Jakie nauki powinniśmy czerpać z ruchu Reformacji ?

 

Bez huku i wrzawy, bez pompatycznych uroczystości, hucznych zgromadzeń i pochodów, obchodzona była u nas w Polsce rocznica 500-lecia Reformacji. Wiadomo, kościół ewangeliczny jest w Polsce mało popularny, a jego wyznawców spotykamy głównie na Śląsku lub na Wielkopolsce, tam gdzie zachowały się wpływy protestantyzmu dominującego w Niemczech.

31 października 1517 r. – w wigilię uroczystości Wszystkich Świętych – na drzwiach kościoła zamkowego w Wittenberdze Marcin Luter, augustianin i profesor teologii na miejscowym uniwersytecie, w towarzystwie swego sługi Johannesa Agricoli przybił listę 95 tez o odpustach. Chciał w ten sposób wywołać akademicką debatę o problemie, którym nie zajęli się dotąd teolodzy i hierarchowie. Od tego wystąpienia w Kościele rozpoczęła się reformacja.

Reformacja, to potężny ruch religijny w łonie kościoła rzymskokatolickiego, który wstrząsnął całą Europą w XVI i XVII wieku i do dziś znajduje rzesze wyznawców na Zachodzie.

Główna uroczystość z okazji 500-lecia w Polsce miała miejsce w Katowicach. Nabożeństwo w kościele ewangelickim Zmartwychwstania Pańskiego odbyło się 31 października, dokładnie w rocznicę ogłoszenia przez Marcina Lutra tez.

Do Katowic na wspólną modlitwę przyjechali zwierzchnicy różnych Kościołów. Wśród nich nie zabrakło prymasa Polski, biskupów metropolii górnośląskiej oraz arcybiskupa wrocławskiego. W nabożeństwie uczestniczył też bp Jerzy Samiec, zwierzchnik Kościoła ewangelicko-augsburskiego w Polsce.

Homilię wygłosił bp Adrian Korczago z diecezji cieszyńskiej. Liturgii przewodniczył bp Marian Niemiec, zwierzchnik diecezji katowickiej. Obydwaj są pasterzami Kościoła ewangelickiego.

Słowo do zgromadzonych wygłosił również abp Wiktor Skworc. - Kiedy przed pięciuset laty Marcin Luter wezwał Kościół do nawrócenia, wielu chrześcijanom po obu stronach rozpalającego się sporu zabrakło - dziś widzimy to z całą jasnością - umiejętności i cierpliwości w dialogu. Zatem dialog właśnie jawi się nam jako główna droga do pojednania. Jest on spotkaniem wierzących, mającym na celu wspólne podążanie ku prawdzie i nawróceniu. Jest wzajemnym odkrywaniem się, świadectwem w trudzie przezwyciężania uprzedzeń, nietolerancji, nieporozumień, a nie formą kapitulacji czy łatwego irenizmu - mówił metropolita katowicki.

O istocie ruchu reformacyjnego w odniesieniu do tego, co dzieje się obecnie w naszym kraju, znalazłem na stronie internetowej wypowiedź jednego księży kościoła ewangelicznego:

„Naszym jedynym zbawicielem jest Chrystus. Nie kościół, nawet największy i najpotężniejszy, nie biskup w pałacu i ozdobiony paliuszami z wełny nie wiadomo ilu owieczek ubrany w kolorowe togi czy ornaty. To przed Bogiem winniśmy okazywać bojaźń. A nie przed jego pasterzami, tu na ziemi, czy też politykami, którzy sobie nim wycierają buzię, fotografują w kościołach i na klęczkach, a potem wychodzą i kłamią przed kamerami.

Nauczmy się oddzielać, jak uczy z kolei Jan Kalwin, inny wielki reformator – rzeczy świeckie od duchowych, religię od polityki. Nie bójmy się rozdzielić kościół od państwa: nie wszyscy są katolikami albo chrześcijanami, by narzucać im kościelne nauczanie. Nawracajmy ludzi przykładem życia – a nie ustawą czy podręcznikiem szkolnym.

I nie tylko w rocznicę 500-lecia Reformacji, a w ten sposób ocalimy to, co w chrześcijaństwie najważniejsze i najpiękniejsze: miłosierdzie i pojednanie.

Olśnienia Marcin Luter doznał w klasztornej wieży podczas lektury Pisma Świętego. Zrozumiał, że zbawienie można uzyskać wyłącznie przez wiarę, a nie - jak głosił Kościół - dzięki "zasługom": ascezie, dobrym uczynkom i kupowaniu odpustów. Ten pogląd stał się fundamentem sukcesu reformacji. 

Otóż jakby było mało 79 milinów wyprowadzonych z państwowych pieniędzy w ciągu ostatnich 2 lat na rozmaite dzieła związane z działalnością o. Rydzyka, wybudowany przez niego kościół otrzymał… odpust zupełny. Tak, w roku 2017, łasy na pieniądze i wpływy kapłan o nikłej wiedzy teologicznej, uzyskał od Watykanu przywilej na odpust zupełny. Wierni mają odwiedzić jego kościół, odmówić stosowne modlitwy, złożyć ofiarę w kościele, by po tych zabiegach otrzymać odpust zupełny wszystkich grzechów. Byłoby to nawet dość zabawne, gdyby nie było przykre. I dobitnie nam pokazujące, że Luter i jego postulaty i dziś, na początku XXI wieku są nadal aktualne”. 


Nic dodać, nic ująć. Okazuje się, że mimo upływu tylu lat, że mimo tragicznych doświadczeń związanych z ruchem reformacji i kontrreformacji, mimo wojen i płynących z nich doświadczeń, nie wiele się zmieniło. Widać to szczególnie jaskrawo u nas w naszym na wskroś katolickim kraju To przykra refleksja i dająca wiele do myślenia.