"Złote myśli"

do zastanowienia

 

Przeglądając portale informacyjne znajduję co rusz „złote myśli”. To dobre określenie, bo mieści się w nim sedno celnej wypowiedzi, wyjątkowość treści i formy. Nie wystarczy powiedzieć coś mądrego, trzeba jeszcze zrobić to oryginalnie, inteligentnie.

Przytaczam więc jedną z  takich „złotych sentencji”: poziom mediów jest równie denny jak elit, które kreują. Zdanie to padło, jak sobie przypominam, głównie pod adresem TVN 24 i przyznam się, że przyjąłem je początkowo ze zdziwieniem. Tkwiłem jeszcze w przekonaniu, że TVN 24, to jest najlepszy kanał telewizyjny. Ale opinia ta, tak zręcznie sformułowana, spowodowała, że począłem baczniej przyglądać się poczynaniom ekipy telewizyjnej TVN-u. Faktem jest, że programy informacyjne prowadzą tuzy naszego dziennikarstwa: Justyna Pochanke, Kamil Durczok, Anita Werner i wielu innych. Wydaje się, że gwarantują oni wysoki poziom audycji, ale w miarę upływu czasu dostrzegam coraz wyraźniej, że tak nie jest. Po prostu nie czuję potrzeby oglądania i słuchania tych samych od lat, zgranych jak stary patefon, wysłużonych na wszystkich kanapach partyjnych, nieciekawych gości . Kogo więc ma do zaproponowania TVN 24? Otóż wciąż tych samych polityków: Leszek Miller, Józio Oleksy, Rycho Czarnecki, Stefek Niesiołowski, Kazio Marcinkiewicz, Romek Giertych (Niestety nie ma już wśród nas stałego gościa TVN-u, Andrzeja Leppera). Do tej znakomitej plejady dobija jeszcze od czasu do czasu prof. Jadwiga Staniszkis i na okrasę wyjątkowy koneser polityczny Joachim Brudziński. Oczywiście wymieniłem tylko część śmietanki telewizyjnej, którą raczy nas częstować redakcja TVN, nie bacząc, że najczęściej te delicje pachną myszką.  Lata mijają, a w TVN-ie czas stoi w miejscu. Okazuje się , że według TVN-u ani w Warszawie, ani w innych częściach kraju nie ma w Polsce ludzi równie atrakcyjnych i telewizyjnych i co najważniejsze, ludzi mających coś nowego, mądrego do powiedzenia.

Redaktorom TVN-u  podsyłam kolejną „złotą myśl”: nie należy mylić inteligencji posłów z inteligencją ogólnie pojętą. I w tym właśnie tkwi prawdziwy szkopuł tej praktyki telewizyjnej. Zaproszeni goście prześcigają się w mydleniu oczu pryncypialnością swoich sądów i opinii, zapominając o tym, że przed ekranem TV jest jednak sporo myślących widzów, którzy potrafią odróżnić ziarno od plewy. Uważny odbiorca audycji wie z góry na co stać każdego z tych celebrytów, co może od nich usłyszeć, jakie będzie ich stanowisko w tej czy innej sprawie. Po co więc ta zabawa ? Ano chyba po to, abyśmy dali sobie spokój i poszukali w telewizji innego programu. Oczywiście nie informacyjnego, bo inne kanały telewizyjne nie odbiegają daleko od praktyki TVN-u.

Jeszcze więcej atrakcji czeka nas, gdy do rozmów zasiądą posłowie opozycyjnych partii. To jest dopiero autentyczny pokaz  inteligencji rozmówców i  kultury dyskusji. Obecni w studio sprawiają wrażenie  „zaciekłych trolli”, przekrzykują się jak na jarmarku, biją rekordy szybkości mowy, wyłączają umiejętność słuchania ze zrozumieniem swego interlokutora, bo przecież mają zaprogramowaną wcześniej, gotową  formułę propagandową, którą trzeba puścić na antenę bez względu na temat i czas programu. Wprawdzie nie skaczą sobie do gardeł, jak to zdarza się na Ukrainie, ale siła emocji, jakość inwektyw i pomówień, nie odbiegają w niczym kłótniom podpitych klientów baru piwnego. To są autorytety, z których powinniśmy brać wzory. Przecież zaprasza ich najlepszy kanał telewizyjny.

.

W Polsce istnieje miejscowość o interesującej nazwie -  Zaniemyśl. Doskonale uspakaja. Dobrze byłoby wysłać tam  na jakiś czas krewkich polityków po to, by nabrali dystansu do siebie i odnaleźli sens w dbałości o swój własny image, a tym samym swojej partii. To wcale nie był zły pomysł jednego z telewizyjnych seriali, w którym grupa najbardziej krewkich polityków została zesłana w pokutę do klasztoru. Niestety, to się zdarza tylko w filmach, a prawdziwe życie płynie swoją ścieżką. A później dziwimy się, że obywatele nie chcą korzystać z dobrodziejstw demokracji i po prostu nie idą na wybory.