Nie ma jednej Rosji tak samo jak jednej Polski

Nie tylko w Polsce jest miejsce dla kultu Maryjnego, chociażby takiego jak w znanym wielu słuchaczom Radiu Maryja,  sięgającym głęboko korzeniami do słynnych objawień Maryi Panny, poczynając od cudu fatimskiego. Okazuje się, że nasz wschodni sąsiad – Wielikaja Rasija, w którym po upadku ZSRR odzyskał swą moc Kościół Prawosławny, może się też poszczycić kultem Maryjnym, oczywiście w nowym putinowskim wydaniu.

Rozpocznę od maleńkiego cytatu:

- „Co by pani chciała powiedzieć Putinowi ? -  pyta dziennikarka przełożoną putinowskiej sekty religijnej w Rosji.

- Żeby był cierpliwy  -  podkreśla Marija. - Dzisiaj bardzo go krytykują, ale to dobrze. Bo jak atakują ciało, to oczyszcza się dusza. Pan Bóg przygotowuje Putina do wielkiego czynu.

Marija patrzy na mnie uważnie, jakby chciała sprawdzić, czy jej słowa robią na mnie wrażenie. Robią. Zwłaszcza jak pomyślę, że mówi to osoba wykształcona, przedsiębiorcza i błyskotliwa.

- Ja bardzo kocham Putina!  -  dodaje Marija.  -  I chciałabym, żeby go kochali nie tylko wszyscy Rosjanie, ale też wszyscy mieszkańcy naszej planety. I całego wszechświata”.

Zacytowałem drobny urywek z książki Barbary Włodarczyk, znanej dziennikarki TVP, realizatorki cyklu reportaży telewizyjnych „Szerokie tory”, poświęconych życiu mieszkańców byłego ZSRR. Książka nosi tytuł „Nie ma jednej Rosji”, chociaż nazwę „Jedna Rosja” nosi putinowska partia polityczna, posiadająca zdecydowaną większość w Dumie Państwowej. Właściwość nazwy tej partii w Rosji ma się tak samo jak właściwość nazwy partii Prawo i Sprawiedliwość w Polsce.

Reportaże Barbary Włodarczyk to efekt wieloletnich podróży po rosyjskiej ziemi, od Kaliningradu po Syberię, których celem było bliższe poznanie Rosjan w całej ich rozmaitości i złożoności, a zarazem odsłonięcie cząstki „rosyjskiej duszy”.

Oto co sama pisze we wstępie swej książki:

„Rosja to różnorodny i barwny świat. To nowobogacka Moskwa i siermiężna prowincja, czyli „głubinka”. To Europa i Azja. To marzenia o integracji z Zachodem i nostalgia za ZSRR. Spędziłam w Rosji wiele lat. Spotykałam się z milionerami i z bezdomnymi. Widziałam salony w iście carskim stylu i mroczne więzienia. Brałam udział w obrzędach odprawianych przez szamana nad Bajkałem i w treningu dziewięcioletnich kadetek, które w kilka sekund składają kałasznikowa. Obserwowałam z bliska sektę, która czci Putina jako nowe wcielenie apostoła Pawła i treningi neofaszystów. Razem z maszynistką moskiewskiego metra poznawałam tajemnice najsłynniejszej kolei podziemnej, a z czarnoskórym radnym zamiatałam ulice. Za każdym razem przekonywałam się, że NIE MA JEDNEJ ROSJI. Wbrew nazwie kremlowskiej partii...”

No dobrze. Zgadzamy się z tym, że nie ma jednolitej Rosji, bo przecież jest to kraj wielonarodowościowy, wielokulturowy, wieloreligijny. Wprawdzie już nie w takiej skali jak za czasów ZSRR, ale nadal jest państwem związkowym, imperialnym. Udaje się jak dotąd w Rosji zachować pozory demokratycznych wyborów do władz państwowych i samorządowych, co pozwala utrzymywać w miarę normalne stosunki z USA i Unią Europejską. O problemach  z wolnością i demokracją w tym Imperium mówi się i pisze non stop w mediach światowych, ale Rosja jest zbyt wielka i groźna, a także dość bogata, co pozwala jej prowadzić politykę niezależną od innych.

Pozostawiam jednak sprawy polityczne do roztrząsania politykom, wracam natomiast do wspomnianej na początku misjonarki, zakochanej w Putinie bez reszty, bo „jak można nie kochać kogoś, kto stoi wyżej od nas, w kim jest duch święty”.

Otóż okazuje się, że dawna Swietłana Frałowa z Niźnego Nowogrodu, każąca do siebie mówić „matuszka Marija” jest właśnie założycielką sekty religijnej, która wielbi Władimira Putina, jako nowe wcielenie świętego Pawła i zbawiciela Rosji. Siedziba sekty znajduje się w wiosce Bolszaja Jelnia, czterysta kilometrów od Moskwy. Jest to solidny dwupiętrowy dom z jasnej cegły, ze złotymi kopułami i krzyżami. Moskiewski Patriarchat stanowczo odcina się od samozwańczej mniszki i jej misyjnej działalności. Sekta gromadzi kilka kobiet  na wzór zakonu wykonujących wszystkie prace domowe i ogrodowe, ale na nabożeństwa ściągają „wierni” z różnych okolic. Mieszkańcy wsi odnoszą się do tego wszystkiego z rezerwą, władze nie reagują, bo rzecz ma miejsce na prywatnej posesji, a w dodatku jest miejscem kultu prezydenta Putina.

