rzekomo posażnych zasobów gazu łupkowego, napotyka na coraz większe przeszkody i trudności. Mamy pogłębiający się chaos informacyjny, zupełnie różne opinie na temat wielkości zasobów, kosztów wydobycia, ewentualnych zysków, opanowania wydobycia gazu przez obce koncerny, korzyści dla odbiorców gazu, zagrożeń ekologicznych. Kolejna sprawa, która z całą wyrazistością i mocą otworzyła polskie piekiełko.

Wystarczy zajrzeć na strony internetowe, poczytać komentarze, by włosy stanęły dęba.

Jak czytam w internetowej Wikipedii gaz łupkowy zastępujący z powodzeniem gaz ziemny, jest w tej chwili już wydobywany z odwiertu Łebień w pobliżu Lęborka przez firmę Lane Energy Poland, kontrolowaną przez amerykański koncern ConocoPhilips. Z otworu wydobywa się ok. 
8 tysięcy metrów sześciennych gazu na dobę. Jest to pierwszy tak dobry rezultat w historii rozpoznawania łupkowych złóż na kontynencie europejskim.

Zasoby polskich gazów łupkowych charakteryzują się dość wysoką szacowaną ceną wydobycia. Oceny firmy Wood Mackenzie z roku 2011 mówią o cenie 335 $/1000 m³, czyli taniej od rekordowej ceny gazu z Rosji (500 $/1000 m³).

"Pas łupkowy", obejmujący ok. 37 tys. km², tj. 12% obszaru Polski, rozciąga się od północnych obszarów kraju (basen bałtycki), przez regiony centralne (basen podlaski), po wschodnie (basen lubelski). Ostatnie prace poszukiwawcze zdają się potwierdzać, że najbardziej obiecująca jest formacja bałtycka i to na tym obszarze koncentruje się obecnie większość projektów i badań.

Do sierpnia 2012 r. Ministerstwo Środowiska wydało 111 koncesji na poszukiwanie gazu łupkowego w Polsce. Najwięcej koncesji otrzymały: spółka Skarbu Państwa PGNiG (15), Petrolinvest (14), Marathon Oil Company (11), 3Legs Resources (9), Orlen Upstream Sp. z o.o. (7) i BNK Petroleum (6). Do września 2012 r. zdołano wykonać w całości ok. 25 odwiertów, a kolejnych 12 jest w fazie realizacji. Jak ocenia PMR, do końca 2012 r. rozpocznie się jeszcze blisko 20 odwiertów. Ostatnie projekty koncentrują się przede wszystkim na uzyskaniu nowych profili danych, które pozwolą opracować dalsze plany rozwoju sektora.

To, o czym można przeczytać w Wikipedii brzmi dość obiecująco. Jak się okazuje w praktyce jesteśmy na krawędzi wojny ekonomicznej z różnymi zagranicznymi i wewnętrznymi siłami interesów. Nasza obecna sytuacja polityczna nie sprzyja przeciwstawieniu się z całą mocą próbom storpedowania planów masowego wydobycia gazu łupkowego w Polsce. I to niestety burzy mój optymizm. A przecież nie chodzi tylko o to, bym mógł doczekać się chwili, kiedy monopolista Tauron przyśle mi z nowym rokiem informację o obniżce cen gazu, co wydaje się rzeczą niepojętą, ale marzy mi się moja Polska jako kraj samowystarczalny w zasoby energii, nie narażony na polityczne szantaże. Czyżby to był tylko sen, ponowny „sen o potędze”?