Cieszyć się Wiosną

byle do lata

Wydaje się to rzeczą oczywistą. Skończyła się mroźna zima, więc należy cieszyć się wiosną. Za nami już dwa wiosenne miesiące -  kwiecień, maj. Świat się od nowa zazielenił. Rolnicy wyruszyli w pola. Ci co mają ogródki przydomowe pojawili się z łopatami i motykami na grządkach. Zakwitły wiosenne kwiaty i krzewy. Zrobiło się ciut, ciut cieplej. Majowe nocne przymrozki jak co roku zrobiły swoje, ale nie tak skutecznie jak ubiegłego roku. Obroniły się kwitnące drzewka owocowe, porzeczki i agresty. Niestety, winobluszcz będzie musiał się odradzać od nowa.

I byłoby całkiem nieźle, gdyby nie to wciąż złowieszczo zachmurzone niebo. Słońca jak na lekarstwo. Co rusz, to deszcz i podmuchy wietrzne, a szumiący pod oknami górski potok zamienił się w rozszalałą rwącą rzekę. I tak jest już drugi miesiąc. W kwietniu zbierał topniejące śniegi, w maju ustawicznie padający z niewielkimi przerwami deszcz. Spaceruję codziennie nad rzeką i myślę, co się dzieje z tą wodą. Płynie jej dużo, dużo więcej niż dotąd.

Wiadomo, potok wpada do Bystrzycy. Zbiera ona wody z wielu innych górskich rzek. Media informują, że wypełniła już po brzegi jezioro w Zagórzu Śląskim, a tama w Lubachowie ugina się pod jej ciężarem. Dalej zaś Bystrzyca zasila Odrę pod Wrocławiem. Odrę wypełnioną też po brzegi innymi dopływami. Trudno się dziwić komunikatom w radiu i telewizji wzywającym do alarmu. Tylko, że współczesny człowiek w zderzeniu z żywiłem wodnym jest tak samo bezradny jak w czasach przedhistorycznych.

Widać to wyraźnie w gminie Marciszów. W mojej z lekka oszronionej głowie zakodowało się od czasów młodości skojarzenie rzeki Bóbr z groźnym potworem czyhającym na dobytek biednych, osamotnionych wieśniaków, którzy stali się dziedzicami domów i zabudowań gospodarskich postawionych dawno temu w korzystnym miejscu, bo blisko drogi i nad rzeką. Teraz rzeka okazuje się prawdziwym nieszczęściem. Co kilka lat pokazuje niszczycielską potęgę żywiołu. Mieszkańcy wsi od dawien dawna modlą się do Boga i wysyłają prośby do rządzących by pośpieszyli z regulacją rzeki. Kamienna Góra sama nie jest w stanie poradzić sobie z taką inwestycją. Niestety, tam wysoko w Warszawie nie ma mowy o zajmowaniu się takimi drobiazgami. Tam się liczy tylko walka polityczna. W tej chwili najważniejsze są słupki badań opinii publicznej. Wskazują one, że PO traci poparcie. Liderzy PiS skaczą z radości i zacierają ręce. Można się spodziewać, że wkrótce pojawią się w Borównie, by obiecać mieszkańcom, jak my dojdziemy do władzy, to rzekę uregulujemy. Chyba, że ich uprzedzi premier Tusk, przecież obiecał jeździć po kraju i spotykać się z poszkodowanymi. Ale on ma na głowie czerwcowy Kongres PO, to chyba nie przyjedzie. Skąd my to znamy - obiecanki cacanki, a głupiemu radość. Niestety, tegoroczna wiosna, tak samo jak to, co się dzieje w Warszawie, nie dają powodów do radości.