Nektar boski - Czerwony Baron

Motto:

Najlepsi poeci, malarze, pisarze

znajdą wenę twórczą w jedlińskim browarze,

to miejsce niezwykłe, to spełnienie marzeń...

1 maja 2014 roku to data, która się zapisze złotymi zgłoskami w dziejach Jedliny-Zdroju. Tego dnia w samo południe miało miejsce uroczyste otwarcie nowo zbudowanego browaru piwnego. Powstał on jak feniks z popiołu obok zrekonstruowanego pałacu w Jedlince, nawiązując w ten sposób do historycznych korzeni tej posiadłości, ale jest to obiekt na miarę czasów. Zachwycić może i zewnętrzną architekturą i znakomitym pomysłem urządzenia olbrzymiej sali barowej bezpośrednio obok urządzeń produkcyjnych. Górną kondygnację wykorzystano na tanie pokoiki gościnne dla turystów i wycieczkowiczów, docelowo dla 50 osób. 

Właściciel pałacu, Radosław Leda, ma kolejny powód do dumy. Obok odnowionego budynku pałacowego i niedawno zbudowanej restauracji z hotelem „Jedlinianka” pojawił się nowy, atrakcyjny obiekt przyciągający turystów.

Browar serwuje cztery rodzaje niepasteryzowanego piwa: Jasne Książęce, Pszeniczny Pan, Marcowa Dama i Czerwony Baron. To ostatnie będzie dostępne na rynku, m.in. w Świdnicy. Nazwa piwa jest związana z postacią Czerwonego Barona, czyli Manfreda von Richthofena , asa myśliwskiego z okresu I wojny światowej. Replika jego słynnego samolotu - Fokkera Dr. I stoi przed pałacem Jedlinka.

Nowoczesne urządzenia do produkcji piwa w Jedlince, jak podaje redaktor Artur Szałkowski na wałbrzyskiej stronie internetowej „Nasze Miasto”, zostały dostarczone z Niemiec. Połączono w nich tradycję z nowoczesnością. Mimo, że są w pełni skomputeryzowane, piwo jest w nich warzone według tradycyjnych, starych receptur. Dba o to Krzysztof Ozdanowski, główny piwowar browaru.

Pan Krzysztof był gospodarzem obiektu, w którym spotkali się 8 maja b. r. członkowie Stowarzyszenia Miłośników Jedliny-Zdroju, by na miejscu poznać arkana procesu warzenia piwa, a także jego smaku.

I ja tam byłem i „Barona” piłem, smakowałem pitzę i oczy cieszyłem. A szczególnie wrażenie zrobiła na mnie salka konsumpcyjna połączona z browarem i z rozległym tarasem. A tam na tarasie w promieniach zachodzącego słońca można było się zachwycić koronami drzew parkowych wokół pałacu i widokami na świeżą zieleń łąk i lasów na zboczach pobliskich Gór Sowich.

To co się udało „na gorąco” utrwaliła na kliszy moja córka, Marzena i myślę, że kolorowe fotki zastąpią najlepsze opisy, a przede wszystkim zachęcą Czytelników by tu jak najszybciej zawitać i doświadczyć tego osobiście.

Fot. Marzena Michalik