Wspomnień czar

Motto:

Trzeba z żywymi naprzód iść, po życie sięgać nowe,

 A nie w uwiędłych laurów liść, z uporem stroić głowę…

(Adam Asnyk, „Daremne żale”)

Gdzie się podziały dawne wieczory, gdzie te melodie chwytające za serce i  te oszałamiające taneczne pary na  parkiecie w rzęsiście oświetlonej sali zakładowego domu kultury.

Po błyszczącej posadzce krąży zaledwie dotykając ziemi roztańczona młodzież, a promienie światła łamią się w białych ramionach dziewcząt, w ich błyszczących oczach, w ich rozchylonych ustach. Jak piękne, barwne motyle, tulą się one w opiekuńczych ramionach chłopców, a powiewne suknie dzierlatek układają się w artystyczne fałdy, zaś zręczne ruchy nóg tworzą prześliczna harmonię wdzięku.

W powietrzu unosi się odurzający zapach tych młodych ciał i łączy z zapachem perfum, a w duszy ukołysanej rytmiczną melodią disco budzą się jakieś niepożądane, nieświadome pragnienia.

Taki właśnie z lekka baśniowy i fantazyjny obraz utrwalił się w mojej pamięci z lat młodości, a dziś na stare lata chętnie bym jako widz posiedział i pooglądał taneczne pary, posłuchał muzyki i wskrzesił wspomnienia minionych lat.

Niestety, nie ma już potańcówek w domu kultury, nie ma tamtej muzyki i tamtej atmosfery nieśmiałości a przy tym czułości i zachwytu nad urodą tańczących par.

No cóż czasy się zmieniają. Żyjemy dziś w innym świecie. Nic więc dziwnego, że bawimy się teraz zupełnie inaczej. Powodzeniem cieszą się wielkie koncerty głośnych zespołów muzycznych lub gigantyczne festiwale.

Najbardziej spektakularnym przykładem młodzieżowej imprezy bijącej  w naszym kraju wszystkie rekordy był Poland Rock Festival w Kostrzynie (dawna nazwa Przystanek Woodstock), trwający trzy doby (2  -  4 sierpnia), a organizowany już po raz dwudziesty czwarty przez niezmordowanego Jurka Owsiaka i jego ekipę.

Jak można się było spodziewać w PiS-owskiej Rzeczpospolitej pojawiły się próby storpedowania tej imprezy.

Będziemy walczyli zaciekle, żeby Przystanek Woodstock się odbył. Nie uważamy, że to impreza podwyższonego ryzyka. Robimy piękny festiwal. Robimy go nie tylko dla Polaków. Dla Niemców, którzy do nas przyjeżdżają, to jest coś niesamowitego. Czują się tam świetnie i widzą doskonałą organizację. Z tego jesteśmy bardzo dumni - mówił w czasie konferencji prasowej Jurek Owsiak.

I Jerzy Owsiak dotrzymał słowa. Festiwal przeszedł najśmielsze oczekiwania. Byli tacy, którzy uznali go za największą tego typu imprezę na świecie.

 Najwięcej powodów do radości mieli miłośnicy mocnego uderzenia. Na dużej scenie pojawiły się bowiem m.in. Judas Priest, legenda brytyjskiego heavy metalu, francuska Gojira, jedna z najbardziej cenionych dziś kapel metalowych na świecie (dwie nominacje do Grammy), dowodzona przez Maxa Cavalerę Soulfly, ikona alternatywnego metalu czy autoironiczny Nocny Kochanek, a także skandynawska reprezentacja, z Arch Enemy czy In Flames na czele.

Nie samym metalem jednak Pol'and'Rock Festival stoi. Przystępny pop-rock zaprezentowali Amerykanie Goo Goo Dolls, twórcy szlagieru „Iris”, o rozbujane rytmy zadbał Alpha Blondy, legenda reggae z Wybrzeża Kości Słoniowej, nie zabrakło też Polaków z projektem Wojtka Mazolewskiego „Chaos pełen idei” i gościnnymi występami Ani Rusowicz, Johna Portera, Wojciecha Waglewskiego i Chóru Zespołu Pieśni i Tańca „Śląsk”.

Nieodzownym elementem festiwalu były również spotkania z gośćmi w namiocie Akademii Sztuk Przepięknych, które przyciągają tłumy nie mniejsze niż zespoły muzyczne. W tym roku do Kostrzyna przyjechali tacy idole młodzieży jak Dorota Wellman, Jacek Federowicz, Chris Niedenthal, Bogusław Wołoszański i Mirosław Różański, a takze Anja Rubik. 

Jerzy Owsiak od zawsze jest solą w oku sympatyków prawicy. Trudno, żeby nie był – ktoś, kto zachęca młodych do samodzielnego myślenia i własnych poszukiwań, mówiąc: „róbta, co chceta”, w domyśle: „myślta, jak chceta”, „działajta, jak chceta” i w ten sposób koncertowo psuje robotę wszystkim, którym marzy się młodzież posłuszna, zdyscyplinowana i umundurowana.

A skoro Owsiak jest na indeksie, to trzeba zdyskredytować również wszystkie jego dokonania, od Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy po Woodstock.

Publicyści i internetowi hejterzy z prawej strony od lat starają się zniszczyć autorytet Owsiaka i utrudnić działanie jego przedsięwzięć. Po wygranych przez PiS wyborach zyskali realne możliwości działania. Ale im bardziej PiS się stara, tym Owsiak ma większe wsparcie Polaków.

A prawda jest taka. Idzie nowe, a przed nim nikt się nie obroni…