Czepianie się mediów

a może by tak do Parlamentu

Parę dni temu w moim blogu dotknąłem w poście „Świat stoi w miejscu” ważnej sprawy, a mianowicie - roli i znaczenia mediów w kształtowaniu opinii publicznej. Odniosłem się krytycznie do poczynań TVN 24 w doborze tematów i osób w wywiadach bezpośrednio po blokach informacyjnych. Mam wrażenie, że tej stacji chodzi głównie o kreowanie sensacji i prowokowanie gorącej polemiki, często przekraczającej granice przyzwoitości, bo wtedy wzrasta współczynnik oglądalności. Moim zdaniem nie świadczy to najlepiej o poziomie stacji telewizyjnej. Jak wspomniałem w poście nie jest to tylko i wyłącznie praktyka stosowana przez TVN 24.

Z satysfakcją stwierdzam, że zupełnie niespodziewanie przyszła mi w sukurs, Agnieszka Kubik w artykule „Czyją misją jest Korwin-Mikke, ten żałosny starszy pan? Oto, co pisze dziennikarka GW o bezkrytycznych praktykach stosowanych przez nasze media :

„W środę gabinet Cieni Kongresu Kobiet zaapelował do mediów, by nie zapraszały Korwin-Mikkego, bo to polityczny łobuz i cham. Apel media kompletnie zlekceważyły

Kilka godzin później Korwin-Mikke w studiu TVP 1 jak zwykle wykrzykiwał swoje bzdury (nie przytaczam szczegółów, bo to nie ma być prezentacja jego poglądów). A dziś rano wystąpił w radiowej Trójce.

Po co Korwin-Mikkego zaprasza się do studia? Efekt jest zawsze ten sam i za każdym razem równie żenujący dla widzów i słuchaczy: Korwin zakrzyczy każdego rozmówcę, poobraża tych, których zawsze obraża, powtórzy wszystkie kłamstwa, które plecie od lat.

Powstrzymanie tego to nie jest cenzura, to nasza odpowiedzialność za to, co dajemy naszym czytelnikom, widzom, słuchaczom. Ot, taka dziennikarska przyzwoitość, by politycznego pajaca nie oblekać w szaty poważnego polityka.

Rzecznik TVP Jacek Rakowiecki nie rozumie mojego zdziwienia tym, że telewizja publiczna traktuje Korwin-Mikkego jak każdego kandydata, choć gołym okiem widać, że zwyczajny to on nie jest. I tłumaczy mi to tak: "W debatach przedwyborczych w TVP biorą udział na równych prawach reprezentanci wszystkich komitetów wyborczych, które zarejestrowały listy. To jest demokratyczny standard telewizji publicznej w państwie prawa".

Po pierwsze: dlaczego nie można zaprosić jakiegoś innego członka Nowej Prawicy?

Po drugie: tylko ktoś pozbawiony zdolności słuchania, czytania i patrzenia może wmawiać innym, że państwo prawa sprowadza się do dawania równych praw także oczywistym politycznym łajdakom. W państwie prawa ludzie mają prawo mieć poglądy, nawet najdziksze i najgłupsze i nie siedzieć za to w celi. Ale z tego wcale nie wynika obowiązek telewizji publicznej, by takie poglądy propagować. Nawet jeśli posiadacz tych poglądów gdziekolwiek kandyduje.

Obowiązkiem mediów, nie tylko publicznych zresztą, jest krytyczna analiza takich poglądów. To rzecz jasna jest o niebo trudniejsze niż posadzenie łobuza przed kamerą czy mikrofonem.

Premier Tusk wprost mówi, że Korwin-Mikkego pragnie powstrzymać, nie da mu wygrać, by "tego typu ludzie nie rządzili w Polsce. I że to jest w jakimś sensie także jego zadanie i jego misja".

Nasza, dziennikarska misja, powinna być taka, by pokazać wyborcom, kim Korwin-Mikke jest naprawdę: żałosnym starszym panem.”

Osobiście sądzę, że powodem popularności Korwin-Mikkego stało się właśnie zbyt częste goszczenie go na antenach radia i telewizji, tak jakby to było nadzwyczajne odkrycie chwili, błyskotliwy polityk i myśliciel, a w gruncie rzeczy obskurant i facecjonista. Im większe paradoksy wygłasza z szybkością kulomiotu, tym lepiej. Wyobraźmy sobie jakie skutki może przynieść dla Polski jego obecność w Parlamencie Europejskim. Dotyczy to zresztą nie tylko Korwin- Mikkego.

Można się bawić w szermierkę słowną i kreować burzliwe spektakle w odniesieniu do spraw mniej ważnych i mniej poważnych, ale są granice, których nie należy przekraczać w trosce o dobro państwa polskiego, a więc nas wszystkich. Taką sprawą są wybory do Parlamentu Europejskiego.