Ostatnie słońce jesieni

głuszycki staw (jeden z pięciu) w jesiennej poswiacie

Pogodna jesień nastraja nie mniej optymistycznie niż lato. W złocistych promieniach dzisiejszego słońca można oniemieć z zachwytu, bo tak olśniewające, kolorowe lasy pojawiają się tylko o tej porze roku i tylko wtedy, gdy uśmiechnie się do nas słonce, o którym wiemy, ze to już jego ostatnie jesienne królowanie. Jeszcze może dzień dwa i niebo znów się powlecze czarnymi chmurami, posypie zimnym deszczem, a może i śniegiem i stanie się tak jakbyśmy z błyszczącego srebrem nieba wstąpili w mroczne podziemia Osówki.

Wiadomo, lada dzień i już listopad, jeden z najchmurniejszych miesięcy roku.

Póki co, cieszmy się słonecznym światłem i tym weekendem, który upływa w jego blasku i tą rozmaitością brązu, żółci i czerwoności drzew i krzewów, czyniących otaczającą nas przyrodę szczególnie piękną, i szeleszczącymi pod nogami uschniętymi liśćmi, które gdy się im przyjrzeć z bliska wydają się każde z osobna dziełem sztuki. Trudno się dziwić Henrykowi Janasowi, o którym pisałem w poprzednim poście, że te listki z takim pietyzmem utrwala w drzewie i metalu, nadając im ożywcze tchnienie, albo też stara się przenieść je na płótno i ozłocić kolorami słońca.

Nie miałbym serca, gdybym zabierał dzisiaj głos na temat zbliżających się wyborów, choć ręka świerzbi, a po głowie lata jak gołębica Strockmeiera z czeskiego, szpitalnego serialu, kapitalny aforyzm Stanisława Tyma: „słońce obietnic świeci nocami, aż spać nie można od tego blasku”, albo też myśl Bertranda Russela: „to smutne, że głupcy są tak pewni siebie, a ludzie mądrzy, tak pełni wątpliwości”. Szkoda, że wśród kandydatów wyborczych za mało jest dyplomatów, a dlaczego? Bo dyplomata to taki, co dwa razy pomyśli, zanim nic nie powie.

Mamy już chyba dosyć tej telewizyjnej paplaniny o gruszkach na wierzbie, tandety wyborczych spotów, haseł i fotosów, a przecież to jest dopiero początek kampanii. Niestety marketing wyborczy wskazuje, że warto obiecywać niemożliwe, że znajdzie się zawsze znaczna ilość naiwnych, którzy w to uwierzą. Z tego samego powodu tak ważny jest numerek na  wyborczej liście, ważniejszy niż to co gość ma w głowie. Wolimy głosować na partie, a mniej ważny jest człowiek, a potem sami się dziwimy jakich to mamy posłów lub radnych.

Ale już dość na ten temat, przecież miało być optymistycznie. W promieniach słonecznych uwierzmy, że będzie lepiej, a przynajmniej tak samo jak we wróżbach katarynki z wiersza wielkiego maga Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Przypominam go moim wiernym Czytelnikom na podtrzymanie dobrego nastroju. I bardzo proszę nie wyciągajcie z tego wiersza w stosunku do mnie żadnych analogii :

Kataryniarz

(kręcąc korbą i przemawiając do katarynki)

Lekarstwo na moją biedę,

ty moje grające serce!

Kręcę cię jak niejeden

poeta swoje wiersze.

Dzieciom, wariatom w obłokach

ileż radości przyczyniasz,

O, jakże mam cię nie kochać,

ostatni kataryniarz.

Papuga nad piszczałkami

jak subiekt w obłędnym sklepie,

wróżby sprzedaje gapiom,

że jutro będzie lepiej.

Wiadomo ludziom potrzeba

trochę bengalskich ogni,

z papugi mam trochę chleba,

więc wołam: - Lora, ciągnij!

Lora radośnie wrzeszczy

głosem Elżbiety Drużbackiej.

lecz któż jestem ja? Tyci świerszczyk

w szczelinach cywilizacji.


P.S. A mnie się marzy papuga nad piszczałkami, która potrafiłaby wywróżyć taki monet, kiedy to premier rządu obwieści nam Polakom, że już nikt nie poważy się więcej zakłócać ludziom normalnego, biologicznego zegara. Niestey, znów musiałem tracić czas na "zabawę" w przestawianie zegarków, a żona była rano zdziwiona, bo wstała o 9-tej, a tu  jeszcze nie ma w TV "Mai w ogródku" i musi na to godzinkę poczekać.
 - Kochana, wszechwładni magowie pokręcili znów zegarkami w nocy, Jest dopiero  godzina 8-ma. Trzeba było wstać w nocy o trzeciej i przestawić zegarek na drugą.

Tak więc  absurdalna zabawa w czas letni, czas zimowy, wciąż trwa.  Nie zmienią jej żadne wybory.
Bo w wyborach nie chodzi o dobro człowieka, ale o cele wyższe ! Najważniejsze, czy wygrają kolesie z PiS, czy znów z PO, reszta się nie liczy.
Reszta jest milczeniem, więc już milczę !