Stara Nowa Kopalnia w Wałbrzychu

Szyb Jana kopalni "Julia" w Wałbrzychu

Park Wielokulturowy „Stara Kopalnia” w Wałbrzychu wywołuje gwałtowne reakcje, zwłaszcza teraz w momencie szczytowym kampanii wyborczej. Można sobie pofolgować i rzucać gromy na prezydenta miasta, że pozwolił na wydatkowanie na ten cel grubych pieniędzy z kasy miejskiej, podczas gdy miały to być tylko i wyłącznie pieniądze europejskie. Wiadomo, jak się chce psa uderzyć, to się kij znajdzie. Piszę to pod adresem krytykantów projektu. Nie mam zamiaru wchodzić w szczegóły tego sporu, jestem pewien, że Roman Szełemej, który został prezydentem, gdy projekt znajdował się już w stadium realizacji, nie mógł postąpić inaczej. Trzeba było brnąć dalej w robotach renowacyjnych i stanąć na głowie, by dojść do celu. A cel jest szczytny i jest już bliski apogeum.  To zaś co się stało może w dużej mierze zaważyć na przyszłości miasta i jego mieszkańców.

Pisze o tym Lucyna Róg w całostronicowej rozmowie z architektem Mirosławem Nizio, jednym z głównych projektantów tego przedsięwzięcia. Wywiad w sobotnio-niedzielnym, wrocławskim dodatku „Gazety Wyborczej” nosi tytuł „Czas na zajęcie się duszą projektu Starej Kopalni.”

Jakoż rzeczywiście – nadszedł czas na to by mądrze wykorzystać roboty rewitalizacyjne budynków i otoczenia dawnej kopalni węgla kamiennego „Julia” ( zwanej w PRL-u„Thorezem”) i jak najszybciej starać się uczynić z tego miejsca coś w rodzaju Centrum Kultury. Dla dużego, dość zaniedbanego Wałbrzycha może to okazać się miastotwórcze. Już w tej chwili mamy tu muzeum górnictwa, atrakcyjne miejsce do zwiedzania dla wycieczek i osób przyjezdnych, a obok tego muzeum ceramiki i porcelany, drugiego przemysłu, z którego w przeszłości zasłynął Wałbrzych.

„Pokażemy, jak wyglądała praca górników i technologie które wykorzystywali, mówi Mirosław Nizio. Duży nacisk położymy na prezentowanie aspektów społecznych życia górników i ich rodzin, komunizmu w Wałbrzychu i walki z nim. Wskażemy, czym charakteryzowała się kopalniana architektura. Zaplanowaliśmy również nietypową salę w dawnej maszynowni, gdzie poprzez dźwięk, obraz i mapping będą prezentowane turbiny i inne maszyny górnicze.”

Miejsce to stanie się dla Wałbrzyszan centrum kultury. Będzie tu działał Zespół Pieśni i Tańca i Wałbrzyski Ośrodek Kultury, sale biblioteczne i sale widowiskowe. Będą się odbywały koncerty i występy artystyczne, konferencje naukowe itp. Jednym z pomysłów jest powołanie zespołów sztuki rzemieślniczej, takich jak rymarstwo, stolarstwo, złotnictwo, ślusarstwo, by w parku można było się tego nauczyć. Planowane są warsztaty fotografii i pracy z komputerem. To oczywiście tylko kilka z pomysłów zagospodarowania odrestaurowanych, kopalnianych obiektów.

„Myślę, że Wałbrzych zyska piękny ośrodek wyposażony obok najnowocześniejszej technologii, także w to, co najważniejsze, czyli w duszę” – dodaje Lucyna Róg.

Nazwa Parku Wielokulturowego „Stara Kopalnia” nie bardzo pasuje do rzeczywistości, bo odnowione budynki, wieże wyciągowe i kopalniane konstrukcje lśnią teraz świeżością i czystością, przyciągając uwagę osób przejeżdżających lub przechodzących. Wszystko to emanuje nowością.

Najlepiej przekonać się o tym osobiście, bo już w niedzielę, 9 listopada 2014 roku nastąpi uroczyste otwarcie długo oczekiwanej przez miasto inwestycji. Od tego momentu można będzie zwiedzać muzeum górnictwa i ceramiki, wspiąć się na wieżę widokową by obejrzeć kopalnię i miasto z góry i nacieszyć oczy odnowioną architekturą zabytku. To na początek, zanim Park Wielokulturowy nie zacznie pracować pełną parą.