Dolnośląskie miasteczko w powiecie wałbrzyskim o wyjątkowej urodzie i burzliwej historii, wkraczające coraz pewniej na listę miast turystycznych. Najcenniejszą wartością Głuszycy jest jej położenie: w rozległej kotlinie górskiej, w otoczeniu malowniczych pasm Gór Sowich, najstarszej części Sudetów – od strony wschodniej, Gór Suchych, części Gór Kamiennych – od strony zachodniej i Gór Wałbrzyskich – od północy. Te trzy okalające miasto pasma górskie ozdabiają znane turystom pieszym i widoczne z różnych punktów widokowych szczyty górskie: Wielkiej Sowy (1115 m.) i Włodarza (811 m.) w Górach Sowich, Waligóry (936 m.) i Jeleńca (902 m.) w Górach Suchych, Borowej (853 m.) w Górach Wałbrzyskich.
Miasto Głuszyca wyrosło nad wijącą się wartkim strumieniem Bystrzycą, której źródła znajdują się w pobliżu w Górach Suchych. Na przestrzeni kilku kilometrów wzdłuż rzeki rozmieściła się poczynając od XIII w. wieś łańcuchowa, przeżywając zmienne koleje losu, podobnie jak cały Dolny Śląsk w związku z burzliwymi dziejami tej ziemi. Samo miasto ukształtowało się w II połowie XIX w., skutkiem budowy i rozbudowy fabryk włókienniczych przez słynnych wrocławskich przemysłowców i kupców: Grossmanów, Reichenheimów, Webskich, Kaufmannów. Pod koniec XIX wieku Głuszyca stała się znanym w Rzeszy Niemieckiej ośrodkiem bawełnianym, wełnianym i lniarskim, konkurującym z powodzeniem z Dzierżoniowem, Bielawą, Pieszycami, Walimiem, razem stanowiąc o potędze przemysłu lekkiego Dolnego Śląska.
Prawa miejskie uzyskała Głuszyca dopiero w PRL-u, dokładnie w roku 1962, jako prężne osiedle przemysłowe kontynuujące tradycje włókiennicze sprzed wojny. W latach 90-tych XX w. nastąpił upadek przemysłu lekkiego w Głuszycy, podobnie jak na Dolnym Śląsku i w całym kraju. Głuszyca stanęła przed koniecznością przyjęcia nowej strategii rozwojowej, uwzględniającej naturalne walory przyrodnicze i krajobrazowe. Od tej pory priorytetem dalszego rozwoju stała się turystyka, rekreacja i wypoczynek. Temu celowi podporządkowane są nowe inwestycje i poprawa infrastruktury.
Głuszyca liczy sobie ponad 7 tys. mieszkańców w mieście, a ok. 10 tys. w całej gminie. W skład gminy wchodzą okoliczne, atrakcyjnie położone w kotlinach górskich wsie letniskowe: Głuszyca Górna, Łomnica, Grzmiąca, Rybnica Mała, Sierpnica i Kolce. Mogą one stać się magnesem przyciągającym turystów i wczasowiczów, dzięki niezwykłym walorom krajobrazowym, bujnej przyrodzie, czystemu powietrzu, bliskości szlaków turystycznych prowadzących przez najciekawsze widokowo, naturalne, niezamieszkałe obszary górskie. Powoli, ale z widocznym rozmachem rośnie ilość gospodarstw agroturystycznych oraz takich miejsc usługowych jak pensjonaty, noclegownie, łowiska pstrągów.
Atrakcją Głuszycy są otwarte w 1996 roku podziemne sztolnie wydrążone w skale pod Osówką w masywie Włodarza. Są one częścią zakrojonego na olbrzymią skalę militarnego programu inwestycyjnego III Rzeszy w Górach Sowich, znanego pod kryptonimem „Riese”, czyli „Olbrzym”. „Tajemnicze Podziemne Miasto w Głuszycy”, bo tak nazwano tę atrakcję turystyczną, zyskało sobie dużą popularność w kraju i u najbliższych zagranicznych sąsiadów. Odwiedza je rocznie ponad 60 tys. osób. Szansą dla Głuszycy jest będący w toku modernizacji i rozbudowy wyciąg narciarski w Łomnicy. W roku 2008, pod łomnickim wyciągiem, powstała nowoczesna, drewniana przystań turystyczna prowadząca gastronomię. Głuszyca ma jeszcze inne atrakcje przyciągające turystów. Należą do nich ruiny zamku Rogowiec w masywie Jeleńca, ze wspaniałymi widokami na Borową i Chełmiec w Górach Wałbrzyskich, a także z drugiej strony na Głuszycę i panoramę Gór Sowich. Należy do nich kompleks pięciu stawów, położonych kaskadowo wzdłuż duktu leśnego do Przełęczy Marcowej w masywie Włodarza, albo też ładnie położony akwen wodny w wyrobisku skalnym po kamieniołomach w Głuszycy Górnej. Planowane jest tutaj uruchomienie przystani wodnej oraz ścieżek spacerowych w górę, nad urwiskiem skalnym, z pięknymi widokami na przeciwległe pasmo Gór Sowich.
Podobnych atrakcji turystycznych jest więcej, wiele z nich zostało odkrytych i zagospodarowanych już przez Niemców na początku XX wieku. Miarą mądrości i przezorności obecnych gospodarzy gminy jest umiejętność korzystania z tych doświadczeń i ich wykorzystania dla współczesnego rozwoju.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz