Być zasłużonym

 

karocą do celu - powoli lecz jak pięknie i wygodnie !

Zakotłowało się co nieco w mojej starej głowie na wieść o przyznaniu mi przez Radę Powiatu tytułu „Zasłużony dla powiatu wałbrzyskiego”. Było mi miło, że wniosek Zarządu Powiatu został przyjęty przez Radę jednogłośnie, a także dlatego, że wyróżnienie to odbiorę w towarzystwie tak renomowanej wałbrzyskiej placówki kultury, jak Biblioteka pod Atlantami.

Moje zasługi są niewspółmierne do tej szacownej instytucji, tym bardziej czuję się zaszczycony.

O tym jak bliski memu sercu jest Wałbrzych i cały powiat wałbrzyski łatwo się przekonać w moim blogu. Mówię o tym od trzech lat na falach wałbrzyskiej rozgłośni radia „złote przeboje”. Udało mi się napisać i wydać książki i liczne artykuły, w których starałem się pokazać piękno naszej ziemi wałbrzyskiej, przyrody i krajobrazów, a także inne walory, w tym historyczne, pretendujące do pełnienia przez Wałbrzych roli stolicy regionu turystycznego, równorzędnego jeleniogórskiemu lub kłodzkiemu.

Nie jest to koniec mojej „zabawy” w pisanie, bo widzę taką potrzebę. Jest wielu mieszkańców tego zakątka kraju, wielu przybyszów, także turystów i wycieczkowiczów, także emigrantów rozrzuconych po Polsce i świecie, którzy z zainteresowaniem odbiorą pozytywne wieści płynące z bliskim im stron.

Mam już gotową książkę „Wałbrzyskie – okiem optymisty”. Liczę na to, że uda mi się zainteresować nią władze powiatu i miasta Wałbrzycha. Książka jest antologią moich tekstów publicystycznych dotyczących Wałbrzycha i całego powiatu wałbrzyskiego. Dużo w niej o historii i współczesności pod kątem walorów turystycznych regionu. Jestem pewien, że spotkałaby się ona z zainteresowaniem i aprobatą ( za wyjątkiem urodzonych malkontentów), bo jest napisana prostym i łatwym w odbiorze językiem, zawiera wiele osobistych spostrzeżeń i refleksji i pozwala lepiej poznać i pokochać naszą „małą ojczyznę”.

Przytoczę teraz wstęp i maleńki pierwszy rozdział  tej książki jako ilustrację jej zasadniczej idei:

Wstęp

„A ty mnie na wyspy szczęśliwe zawieź,
wiatrem łagodnym włosy jak kwiaty rozwiej, zacałuj,
ty mnie ukołysz i uśpij, snem muzykalnym zasyp, otumań,
we śnie na wyspach szczęśliwych nie przebudź ze snu.

Pokaż mi wody ogromne i wody ciche,
rozmowy gwiazd na gałęziach pozwól mi słyszeć zielonych,
dużo motyli mi pokaż, serca motyli przybliż i przytul,
myśli spokojne ponad wodami pochyl miłością.”

(K. I. Gałczyński, „Prośba o wyspy szczęśliwe”)

A szczęśliwe wyspy są w zasięgu naszego oka – w otaczających nas górach i lasach przeuroczej ziemi wałbrzyskiej. No, może jeszcze nieco dalej w Sudetach, ale najszczęśliwsze są te najbliższe i  z bliskimi naszemu sercu przewoźnikami. Sam tego doświadczyłem. A najlepszym dowodem jest ta książka. Długo się wahałem, czy zdobyć się na odwagę podzielenia się moimi refleksjami z szerszym spektrum odbiorców, niż to ma miejsce w blogu internetowym lub w porannych, sobotnio-niedzielnych audycjach wałbrzyskiego radia „złote przeboje”. Ufam, że książka spełni tę nadzieję, że pozyskam kolejnych admiratorów tego zakątka  kraju.

Książka jest antologią, czyli wyborem z mojego, jak się okazało dość obfitego dorobku publicystycznego, a zwłaszcza tekstów zamieszczonych w internetowym blogu „tu jest mój dom”. Blog, jak to napisałem w jego wstępie, jest miejscem do podzielenia się z Czytelnikami moimi fascynacjami, a dotyczą one głównie miasta Wałbrzycha, mojego miejsca zamieszkania, Głuszycy, także bliskiej sercu Jedliny-Zdroju, ale też całego regionu wałbrzyskiego, w którym przeżyłem ponad pół wieku. Są to refleksje z przeczytanych książek i osobistych doświadczeń związanych z historią tej ziemi i pięknem krajobrazów. Mój blog – prowadzony od maja 2011 roku – liczy sobie już dwa lata i doczekał się ponad 500 postów, 150 tys. wyświetleń i ponad 1250 komentarzy. Dowodzi to dużego zainteresowania internautów informacjami o tym stosunkowo słabo wypromowanym regionie.

Znanym miastem jest Wałbrzych, choć zainteresowanie medialne nim ma często charakter sensacyjny (biedaszyby, kupowanie głosów wyborczych) i oczerniający ( brud, sypiące się kamienice, dymiące kominy), nie sprzyja więc promocji turystycznej. Najwyższa pora by odwrócić ten trend i pokazać dobre strony miasta, a także całej ziemi wałbrzyskiej, w otoczeniu pięknych, górskich krajobrazów, licznych zabytków i atrakcji turystycznych na miarę europejską.

Już z samego tytułu mojej książki wynika, że są to subiektywne impresje autora i mają aurę pogodną, optymistyczną. Pisząc o Wałbrzychu i otaczających go miastach i gminach powiatu ziemskiego staram się pokazać ich atuty i moją wiarę w dalszy rozwój, którego celem jest sława Ziemi Wałbrzyskiej jako atrakcyjnego regionu turystycznego.

Książka składa się w pierwszej części z kilkudziesięciu opowieści o Wałbrzychu, jego historii i współczesności, a w drugiej części o miastach i gminach regionu wałbrzyskiego. Pod koniec książki sięgam nieco dalej niż powiat, by pokazać najbliższe miejsca szczególnej mojej fascynacji. Książka ma charakter subiektywny i jest plonem zainteresowań i doświadczeń zdobytych w toku pełnienia przeze mnie różnych ról zawodowych i społecznych. Po przejściu na emeryturę zdecydowałem się o tym napisać w internetowym blogu, a także opowiedzieć na antenie wałbrzyskiej rozgłośni radia „złote przeboje”. A teraz przyszedł taki moment, w którym postanowiłem utrwalić to w książce. Nie jest to książka naukowa, a nawet popularno-naukowa. Ma charakter publicystyczny i jest skierowana, jak to określił Julian Tuwim w jednym ze swoich wierszy – do prostego człowieka. Pisząc ją korzystałem głównie z kompendium wiedzy o regionie zawartej w „Słowniku geografii turystycznej Sudetów” pod redakcją Marka Staffy oraz materiałów dostępnych w Internecie. Wielu z nas, zwykłych śmiertelników, nie ma na co dzień czasu i energii by poznać dokładniej i dowiedzieć się więcej o naszej małej ojczyźnie. A wiedza ta pozwala lepiej się czuć i odnosić pozytywnie do życia, budować fundamenty tego co nazywamy patriotyzmem lokalnym.

Będę się cieszył jeśli książka ta ułatwi lepsze poznanie ziemi wałbrzyskiej i zachęci do jej zwiedzania, jeśli wzmocni poczucie dumy ze swego miejsca zamieszkania, jeśli tak jak u Sienkiewicza służyć będzie „ku pokrzepieniu serc”.

Piękna nasza ziemia wałbrzyska

W „Śpiewniku Historycznym – Tam na błoniu błyszczy kwiecie” Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w Krakowie z 1985 roku znajduję znaną pieśń „Piękna nasza Polska cała” do słów poety, Wincentego Pola:

Piękna nasza Polska cała,

piękna, żyzna i niemała,

wiele krajów, wiele ludów,

wiele stolic, wiele cudów,

lecz najmilsze i najzdrowsze

przecież, człeku, jest Mazowsze...

Gdyby Wincentemu Polowi przyszło dzisiaj żyć i pisać wiersze nie jest wykluczone, że do sławy rodzimego Mazowsza dołożyłby dodatkowe strofy:

Dana, dana, dana, dana

Prócz Mazowsza jest kochana

o czym każdy słowik kląska

nie mniej piękna ziemia śląska,

a na Śląsku wszystkim bliska

magiczna – ziemia wałbrzyska!

Tu czekają cię emocje,

źródeł których trudno dociec,

by uniknąć więc kłopotu

nawiąż kontakt z biurem LOT-u,

tam ci wskażą do zwiedzenia

moc atrakcji, w tym podziemia.

W nich tajemnic co się zowie,

z tego słyną Góry Sowie,

zaś Wałbrzyskie i Kamienne

w stare zamki są brzemienne,

dla relaksu i ochłody

możesz pić szczawieńskie wody.

Każdy Polak tu podąża,

by podziwiać mury Książa

cud ogrody i tarasy,

ślad przybytku dawnej krasy

Wiedzą o tym nawet smyki

Wałbrzych – hitem turystyki!

Mam nadzieję, że udało mi się w miarę trafnie sparafrazować tekst poety i podróżnika, Wincentego Pola, a jeśli pojawią się jakieś wątpliwości co do meritum sprawy, a więc tego, czy ziemia wałbrzyska jest godna takiej gloryfikacji, postaram się przekonać, że nie ma w tym żadnej przesady. Temu celowi służy ta książka.