Antonim efemerydy

Motto:

"Przedwczoraj drżała, pełna ognia,
Wczoraj czuwała płacząc do dnia,
A dzisiaj serce ma nad ranem
Efemerydą zasypane
Gromadą jednodniowych łątek,
Łączących kres swój i początek -
Seledynowym stosem skrzydeł,
Mdlejących przez śmiertelną krzywdę..."

Maria Pawlikowska-Jasnorzewska "Zakochana"

Od czasu do czasu spotykamy się z  rzeczami lub zjawiskami,  które przemijają szybko i bez śladu. Nazywamy je efemerydą.

 W słowniku synonimów słowo efemeryda posiada 138 znaczeń. Efemeryda to ułuda, urojenie, utopia, trik, ściema, szeptanka, szwindel, wykrętność, wymysł, atypowość, bezprecedensowość, biały kruk, ...

Efemerydami  są rośliny jednoroczne o bardzo krótkim cyklu życiowym. Od skiełkowania do wydania nasion lub zarodników mija w ich przypadku do kilku tygodni. W Polsce do efemerydów należą drobne rośliny wczesnowiosenne korzystające z dostępu do światła, zajmujące skrajne siedliska (np. piaski). Przykładem efemerydów w polskiej florze jest wiosnówka pospolita.

Efemerydy, to rząd owadów obejmujący około 2 tys. gatunków, na ogół związanych ze środowiskiem wodnym (larwy żyją w wodzie, a dorosłe - w jej pobliżu) np. jętki.

Efemerydami nazywane są  dane dotyczące przebiegu przyszłego zjawiska astronomicznego, np. pozorne położenie Słońca, Księżyca i planet na niebie w określonym czasie i w określonej przestrzeni.

Efemerydą dawniej określano również jednorazowe wydawnictw prasowe  - tzw. jednodniówki.

“Chciałbym żyć krótko jak efemeryda, ale tęgo, a tu wlecze się ta gówniarska kiełbasa bez końca, aż za szary, nudny, jałowcowo-nieśmiertelnikowy horyzont beznadziejnego jałowego dnia, gdzie czeka wszawa zatęchła śmierć" -  powiedział Witkacy w znanej sztuce dramatycznej  „Szewcy”.

Chętnie przyklasnęłabym idei wybiegania myślą w przyszłość i traktowania dnia dzisiejszego jako efemerydy" – napisal  A. Sapkowski -  w książce „Chrzest Ognia”.

O drżącej z niepokoju, zapłakanej, bo zakochanej dziewczynie pisze w swym wierszu Maria Jasnorzewska Pawlikowska, uznając jej emocje za efemerydę, a więc rzecz przemijającą.

Okazuje się, że efemeryda może pobudzić wyobraźnię niejednego zwykłego zjadacza chleba, bo ma w sobie magiczną moc słowa zagadkowego.  A co dopiero, gdy stanie się ona spiritus movens lirycznych refleksji poetki.

To co uznała Danuta Capliez-Delcroix Bylińska za efemerydę nie da się powiedzieć zwykłymi słowami.

Oto jej przecudowny liryk pod tajemniczym tytułem:

efemeryda

w mroku przesuwam dłonią po twarzy
odczuwam dotyk rodzonej myśli
w ciemności oko puszczam do marzeń
wybiegam w sady wiśni kwitnącej 

a gołe stopy mlecze całują

jak baletnica między drzewami
przenoszę wizję w wyśniony obraz
w gałązkach kwiatów rozpieszczam płatki
strącając pszczołom z trawy aromat

mleczy co gołe stopy całują

wznoszę ramiona wysoko w chmury
wiatr przywołuję wołam tańcz ze mną
po chwili deszczem płatki wirują
efemerydą spadając w zieleń

całują gołe stopy jak mlecze

radosna klękam w dywan kolorów
w objęciach cienia kwitnącej wiśni
wzruszonym szeptem dziękuję bogu
za miłość którą wyśnić pozwolił

w mleczach gdy gołe stopy całujesz


Mam tylko jedną prośbę do moich znakomitych Czytelników – niech w Waszej pamięci wiersz Danuty pozostanie na zawsze antonimem efemerydy.


P.S. O twórczości Danuty pisałem już w moim blogu 3 lutego b.r. w poście pt. „Jestem w siódmym niebie”.