Pożyteczne wierszowanie

Są takie chwile, kiedy zachodzi potrzeba by jakieś ważne wydarzenie, jakąś rocznicę, uroczystość, osobę, uczcić  tak zwaną „mową wiązaną”, czyli wierszem. Jeśli  napisze się o tym do rymu, brzmi to okazalej, donioślej, milej. Najczęściej takie tekściki pachną grafomaństwem, zwłaszcza jeśli nie ma w nich czegoś innego od zwykłej paplaniny, a rymy są zbyt proste. Mówi się, że są to rymy „częstochowskie”, ale dlaczego, nie wiem. Jest bardzo niewyraźna granica pomiędzy grafomaństwem, a prawdziwą sztuką poetycką, często trudna do zrozumienia, do wyjaśnienia, do interpretacji. Dotyczy to zresztą nie tylko słowa pisanego, ale i malarstwa, i muzyki, i innych dziedzin sztuki.

Dla zwykłych „zjadaczy chleba” myślę, że ważne powinno być tylko jedno kryterium, czy mi się to podoba, czy też nie. I tym powinniśmy się kierować czytając z zainteresowaniem tekst pisany, słuchając muzyki,  czy też wieszając jakiś obraz na ścianie. Jeśli dokonujemy jakiegoś wyboru tylko dlatego, bo ktoś nam powiedział, że to jest dzieło sztuki  -  to jest to snobizm. Tego powinniśmy unikać. Nie powinniśmy też narzucać swoich upodobań innym odbiorcom.

Sztukę uprawia się po to, by uczynić świat piękniejszym, bliższym człowiekowi, zarozumialszym. Sprawą twórcy jest umiejętność trafienia do odbiorcy, ale też świadomość, że nie uda się trafić do każdego.

Dla zabawy proponuję moje z lekka grafomańskie „dzieła sztuki”. Czy Wam się spodobają, czy też nie, rzecz gustu. Ale poczytać można.

Odgrzebałem gdzieś tam w dawnych szpargałach kilka  drobnych prób lirycznych. Myślę, że warto je wydobyć z niebytu. Wciąż jeszcze w naszych domach dominuje wiosenny nastrój, lepiej nie zaprzątać głowy moich Czytelników poważnymi refleksjami, których mamy i tak w nadmiarze na co dzień.

A więc poczytajmy coś lżejszego:

*

Wciąż rozmyślam

uparcie i skrycie,

patrzę w okno

i smutek mam w oku…

Przecież mnie kochasz nad życie?

Tak mówiłaś… tamtego roku…

*

Kocham, prawda,

czuję w sercu ogień,

lecz niepokój wkradł się od niedawna,

bo nie mogę cię oglądać co dzień,

bo oddalasz się jak mglista gwiazda.

Tylko jedno mnie z lekka pociesza,

że posyłasz mi SMS-a

*

Mrugasz do mnie figlarnie rzęsami,

widzę świat do góry nogami,

zanim ostatecznie oszaleję,

czy potrafisz dać mi nadzieję?

*

Królowo moja

w tęczowej koronie

pragnę ofiarować Ci państwo

jedyne, które mam na własność,

siebie

Bądź jego wszechwładną władczynią,

a ono pod Twoją egidą

uczyni Cię boginią

Bądź balsamem na rany,

źródłem w natchnieniu,

wytchnieniem w skwarze dnia,

ucieczką w czeluściach nocy.

A ja  -  Twoje królestwo

stanę się blaskiem Twej aureoli

i w maleńkim tabernakulum serca

zamieszkasz uwielbiona,

a żaden naród

nigdy

nie czcił tak

swojej królowej.

*

Jedno wiem

i innych objawień

nie potrzeba

oczom i uszom

uczyniwszy na wieki wybór,

w każdej chwili wybierać muszę…

Dokonałem wyboru kilku lirycznych miniaturek, mam nadzieję, że się spodobają, a przecież o to głównie chodzi by słowem pisanym sprawiać Czytelnikom przyjemność, a zarazem być pożytecznym.