O mojej książce " Głuszyckie Kontemplacje" cz. II

Na początek trzy fragmenty książki wyjaśniające powody jej napisania:

- Nie mówi się zaś o tym wcale i my sami, nie zwracamy na to

uwagi, jak pięknie położona jest Głuszyca w majestatycznej kotlinie, otoczonej ze wszystkich stron zalesionymi wierzchołkami gór, jaką atrakcją się stała z chwilą turystycznego zagospodarowania podziemnych sztolni pod Osówką,

jak wiele jest tutaj innych miejsc interesujących i tajemnych, czekających

na swoich odkrywców. W moim blogu, którego zwierciadlanym odbiciem 

jest ta książka, powtarzam jak dzwon z wieży kościoła parafialnego, że nasze

poranne zorze zwiastują codziennie misterny urok tego miejsca na ziemi, ale

tylko tym, którzy tego chcą. Trzeba chcieć i umieć to piękno dostrzec i docenić,

trzeba mu poświęcić odrobinę uwagi, trzeba wzbogacać swoją wiedzę

poznawczą i wrażliwość emocjonalną. I temu celowi służy ta książka.

- Myślę sobie, kocham to miasto, ma swój czar. Wiem, są setki, tysiące piękniejszych

miast, ale umiem się cieszyć tym co mam. Tutaj zakorzeniłem się na

stałe, a w miarę upływu czasu, dostrzegam coraz to nowe uroki. Zwłaszcza na

Osiedlu, skąd roztacza się znakomity widok na otaczające nas krajobrazy.

Lubię spacery główną ulicą Grunwaldzką, która ożyła parę miesięcy temu,

gdy uruchomiono w centrum nowo zbudowany market „Biedronka”. To

tak, jakby po katastrofie bankructw fabryk włókienniczych w mieście wróciło

tu nowe życie.

- Przedstawiłem pokrótce trasę moich spacerów i oglądane po drodze górskie

otoczenie miasta, ale brakuje w tym rzeczy najważniejszej. Niestety, tego

nie jestem w stanie opisać, to trzeba zobaczyć własnymi oczami.

Te widoki są przepiękne, często wręcz oszałamiające. Wschodzące słońce

ozdabia promieniami lasy, polany leśne i chmury. Bardzo często ponad lasami

wznoszą się obłoki parującej ziemi. Zmienne są kolory drzew i krzewów.

W słońcu to wszystko co nas otacza potrafi zachwycić. Ale i w dni

pochmurne można odnaleźć uroki górskiego położenia miasta.

Nie zawsze potrafimy to docenić.

Spójrzmy na to z optymizmem, obiektywnie i dojrzale, a będzie to dla nas

powód do afirmacji życia i osobistej satysfakcji.

A teraz kilka zdań o tym, co możemy znaleźć w tej książce, o czym przeczytać?

Najpierw o samym mieście, jego walorach i mankamentach, a dalej o tym co go otacza.

A więc o masywie Włodarza w Górach Sowich, o Szpiczaku zamykającym przełom Łomnicy, o Ostoi, Słodnej i Gomólniku w Górach Suchych, a także Borowej w Górach Wałbrzyskich, o naszych rzekach - Bystrzycy i Rybnej.

Ważną część książki zajmuje niewyczerpany i wciąż fascynujący temat Osówki i całego kompleksu Riese, a więc i Sobonia, i Sokolca, i Ludwikowic Kłodzkich.

Znajdziemy w książce interesujące wiadomości z historii Łomnicy i Grzmiącej, opisy walorów zabytkowych kościółków w Sierpnicy, Grzmiącej, Rybnicy Leśnej i Olszyńcu.

Jest rozdział o Zespole Szkół w Głuszycy, nad którym wciąż wisi miecz Damoklesa.

Jest też kilka innych ciekawych tekstów z mojego blogu, a wśród nich refleksje z przeczytanych książek moich idoli - Normana Dawesa, Pawła Jasienicy, Ryszarda Kapuścińskiego. A na samym końcu możemy przeczytać trzymającą w napięciu relację z podróży do Rosji i na kontynent azjatycki głuszyckiego obieżyświata Jakuba Bortnika. Znajdziemy w książce garść moich osobistych wspomnień i refleksji z czasów minionych.

W książce znajdziemy trzy wkładki ze znakomitymi fotkami Roberta Janusza. Noszą one tytuły: Głuszyca, miasto-zagadka, Głuszyca - bajkowa głusza, Głuszyca – raj na ziemi. Szkoda, że są to obrazki małych rozmiarów, nie oddające w pełni walorów tych artystycznych fotografii.

Na koniec rzecz godna uwagi. Wydawcą książki jest Podziemne Miasto Osówka spółka z o.o. Przed jej dyrektorem Zdzisławem Łazanowskim chylę czoła, bo zawdzięczam mu to, że moja książka mogła ujrzeć światło dzienne. Myślę, że z pożytkiem dla nas wszystkich w Głuszycy, a także dla przyszłych pokoleń.

Obejrzyjmy jeszcze kilka innych fotografii Roberta Janusza: