Uczcijmy Dzień Książki, bo warto !

MBP w Głuszycy, miejsce gdzie dominuje książka

Dobrze o tym pamiętać, że mamy co roku taki dzień 23 kwietnia, ogłoszony Międzynarodowym Dniem Książki. To okazja by pomyśleć o tym jak wiele książce zawdzięczamy, w jakiej mierze może ona pozytywnie wpłynąć na nasze życie.

Jest to zarazem okazja, by pomyśleć z szacunkiem i uznaniem o tych wszystkich, którzy piszą i ilustrują książki, a także o tych, którzy je wydają.

Dzień Książki jest także świętem bibliotek i księgarń, a myślę że także tych wszystkich, których nazywamy miłośnikami książki.

Nie trudno się zorientować, że do świętowania w tym dniu uzbierać by się mogła znaczna część społeczności w każdym kraju, gdyby to święto było tak popularne jak Dzień Kobiet albo Święto Pracy, nie mówiąc już o świętach  państwowych lub kościelnych.

Być może tak się kiedyś stanie, bo święto jest bardzo młode, uznane przez ONZ dopiero w 1995 roku i musi dużo wody upłynąć zanim ludzie zrozumieją, że jest to rzeczywiście ważny powód by czcić książkę i jej twórców jako jedną z bezcennych zdobyczy ludzkości.

A nasza głuszycka biblioteka przypomniała na stronie facebooku moje najprawdziwsze wyznanie miłosne, które przy tej okazji z satysfakcją dołączam wraz z najlepszymi życzeniami wszystkim Czytelnikom książek:

Prawdziwa miłość

Kocham ją od dzieciństwa
i nie potrafię pojąć dlaczego.

Dawniej pobudzała do cna moje zmysły,
potrafiła czarować wdziękiem i urodą,
odsłaniała ukryte w jej wnętrzu tajemnice i fantazje
nieznane młodemu adeptowi życia.

Dziś kiedy stała się mi bliska
wiem, że mnie nigdy nie zawiedzie,
nie zdradzi i nie oszuka,
jest zawsze pod ręką.

Uśmiecha się do mnie, gdy mam doby humor,
a kiedy jestem smutny, to płacze,
nie kłoci się ze mną i nie poucza,
choć zawsze jest gotowa podzielić się swoją mądrością.

Nie gniewa się na mnie, a powinna,
gdy długo pozostaje nietknięta,
czuję jak drży ze wzruszenia,
więc biorę ją do ręki i głaszczę z czułością po głowie.

Czasami wydaje mi się zużyta,
zbędna i obojętna,
przecież wiem o niej wszystko,
czy nie wysłać jej do lamusa?

Nie, wiem, że tego nie zrobię,
przyjdzie czas i do niej powrócę jak marnotrawny syn biblijny,
bo miedzy nami jest coś więcej
niż to, co się zowie miłością.

To jest więź niepojęta, bezinteresowna
dlatego niezniszczalna i trwała.

Zapytacie - jak ona ma na imię?
To najpiękniejsze imię na świecie
- K s i ą ż k a !

Wszystkim piszącym, wydającym i czytającym książki - radości z obcowania z nimi! Książkom - jak największego grona odbiorców!