Zielone światło dla Parków Rozrywki

Gdzie spędzić weekend - oto jest pytanie!

 O, właśnie. Zastanawiałam się, czego nam do szczęścia brakuje w letnie wekendy, i już wiem:  narodowo-polskich parków rozrywki. Nowoczesną sieć dróg, bezpieczne i szybkie koleje, skuteczną służbę zdrowia i posażną, wielodzietną rodzinę już mamy, o czym zapewnia nas w każdym publicznym wystąpieniu nowy premier rządu Morawiecki. Ale w kraju powszechnej zamożności trzeba mieć gdzie spędzać czas wolny od pracy i od myślenia. Ultranowoczesna kruchta przykościelna nam nie wystarczy skoro jesteśmy wasalem Unii Europejskiej i chcąc nie chcąc ulegamy jej wpływom. Już w tej chwili corocznie ok. 150 tysięcy Polaków wyjeżdża do zagranicznych parków rozrywki. Najwięcej do Disneylandu pod Paryżem. Popularny jest też Europa-Park w Niemczech przy granicy z Francją, Heide Park między Hamburgiem a Hanowerem czy włoski Gardaland w okolicach Werony. A co będzie za parę lat jak staniemy się gospodarczą potęgą pod rządami PiS-u? Czy mamy nadal szukać frywolnej rozrywki tam, gdzie na każdym kroku grozi nam zło i  zgorszenie, będące jak głosi najwyższy autorytet, ksiądz Oko, szatańskim produktem ideologii gender i multikulti.

Paryski Disneyland jest z tych parków najdroższy! 1000 zł za jeden dzień dla czteroosobowej rodziny. Ludzie mimo wszystko chcą tam jeździć, bo jest najbardziej rozpoznawalny. Nasiąkli  liberalną doktryną Kongresu Liberalnego Tuska, że człowiekowi wolno wszystko co mu sprawia przyjemność.

Polacy, którzy z natury są gotowi przyjmować bezkrytycznie zachodnie wzory, szukają więc rozrywki za granicą. Część z nich połknęła zachodniego bakcyla i chce spędzać czas wolny w takich parkach, które spełnią ich specyficzne gusty. Wiele parków bazuje na bohaterach z filmów fabularnych i animowanych oraz na postaciach popkultury. Przykładowo w parkach Disneyland czy Universal Studios można znaleźć i Harry'ego Pottera, i Indianę Jonesa, Simpsonów, a także "Jurassic Park" lub  Aerosmith. Takie atrakcje robią piorunujące wrażenie, nawet na największych malkontentach.

Trudno się dziwić, że znaleźli się inicjatorzy utworzenia naszego rodzimego parku rozrywki na stu kilkudziesięciu hektarach pięknej puszczy pod Grodziskiem Mazowieckim (park krajobrazowy!). Twierdzą oni, że w ten sposób przynajmniej las ocaleje przed wyrębem, czyli morderczą egzekucją realizowaną bezpardonowo i skutecznie przez samowładną instytucję biznesową o nazwie Lasy Państwowe.

Ideą naszego parku rozrywki winno się stać ograniczenie naśladownictwa wzorów zachodnich. To że zidiociali Francuzi mają swój kretyński park Asterixa nie znaczy że mamy ich małpować i  trzeba mieć sieczkę w głowie żeby się podniecać plastikowymi krokodylami i kukłą Indiany Jonesa.

Nie wiemy dokładnie jakie pomysły wpadną do głowy inwestorom, którzy wydeptują ścieżki organów rządowych, by zdobyć koncesję na to oryginalne przedsięwzięcie. Dobrze byłoby urządzić taki park na kanwie znanej powieści dla dzieci i młodzieży, „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, ale ostatnie odkrycia dotyczące skłonności lesbijskich jej autorki dyskwalifikują ten pomysł w zupełności. Można się spodziewać, że w tej sytuacji spróbują oni skorzystać skrzętnie z pomocy elit potencjalnej, nowej ekipy rządzącej. Wiele mądrego mogłaby podsunąć prawdziwa intelektualna  tęcza Sejmu, wybitna posłanka PiS-u, Krystyna Pawłowicz, tylko zachodzi obawa, że może się zapamiętać i rzucić przy okazji kloacznymi epitetami. W odwodzie pozostaje  na szczęście specjalista w zakresie samoobrony, doświadczony w boju, internacjonalista - europoseł Richard Henry Francis Czarnecki, który z niejednego pieca chleb jadł, zna się na wszystkim, nawet na piłce siatkowej i stanowi kwintesencję partyjnego guru. 

On to właśnie z emfazą zaproponuje, żeby był to park pod wezwaniem prezesa Jarosława Wielkiego. Będzie w nim dziesięć karuzeli z imionami najwybitniejszych Polaków, czyli polityków z zarządu PiS-u, a dodatkowo mini-karuzelka na cześć, wszakże wyklętej, ale stojącej na czele krucjaty przeciwko gehennie gender, Beatki Kępy. W całym parku zagrzmią megafony, jak na słynnych Parteitagach NSDAP, z audycjami radia Maryja, a przy karuzelach stać będą kapliczki - świątynie dumania, gdzie pobożni turyści z całymi rodzinami znajdą miejsce wytchnienia i modlitwy. To jest tylko zarzewie pomysłów na urządzenie narodowo-polskiego Parku Rozrywki jako antidotum na zło i zgniliznę moralną, którą niesie ze sobą zachodnia cywilizacja. Jest szansa, że ten projekt spotka się z aprobatą ministra kultury, bo park  byłby miejscem kultu najlepszych Polaków, można się więc spodziewać wsparcia pieniężnego na ten zbożny cel, a episkopat polski w darze przekaże cały dochód z tac kościelnych zebranych we wszystkich kościołach w niedzielę niehandlową.

Nie będę snuł dalej rozważań nad projektem, zwłaszcza że nie chciałbym ograniczać inwencji   osób kreatywnych. Myślę, że jednak trafiłem celnie w odpowiedzi na pytanie – czego nam brakuje do szczęścia? No właśnie – narodowego, czysto polskiego, patriotycznego Parku Rozrywki.

Wiem że taki park miał powstać  w Wałbrzychu na bazie dawnej kopalni węgla kamiennego Julia, ale wszystko potoczyło się w innym, laickim kierunku, ku zgorszeniu prawdziwych Polaków z PiS. 

Nie spełnia tych warunków Park Książański, zwłaszcza gdy zamek Książ został opanowany przez mafijną sitwę proniemieckich konspiratorów, którym śni się powrót do pałacu  potomków niemieckiego rodu Hochbergów, kryjącymi się pod skrzydłami walijskiej księżnej Daisy.

Ale Wałbrzych ma jeszcze inne parki i miejsca zalesione w samym centrum. Skoro mamy już Plac Solidarności na Rozdrożu, deptak imieniem Lecha, to nic nie stoi na przeszkodzie by jak najszybciej, ceremonialnie, z udziałem dostojników duchownych i świeckich położyć cegłę pod budowę Wałbrzyskiego Parku Rozrywki im. Jarosława np. w Parku Miejskim im. Sobieskiego. Mariaż Sobieskiego z Jarosławem jest całkiem na miejscu – obydwaj są symbolem tarczy chroniącej nas Polaków- katolików przed innowiercami.

A dla wszelkich takich drogocennych inicjatyw mamy przecież w IV Rzeczpospolitej zielone światło.

Fot. Zbigniew Dawidowicz