Swietłana nawróciła się w więzieniu, gdzie odbywała dwuletnią karę za przekręty finansowe, wtedy  przyjęła imię Marija i założyła sektę. Dziennikarce z Polski  udało się wkręcić na poranne nabożeństwo, tym sposobem zobaczyła matuszkę w akcji. Są ludzie posiadający szczególny dar oddziaływania na innych, mówi się wtedy o charyźmie. Taką osobą jest Marija. Potrafi w zręczny sposób łączyć zapisy ewangelii z osobistymi pomysłami. Dla niej Putin był tak samo jak św. Paweł -  Szawłem, kiedy pracował w KGB, ale zmienił się, bo na niego wpłynęła łaska Ducha Świętego. Teraz Putin jest zbawicielem Rosji, a o jego boskości słychać wszędzie.

Wprawdzie nie udało się Putina zaprosić do Bolszoj Jeleni, ale i tak w jego imieniu mogą siostrzyczki zakonne zbierać ofiary w całej okolicy, a uczestnicy nabożeństw nie przychodzą nigdy z pustymi rękami. Są przekonani, że w tym domu świętym pojawia się duch Putina. Czują jego oddziaływanie i wpadają w trans na czele z matuszką Mariją, klękają na kolanach i dotykają głowami podłogi. „Dobry dzień, moje dziatki ukochane, mówi na koniec wzruszona matuszka, niech będzie z wami światło, miłość, radość, pokój, a jeszcze do tego mądrość i harmonia”. Nabożeństwo kończy się po trzech godzinach. Na pożegnanie wszyscy śpiewają „Zawsze niech będzie słońce” Ałły Pugaczowej i składają ręce na sercu ku czci Wladimira Putina.

Czytam o tym wszystkim w książce „Nie ma jednej Rosji” i myślę sobie, że u nas też nie ma jednej Polski. Jeśli była w czasach triumfu „Solidarności”, to przecież szybciutko się skończyła. Jeszcze nie doszliśmy do samorodnego tworzenia się sekt kultywujących naszych znakomitych polityków, ale co się odwlecze, to nie uciecze. Póki co mamy toruńskie bożyszce – Ojca Rydzyka, który w imieniu Maryi potrafi zgarniać kasę nieporównywalnie większą niż  siostrzyczki z Bolszoj Jeleniej. Wprawdzie mój znajomy twierdzi, że „nie mamy tak silnych i wyrazistych postaci w świecie polityki, jak Władimir Putin, ale  w naszym grajdołku całkowicie wystarczy I Sekretarz KC PPR (Polskiej Partii Rządzącej) o historycznym imieniu Jarosław, niektórzy dodają, że Wielki, choć w porównaniu do króla Kazimierza, to jednak Mały. Kazimierz Wielki był kolekcjonerem urodziwych kobiet, a nasz Jarosław ogranicza się do kotów.

Ale to nie może mieć znaczenia, by nie uznać, że i na niego wpłynęła łaska Ducha Świętego i dzięki temu stał się Zbawicielem, a jego boskość widać w telewizji „Trwam” i  TVPKurskiego i słychać w jego homiliach, zwłaszcza na miesięcznicach smoleńskich, w których nawołuje do jedności, braterskiej miłości i zgody pomiędzy Polakami, za wyjątkiem zdradzieckich mord komunistów i złodziei oraz wszelakiego pospólstwa „drugiego sortu”.  Nie trzeba długo czekać, by pojawiły się u nas zgromadzenia sióstr Maryjanek, bo fanek Maryi mamy wszędzie na pęczki, a pokusa urządzenia sobie życia, a także zdobycia rozgłosu i sławy poprzez wyniesienie na ołtarze świętego Jarosława  jest taka sama jak w Bolszoj Jeleniej, a może nawet i większa.

Podobnie jak nie ma jednej Rosji, nie ma też jednej Polski . Jest Polska ludzi opływających w luksusie i Polska ludzi ciężkiej pracy z trudem wiążących koniec z końcem. Jest Polska ludzi klęczących z pokorą i uniżeniem przed ołtarzem i ludzi stojących w proteście pod urzędami lub kroczących w antyrządowych demonstracjach. Jest Polska ludzi mieszkających w Polsce i Polska emigrantów, którzy za chlebem i godnym życiem porzucili swój dom ojczysty.

Będzie miała Barbara Włodarczyk sporo do roboty, ale lepszej, bo u siebie, a nie na obczyźnie. Czekamy na jej nową książkę  -  „Nie ma jednej Polski”.