Jugów - rajska dziedzina ułudy

urok ogrodów

Znamy wszyscy to powiedzenie – potrzeba jest matką wynalazków. Nasunęło mi się zupełnie przypadkowo w związku z moją niespodziewaną przejażdżką samochodową do osławionej Srebrnej Góry. Tym razem nie była to wycieczka turystyczna, bo chodziło o sprawę rodzinną, ale wiadomo że przy takiej okazji nie da się pominąć zainteresowania tym, co się zmieniło od ostatniego rekonesansu. Srebrna Góra wyraźnie pięknieje. Przy takiej pogodzie jak tego lata, potrafi oczarować najbardziej odpornych na piękno przyrody malkontentów. To szczególnie atrakcyjnie położona na samym krańcu łańcucha Gór Sowich turystyczna wieś, która w centrum przypomina miasteczko, a znana jest z wyjątkowej atrakcji, jaką są fortyfikacje obronne króla pruskiego Fryderyka II z drugiej połowy XVIII wieku. Zachowała się do dziś główna twierdza złożona z Donjonu i otaczających go fortów, baterii, bastionów oraz dział obronnych, wzniesiona na grzbietach Warownej Góry, Chochoła Małego , Stawnej i Chochoła Wielkiego. Warto je zwiedzić ze względu na walory architektoniczne i historyczne, ale też z powodu malowniczych widoków, jakie rozpościerają się z tych gór, zarówno na okoliczne wierzchołki Gór Sowich i Bardzkich jak i na rozległą panoramę kotliny Ząbkowic Śląskich.

O Srebrnej Górze pisałem już swego czasu w moim blogu, zamieszczając urokliwe fotki. Ale to nie Srebrna skojarzyła mi się z powiedzeniem o matce wynalazków. Odnosi się to do innej wsi, która olśniła mnie bez reszty i ponownie potwierdziła przekonanie, że żyjemy w malowniczej krainie rajskiej ułudy, że tylko trzeba to dostrzec i docenić. Na szczęście okazuje się, że coraz więcej jest takich ludzi, którzy to czynią.

Otóż w drodze powrotnej ze Srebrnej Góry do Głuszycy jechałem przez Jugów z nadzieją, że uda mi się odnaleźć dom dobrze nam znanego komentatora moich blogowych postów, Henryka G. Sądziłem, że nie sprawi mi to kłopotu, bo przecież ludzie na wsi się znają. Zapomniałem, że przecież wieś wsi nierówna, szczególnie u nas na Dolnym Śląsku. Okazuje się, że Jugów jest tego znakomitym przykładem.

Dawna niemiecka wieś Husdorf bei Neurode już w czasach przedwojennych stanowiła coś na kształt przedmieścia Nowej Rudy, będąc dobrze rozwiniętą osadą przemysłowo-rolniczą, przekształcającą się coraz bardziej w letnisko. Były tu liczne gospody, schroniska i pensjonaty. Od 1887 roku połączono Jugów Dolny i Górny w jedną wieś. Wyznaczono specjalne trasy zjazdowe i szlaki narciarskie.

Po roku 1945 Jugów pozostał dużą wsią, największą w Górach Sowich, ale funkcja przemysłowa, a z czasem też rolnicza zupełnie podupadła. Wieś stała się typowym osiedlem górniczym, zamieszkałym głównie przez reemigrantów z Francji, którzy podjęli pracę w kopalniach nowej Rudy, a po przemianach 1989 roku jest Jugów modnym osiedlem mieszkaniowym Nowej Rudy. Tutaj młodzi ludzie kupują działki i budują domki jednorodzinne, albo też odnawiają stare gospodarstwa rolne, rozwijając rzemiosło, usługi lub handel.

Co skłania inwestorów do osiedlania się w Jugowie? Jeśli miałbym w tej sprawie jakiekolwiek wątpliwości, to moja ostatnia wizyta całkowicie je rozwiała. Przecież ta wieś, to raj na ziemi, to prawie miasteczko utopione w aureoli bajecznie zielonych lasów i gór. Rozciąga się w rozległej kotlinie Jugowskiego Potoku, na przestrzeni pięciu kilometrów z licznymi odnogami wszerz, z budynkami rozsianymi kaskadowo na stokach górskich. A trzeba przyznać, że im wyżej, tym widoki są coraz bardziej oszałamiające. Jugów leży na wysokości 430-630 m. pomiędzy grzbietem Gór Sowich z Słoneczną i Kalenicą, a Wzgórzami Wyrębińskimi z Włodyką, skupiając wokół liczne przysiółki i kolonie domków jednorodzinnych. A domki w powodzi drzew, krzewów, kwiatów i rozmaitej roślinności, co jeden to ładniejszy, a sporo z nich spełnia rolę gospodarstw agroturystycznych,. Wszystko to świadczy o nowoczesności, o tym że idziemy do przodu. Miejscem szczególnie atrakcyjnym jest Przełęcz Jugowska prowadząca do Pieszyc i Dzierżoniowa, a po drodze słynne schronisko górskie „Zygmuntówka” z wyciągiem narciarskim.

Jugów stał się miejscem o jakim można marzyć, jeśli szukamy spokojnej przystani na łonie przyrody i górskich krajobrazów.

Okazało się, że nie powiodły się moje plany odszukania Henryka. Jugów to rozległa miejscowość z licznymi przysiółkami. Zagadnięci przeze mnie mieszkańcy wskazywali różne miejsca, nie potrafiąc w ogóle określić, gdzie jest ulica Małachowskiego i gubiąc się ze wskazaniem domu mojego wirtualnego kolegi. W ogóle oznakowanie przysiółków, ulic i numerów domów jest w Jugowie „piętą Achillesową”. Faktem jest, że byłem w Jugowie pod wieczór i nie miałem czasu na dłuższe poszukiwania. Ale nie uważam wcale, że moja przejażdżka poszła na marne. Dawno już nie byłem tak wzruszony, gdy spojrzałem  na rozległą panoramę Jugowa i okolic, spod położonego dość wysoko pensjonatu "Pod Kalenicą".  To widok, którego długo nie zapomnę.

Mało tego, w każdej podróży do Srebrnej Góry pojadę teraz przez Jugów, koniecznie też pospaceruję po Przygórzu, to są dla mnie miejsca magiczne, o czym pisałem wcześniej w moim blogu.

Zachęcam też na wekendową wycieczkę do Jugowa, a przy okazji odszukanie tajemniczej Myszołapki w  Ludwikowicach Kłodzkich.