Jaki kraj, taka Gaga ...

Stało się to, co się miało stać. Grudniowy maraton świąteczny mamy już za sobą. Ubiegłoroczne święta zapisały się w mojej pamięci tak, jakby miały miejsce tylko i wyłącznie nocą.

Brakowało puszystej bieli śnieżnej i jasnych, słonecznych dni. Na niebie dominowała pomroczność ciemna i mglista, a w ogóle to co zwykliśmy nazywać dniem, mijało szybko i niepostrzeżenie. Trudno byłoby sobie wyobrazić ten ponury miesiąc, gdyby nie lampy uliczne i świąteczne iluminacje. No ale od paru lat jesteśmy już w Europie, a więc i u nas stało się świetliście i kolorowo.

Co jeszcze z minionych świąt utrwaliło się w szarych komórkach mózgowych na dłużej. Otóż to: sympatyczne, radosne, rodzinne święta Bożonarodzeniowe niestety zepchnięte na plan dalszy, bo na czoło wysunęło się z ambon potępienie ponurej jak grudniowa aura, groźnej i antyreligijnej ideologii gender. Nasi wielebni hierarchowie rozpostarli przed nami apokaliptyczną wizję przyszłości, w której znikną różnice płci, nie wiadomo będzie kto chłop, a kto baba i kto ma rodzić w ogóle dzieci, a to wszystko przez rozbestwione feministki, które same nie wiedzą czego chcą, a także przez rozprzestrzeniających się jak zaraza gejów i lesbijki. Cóż, święta świętami, a nam trzeba mieć się na baczności. Trzeba zewrzeć szeregi, by to plugastwo nie zadomowiło się na dłużej w naszych polskich, katolickich domach.

Niestety, okazuje się że Europa, która tak pozytywnie kojarzy się nam z nowoczesnością, może okazać się zabójcza dla naszych narodowo - polskich i chrześcijańskich korzeni. Co więc robić, oprócz tego by modlić się do Boga i prosić o ratunek. Oto jest pytanie, które nie pozwoliło nam spokojnie usiąść przy stole wigilijnym, cieszyć się i kolędować.

Pomyślałem sobie, że w tej sytuacji nie ma nawet co myśleć o Sylwestrze, jak tu cieszyć się i balować, kiedy przed nami taka gehenna. Dla nas (mam tu na względzie siebie i żonę), którym lata młodości upłynęły w gomułkowskiej Rzeczpospolitej, nie ma problemu, bo i tak noc sylwestrową spędzamy przy kominku w domu, zaś wizja gender, to jednak sprawa przyszłości. Ale młodsze pokolenie, czy w tej sytuacji nie powinno sprężyć się do innych celów, niż nocne balowanie ?

Z taką wewnętrzną rozterką usiedliśmy w Sylwestra przy choince nie bardzo wiedząc, co dalej robić. Wypadałoby jakoś wytrwać do północy, by zgodnie z tradycją złożyć sobie noworoczne życzenia. Trudno liczyć na telewizję, skoro od dawna nie jest to telewizja z lat 60-tych lub 70-tych, która stanowiła dla nas drugie życie. Dziś telewizja to narzędzie otumaniania ludzi stekiem niekończących się, idiotycznych reklam, o których z góry wiadomo, że są jednym wielkim kłamstwem i oszustwem. W natłoku wrzaskliwych obrazków wrzucanych na ekran telewizyjny przed, w czasie i po każdym programie, trudno się w ogóle połapać, kiedy zaczyna się dany program lub film, a kiedy kończy.

Z braku laku zdecydowaliśmy się jednak na telewizję, by zobaczyć co się dzieje na koncertach transmitowanych przez TVN z Krakowa, Polsat z Gdańska, TVP z Wrocławia. Dzięki takiemu wynalazkowi jak pilot mieliśmy świetną zabawę na cały wieczór, bo można było przeskakiwać z jednej stacji na drugą, w momencie, gdy pojawiały się reklamy lub gwiazdy estradowe, których pojawienie się na scenie wywoływało dreszcze. W ogóle oglądanie sylwestrowych programów TV wymaga od widza wytrwałości i samozaparcia. Trudno wytrzymać w spokoju słuchając wrzeszczących jak opętani konferansjerów, a oferowana przez nich, wołająca o pomstę do nieba menażeria artystów, wyłowionych w zdecydowanej większości z antycznego lamusa, cały ten sztuczny i tworzony na siłę sztafaż, po prostu nie da się oglądać na trzeźwo.

Z sylwestrowej TV pozostanie w pamięci na zawsze straszydło, które przekroczyło WSZYSTKIE GRANICE DOBREGO GUSTU. To wyjątkowo trefny, bijący na głowę wszystkie inne symbol szmiry i chałtury jaką karmią nas organizatorzy koncertów sylwestrowych zapraszając na scenę nieśmiertelne „gwiazdy polskiej estrady”. Domyślają się chyba wszyscy widzowie oglądający tego wieczoru gdyńską scenę, o kogo chodzi. Rekord bezguścia, tandety i ekstrawagancji pobiła tej nocy Maryla Rodowicz. Najlepiej ilustruje to tytuł jednego z internetowych newsów: Naga Rodowicz. Pierwsza na świecie pół-kobieta, pół-manekin. Można sobie wyobrazić roznegliżowaną, leciwą gwiazdę w bikini, z plastikowym biustem na wierzchu i powiewającymi z tyłu piórami. W konkurencji bezguścia pobiła nawet dotychczasową rekordzistkę – Violettę Villas Już samo pojawienie się na scenie prawie siedemdziesięcioletniej Maryli jako seks-bomby, wywoływało odruch wymiotny. Być może, jak twierdzą niektórzy miała to być parodia naszego światka piosenkarskiego, ale dlaczego Maryla miałaby parodiować samą siebie. Doszło do tego nie najlepsze wykonanie big bitowej piosenki, niestety zdartym, wyczerpanym głosem starszej pani.

Takich „egzemplarzy” było krocie. Można by wymieniać bez końca, bo miało to miejsce na wszystkich estradach. Obok Maryli w Gdyni królował jeszcze Krzysztof Krawczyk, a udawał że śpiewa Wojciech Gąsowski. Gdzie indziej prym wiódł wiecznie młody, szepleniący Bogdan Łazuka. Dziw bierze, że zabrakło śpiewającego te same trzy piosenki już ponad 50 lat, Jerzego Połomskiego.

Sylwestrowe koncerty co roku budzą wiele kontrowersji. Chociaż każdy spodziewa się, że takie wielkie imprezy muszą być kiczowate, to jednak co roku ich organizatorzy dbają o to, żeby nie mówiło się o nich bez jeszcze większej żenady. Nie inaczej było w tym roku. Szkoda, że wspomnienia tej nocy sylwestrowej nie odbiegały zbyt wiele od tego, co zaproponowali nam w święto Bożego Narodzenia Ojcowie duchowni. Samo życie !